در ماه‌های اخیر رسانه‌ها و مهره‌های حکومتی نسبت به خطر خشم و کین مردم به حاکمیت خصوصاً بروز قهرآمیز آن هشدار می‌دهند.
این در شرایطی است که خامنه‌ای برای مقابله با قهر و قیام مردم، عناصر دولت رئیسی جلاد را از میان سرکردگان پاسداران و نیروهای امنیتی دست چین کرد، تا به گمان واهی جامعه را به سمت انقباض بیشتر ببرد، با خیزش‌ها و قیامهای مردمی نیز مقابله کرده و از بروز اعتراضات بزرگ مردمی و قیام‌هایی نظیر قیام سال۹۶ و آبان ۹۸ جلوگیری کند.
اما طی نزدیک به ۴ماه از روی کارآمدن دولت جلادان، خامنه‌ای نه تنها در رسیدن به این هدف موفق نشده، بلکه شرایط امنیتی برای حاکمیتش روزبه‌روز بدتر شده است.
طوری که در روزهای اخیر رسانه‌ها و مهره‌های وابسته هر دو باند نظام نسبت به شرایط خطیر امنیتی هشدار می‌دهند.
پاسدار حسین شریعتمداری «شرایط امروز» برای رژیم را «خطیر دانست» چون «درعقبه‌یی سخت» قرار دارد (خبرگزاری فارس ۴آذر ۱۴۰۰). هم‌چنین کیهان خامنه‌ای روز ۶ آذر۱۴۰۰با اعتراف به قیام مردم اصفهان و آتش زدن موتور نیروهای سرکوبگر انتظامی و حمله به مراکز و مزدوران بسیجی، در وصف تنگنای گریبانگیر رژیم نوشت: «آشوبگری و اغتشاش عناصر فرصت طلب، یاد آور آشوبهای آبان ۹۸ است» همان شرایطی که لرزه سرنگونی را برای تمامیت رژیم ایجاد کرد.
شرایط امنیتی طوری سخت شده که سرکردگان نیروهای سرکوب مانند گذشته نمی‌توانند با لاف و گزاف و قدرت‌نمایی پوشالی بر مشکلات امنیتی سرپوش بگذارند و به بیانهای مختلف به این مشکلات اعتراف می‌کنند.
پاسدار حسین رحیمی سرکرده انتظامی تهران بزرگ ضمن اشاره به‌وجود حجم زیادی سلاح در دست مردم تهران گفت: «ما گزارشی درباره آن به مسئولان و دستگاههای مربوطه اعلام کرده‌ایم. ما معتقدیم که باید در تمام جرایم مرتبط با سلاح اعم از انواع سلاح، یعنی سلاح جنگی، لوله کوتاه، لوله بلند و… مجازات مجرمان و تمام افراد مرتبط با سلاح جدی‌تر شود»
این سرکرده سرکوب در مورد تاثیرات مخرب امنیتی وجود سلاح در دست مردم برای حاکمیت و نیروهای انتظامی و امنیتی گفت: «چنین موضوعی نیز مطرح است و قطعاً این موضوع تأثیر امنیتی هم خواهد داشت» (خبرگزاری ایسنا ۱۸آبان ۱۴۰۰).
در زمینه هلاکت عناصر نیروهای انتظامی خبرگزاری سپاه پاسداران (فارس) نوشت: «درگیری مسلحانه، تیراندازی، شلیک گلوله، مجروحیت و شهادت کلیدواژه‌های ۵ عملیات پلیسی از ۲۵آبان تا ۱آذر است؛ مأموریتهایی که با شهادت ۷ مأمور ناجا و مجروحیت ۷نفر دیگر در تاریخ ثبت شد» (خبرگزاری فارس ۴آذر ۱۴۰۰).
به راستی چرا پاسدار حسین رحیمی از وجود سلاح در دست مردم نگران است؟
واضح است که نگرانی او و سایر سرکردگان نیروهای سرکوبگر و امنیتی رژیم ناشی از دسترسی مردم به سلاح و احتمال استفاده از آن در شرایطی است که مردم به جان آمده و کارد به استخوانشان رسیده و در تظاهرات و اعتراضات اجتماعی از آن استفاده کنند.
هم‌چنانکه پیش از این مقاله‌نویس روزنامه حکومتی مستقل از خروش و خیزش مردم در شهر کرد به هراس افتاده و به سرکردگان رژیم هشدار داد و این سؤالات را در مقابل آنها قرارداد: «آقایان فردا مردم لرنشین هم با تفنگ شورش کنند خوب است؟چرا تدبیر نمی‌کنید؟ چرا دچار اشتباه هزار و یکم می‌شوید. مافیا را مهار کنید» (مستقل ۳۰آبان ۱۴۰۰).
روزنامه جهان صنعت ۴آذر ۱۴۰۰ نیز با عنوان «شلیک به امنیت» نوشت: «دسترسی راحت‌تر به سلاح گرم تبعات جبران‌ناپذیری بر امنیت جامعه وارد می‌کند. یکی از تبعات آشکار آن شهادت مأموران نیروی انتظامی، حتی داخل شهری مثل تهران است! مأموران نیروی انتظامی نه فقط در مرز یا شهرهای مرزی بلکه در پایتخت هم امنیت جانی ندارند».
خطر قیام مردم و تهدید امنیتی نظام آن‌چنان بالا است که دولت جلادان نه تنها نتوانسته این تهدید را برطرف کند و با سرکوب مردم، انقباض مورد نظر خامنه‌ای را عملی سازد، بلکه به عکس شخص آخوند رئیسی را هم هراسان کرده تا آنجا که نگرانی‌اش را با عنوان «امنیت و آرامش در تهران» بیان کرد و در یک وارونه‌گویی گفت: «امنیت تهران، آرامش در تهران و در واقع صیانت از تهران و شهروندان تهرانی یکی از وظایف ماست» (تلویزیون شبکه یک رژیم ۴آذر ۱۴۰۰).
نگرانی و اذعان آخوند رئیسی به وضعیت «امنیت تهران» در حالی است که عناصر نیروهای سرکوبگر نیروی انتظامی خودشان در تهران امنیت ندارند و همواره در معرض تهاجم جوانان شورشی هستند.
ضمن این‌که تاکنون بسیاری از ساختمانهای بسیج ضدمردمی توسط کانون‌های‌شورشی به آتش کشیده شده‌اند، و سایر مراکز و سرکوب و امنیتی نیز از آتش خروشان آنها در امان نیست.
پیش از این روزنامه حکومتی مستقل نسبت به این فعالیت‌ها ابراز نگرانی کرد و نوشت: «مجاهدین تیم‌های تخریب خود را گسترش داده‌اند و جوانان را برای شورش و اعتراض تحریک می‌کنند و برای حرکت گسل‌های اجتماعی برنامه‌ریزی می‌کنند» (روزنامه مستقل ۵آبان۱۴۰۰).
روزنامه جوان وابسته به سپاه پاسداران نیز نوشت: «جنگ روانی دشمن در ۶ماهه نخست ۱۴۰۰ با هدف فعال سازی گسل‌های امنیتی و رادیکال کردن مطالبات اقتصادی و اجتماعی افزایش یافته است» (جوان ۱۸آبان ۱۴۰۰).
اما واقعیت این است که خروش و خشم کنونی مردم در نقاط مختلف کشور و مجازات نیروهای سرکوب به دست جوانان شورشی، بیانگر شرایط انقلابی و افزایش قهر علیه رژیم است، که سرانجام آنرا روانه گورستان تاریخ می‌کند. و عمده ترفندهای نیروهای سرکوب برای بازداشتن مردم از خیزش و اعتراض، و هم‌چنین تلاش آنها برای مقابله با فعالیت‌های انقلابی کانون‌ها و جوانان شورشی، با شکست مواجه شده است.
نگرانی سردمداران رژیم بازتاب این شعار مردم اصفهان در قیام این شهر است که گفتند: «ما آمدیم بجنگیم، بجنگ تا بجنگیم» و یا مردم شهر کرد است که شعار دادند «وای اگر ایل ما برنو به‌دست بگیرد، ما مردمان جنگیم بجنگ تا بجنگیم، آب را خون می‌کنیم و»... .
این درک عمیق مردم از شرایط و رابطه قهرآمیز آنها با حاکمیت در حالی است که به‌قول مقاله‌نویس روزنامه حکومتی شرق «همواره خیزش‌های توده‌یی شبیه آبان بسیار محتمل است. آنچه نمی‌توان به‌روشنی پیش‌بینی کرد، عبارت است از این‌که چه زمانی و با کدام جرقه» (شرق ۲۵آبان ۱۴۰۰). و کیهان خامنه‌ای روز۶ آذر ۱۴۰۰ نوشت: «آشوبگری و اغتشاش عناصر فرصت طلب (!)، یاد آور آشوبهای آبان ۹۸ است»
