نگاهی به سیاهه حرکت‌های اعتراضی در روزها اخیر
اعتصاب، تحصن و اعتراض در گوشه و کنار کشور ادامه دارد:
روز جمعه ۱۸آبان ۹۷ رانندگان کامیون نهمین روز اعتصاب خود را در شهرهای مختلف ادامه دادند.
در همین روز، کارگران نیشکر هفت‌تپه برای پنجمین روز متوالی در اعتراض به پرداخت نشدن مطالباتشان به اعتصاب ادامه دادند.
کشاورزان خوراسگان در استان اصفهان در اعتراض به بی‌آبی و قطع حقابه به تجمع و تحصن خود ادامه داده وارد دومین هفته اعتصاب خود شدند.
اعتصاب و تعطیلی در بازارها کماکان ادامه دارد.
تظاهرات مقطعی مالباختگان و غارت‌شدگان کاسپین و دیگر مؤسسه‌های مالی پاسداران حداقل در تهران و رشت ادامه دارد.
وضعیت فرهنگیان با توجه به دستگیریهای اخیر به‌ویژه در مشهد و زندانی کردن نماینده کانون صنفی معلمان در بیمارستان روانی مشهد، بازتاب گسترده‌ای پیدا کرد که بی‌شک پیامدهای مهمی در پی خواهد داشت.
کارگران راه‌آهن(قسمت خط و ابنیه فنی راه‌آهن) اعتصاب خود در زمانبندی از پیش اعلام‌شده‌اشان را برگزار کردند و با توجه به عدم تحقق خواسته‌هایشان باید منتظر حرکت بعدی آنان بود.
برخی حرکت‌های اعتراضی دانشجویی کماکان ادامه دارد.
وضعیت در برخی مراکز کارگری کشور متشنج است: تهدید کارگران معترض کارخانه هپکوی اراک به زندان و شلاق تعلیقی، فضای کارخانه را به‌شدت ملتهب کرده است. افشای فساد مالی نجومی گردانندگان نیشکر هفت‌تپه نیز اینک بنزینی بر آتش اعتراضهای کارگران نیشکر هفت‌تپه شده است.
التهاب در فضای کارگری کشور - حکم زندان و شلاق تعلیقی برای کارگران هپکو!
حمایت‌های جهانی از معترضان ایرانی
از سوی دیگر، حمایت‌های جهانی از کارگران و زحمت‌کشان ایرانی اینک ابعادی جهانی یافته است به‌ویژه کارگران اتحادیه‌های حمل‌ونقل در اروپا، آمریکا و کانادا که به شکلی فعال به حمایت از برادران و خواهران کارگر خود در ایران برخاسته‌اند. در هفته گذشته، چندین حمایت کارگری دیگر از رانندگان اعتصابی ایران به‌عمل آمد از جمله:
- اتحادیه سراسری حمل‌ونقل جاده‌یی انگلستان همبستگی خود را با کارگران و رانندگان کامیون و دیگر اقشار تحت ستم در ایران اعلام کرد.
- روزنامه بیلد چاپ آلمان: فدارسیون جهانی با حدود ۲۰۰میلیون عضو در سراسر جهان خواستار آزادی بلادرنگ و بدون قید و شرط کامیون‌داران بازداشت‌شده توسط رژیم ایران گردید.
- این در حالی است که حمایت‌های دیگری از همین جنس را در روزهای قبل شاهد بوده‌ایم.
چشم‌اندازها
اینک کارگران و زحمت‌کشان ایرانی در شرایط ویژه‌یی قرار گرفته‌اند. اینان از یک‌سو همدیگر را یافته‌اند و به قدرت جمعی خویش پی‌برده و در تلاش برای ایجاد همبستگی بیشتر، روزبه‌روز آبدیده‌تر می‌گردند.
استمرار حرکت‌های اعتراضی کارگران ایرانی به‌ویژه رانندگان و همچنین کارگران برخی مراکز صنعتی مانند نیشکر هفت‌تپه و هپکوی اراک که در کنار حرکت‌های اعتراضی کشاورزان مناطق میانی(اصفهان) که موعد به موعد با حرکت‌های اعتراضی دیگر اقشار میهن و حتی بازاریان و کسبه همراه می‌گردد فرصت نادری است که به‌ندرت برای مبلغین و مبارزان آزادی عمومی و رهایی ایران به‌وجود می‌آید. فرصتی که به‌ویژه کارگران کهنه‌کار و دانشجویان مبارز به‌یاد از آن بیشترین استفاده را از آن می‌توانند ببرند و جنبش را یک گام کیفی جلو بیندازند.
نگاهی به تاریخ حرکت‌های اعتراضی و درس‌های آن
شاید اولین و قدیمی‌ترین حرکت اعتراضی کارگران ایران به سال‌های آغازین انقلاب مشروطه برگردد که کارگران ایرانی شیلات شمال در مقابل کارفرمای روسی خود ایستادند تا سرانجام توانستند حق خود را بگیرند.
از آن پس حرکت‌های کارگری پی‌در پی در گوشه و کنار کشور پاگرفت تا سرانجام یک اتحادیه سراسری کارگری به‌وجود آمد. اتحادیه‌ای که در گام‌های بعد توانست مهر خود را به تقریباً تمامی یا اکثر حرکت‌های اعتراضی بزند.
پس از راهگشایی‌ها سیستماتیک و دمکراتیکی که دکتر مصدق پیش پای حرکت‌های متشکل کارگری باز کرد، تحرکات سازمان‌یافته کارگران و زحمت‌کشان ایران، ابعادی جدید یافت.
وزن حرکت‌های اعتراضی بیشتر و سنگین‌تر و در نتیجه برای کارفرمایان و دولت، مهم‌تر شد تا جایی‌که دیگر نمی‌شد آنها را نادیده گرفت.
حرکت اعتصابی کارگران به‌ویژه نفت‌گران جنوب در ا نقلاب ۱۳۵۷ یک نمونه مثال‌زدنی در همین زمینه است که نقشی جدی در پیشبرد انقلاب ضدسلطنتی و سرنگونی دیکتاتور داشت.
در حال حاضر و با توجه به امکانات بیشماری که کارگران و دیگر زحمت‌کشان میهن در اختیار دارند، بی‌تردید در روزها و ماه‌های آینده باید منتظر حرکت‌های سراسری بزرگی از جانب تمامی اقشار ستمدیده و غارت‌شده ایران داشت. حرکتهایی که در همبستگی با همدیگر، توانی مضاعف پیدا کرده و دستاوردهایی ده‌چندان خواهند داشت.
