در سالگرد قیام دیماه۹۶ که خیـزشهای انقلابی آن از مشهد تا تهران و کرمانشاه و از شمال تا جنوب میهن بیش از۱۰ روز با خروش مرگ بر خامنهای، مرگ بر دیکتاتور، زمین را در سراسر میهن اشغال شده در زیر پای خامنهای به لرزه در آورد، کانونهای شورشی با ۱۵عملیات آتشین به مراکز سرکوب و جنایت رژیم در ۱۱شهر کشور تهاجم کردند.
پیشتازان دلاور با به آتش کشیدن پایگاههای بسیج سپاه پاسداران و غارت و سرکوب در تهران، قم، زنجان، اصفهان، مشهد، یزد، کرمان، قزوین، همدان، دزفول و ایذه، نشان دادند که آتشفشان شعلهور شده در قیامهای دیماه ۹۶ تا محو تمامیت نظام پلید آخوندی خاموش نمیشود.
۱۵عملیات کانونهای شورشی در سالگرد آن قیامهای سترگ بدینقرار است:
- تهران: به آتش کشیدن حوزه جهل و جنایت و سرکوب زنان
- اصفهان: به آتش کشیدن پایگاه بسیج با پرتاب کوکتل
- مشهد: به آتش کشیدن حوزه جهل و جنایت با پرتاب کوکتل
- قم: به آتش کشیدن حوزه جهل و جنایت
- همدان: به آتش کشیدن پایگاه بسیج سپاه پاسداران
- تهران: به آتش کشیدن حوزه بسیج سپاه پاسداران
- کرمان: به آتش کشیدن پایگاه بسیج سپاه پاسداران
- زنجان: انفجار در کمیته غارتگر امداد خمینی ملعون
- اصفهان: به آتش کشیدن شهرداری غارتگر حکومت آخوندی با پرتاب کوکتل
- مشهد: به آتش کشیدن عکس خمینی ملعون و خامنهای ضحاک
- یزد: به آتش کشیدن بنر خامنهای
- کرمان: به آتش کشیدن واحد بسیج ضددانشآموزی
- قزوین: به آتش کشیدن پایگاه بسیج سپاه پاسداران
- دزفول: به آتش کشیدن پایگاه بسیج سپاه پاسداران
- ایذه: به آتش کشیدن نماد جلاد سلیمانی
در قیامهای دیماه ۹۶ شورشگران پیشتاز با برافراشتن پرچم «اصلاحطلب، اصولگرا ـ دیگه تمومه ماجرا»، پایان شعبدهٔ اصلاحات و مشاطهگری در رژیم ولایت فقیه را رقم زدند. قیامآفرینان چنان آتشی در سراسر میهن برافروختند که دژخیم علی ربیعی، معاون وزارت اطلاعات، با اذعان به گستردگی جغرافیایی و استمرار خیزشها گفت: «اعتراضات دیماه خطرناک بود و آژیر خطری را به صدا درمیآورد که میتواند گستردهتر شود».
در همان ایام رحمانی فضلی، وزیر کشور آخوند روحانی، وحشتزده گفت: «اعتراضهای دیماه در ۱۰۰ شهر بود و در ۴۰ شهر به خشونت تبدیل شد. خیلی با سال ۸۸ فرق میکرد. از یک جنس نبود. چون سطح انباشتگی نارضایتیها بالا رفته و عمومی شده بود، در هر کجایی که امکان بروز پیدا میکرد، ابراز میشد».
در قیام دیماه ۹۶ شورشگران و قیامآفرینان شعارهای انقلابی و آتشینی سر دادند که دوران نوینی از قیامهای بنیانکن برای سرنگونی دیکتاتوری آخوندی را نوید داد. شعارهایی چون «اصلاحطلب اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا»، «وای به روزی که مسلح شویم»، «این همه سال جنایت، مرگ بر این ولایت» و «حکومت آخوندی، نمیخوایم نمیخوایم»: فریاد نسلی بود که تمامیت استبداد زیر پردهٔ دین را در کف خیابانها به چالش کشید و شعار «میکشم، میکشم، آنکه برادرم کشت» عهدنامهٔ نسلی است که با خون شهیدان نوشته شده است.
و امروز کانونهای شورشی با ۱۵ شعله آتشین و با تجدید همان عهد و پیمان خونین، چراغ راهنمای «آتش» و «قیام» برای به زیر کشیدن رژیم اعدام و قتلعام را فراروی ستمدیدگان و قیامآفرینان روشن کردند.
