روز چهارشنبه ۳۰ آبان هفتاد و یکمین قطعنامه محکومیت رژیم آخوندی به‌خاطر نقض وخیم و سیستماتیک حقوق‌بشر در مجمع عمومی ملل متحد تصویب شد.
این قطعنامه که با اکثریت ۷۷رأی مثبت و ۲۸رأی منفی به تصویب رسید «به شدیدترین شکل افزایش نگران‌کنندهٔ اعدامها» از جمله اعدام مستمر زنان را که به بالاترین تعداد از سال ۲۰۱۳ رسیده، اعدام افراد زیر سن قانونی و استفاده از اعدام به عنوان ابزاری برای سرکوب سیاسی را محکوم می‌کند.
صدور هفتاد و یکمین قطعنامه محکومیت رژیم آخوندها نشان دهندهٔ این واقعیت است که این رژیم قرون‌وسطایی تا کجا وحشی و ضدبشری است؛ رژیمی که به نسبت جمعیت رکوردار اعدام در جهان است و شکنجه و سنگسار و شلاق در آن قانون رسمی و نهادینه شده است.
در مورد بیش از۷۰قطعنامه در محکومیت نظام جلادان دو نکته مهم را نمی‌توان از نظر دور داشت:
نخستین نکته این است که محکومیت بین‌المللی رژیم شیاد آخوندها آن هم در جهانی که سیاست شوم مماشات حقوق‌بشر و اصول انسانی و دموکراتیک را در زیر پای تجارت و بند و بست و معاملات پرسود اقتصادی لگدمال می‌کند، تنها با جوشش خون شهیدان و رنج و شکنجه اسیران مقاوم و پایداری و فداکاری زندانیان سرموضع میسر شده است.
دومین نکته مهم این است که افشای جهانی جنایات ضدبشری رژیم و طرح موضوع در مراجع ذیربط ملل متحد و روشنگریهای ضروری تا ارائه دهها قطعنامه در طی بیش از چهار دهه، با پیگریهای مقاومت و تلاشهای یاران شورشگر در سلسله تظاهرات و فعالیت‌های روشنگرانه در جای جای جهان و ارائه مستمر اسناد و گواهی شاهدان جنایتهای رژیم میسر شده است.
نخستین قطعنامهٔ محکومیت رژیم در عالیترین مرجع بین‌المللی در آذر ماه ۱۳۶۴ که دکتر کاظم رجوی از جانب رهبر مقاومت، با شهود و مدارک کافی به نیویورک رفت به ثمر نشست. او در ماهها و سالهای قبل، محکومیت رژیم آخوندی را در مقر اروپایی ملل متحد (در کمیسیون وقت حقوق‌بشر و کمیسیونهای فرعی آن) به‌طور خستگی‌ناپذیر پیگیری می‌کرد؛ کسی که در سالهای بعد توسط تروریستهای اعزامی رژیم در همان ژنو به‌شهادت رسید و «شهید بزرگ حقوق بشر» شناخته شد؛ کسی که به حق گفته بود ما تاریخ حقوق‌بشر را با خون خود می‌نویسیم.
در روند دادخواهی خون شهیدان و ثبت بین‌المللی جنایات ضدانسانی رژیم، جاوید رحمان گزارشگر قبلی ملل متحد برای ایران در آخرین گزارش خود نوشت: «شواهد قابل توجهی وجود دارد که کشتار‌جمعی، شکنجه و سایر اقدامات غیرانسانی علیه اعضای مجاهدین با قصد نسل‌کشی انجام شده است. پرونده نسل‌کشی اعضای مجاهدین بر این اساس استوار است که عاملان این جنایت اعضای این گروه را ”منافقین“ می‌دانستند... بین خرداد و آذر۱۳۶۰ چندین هزار نفر یا بدون محاکمه یا در پی محاکمه‌های آشکارا ناعادلانه اعدام شدند. بیشتر کشته‌شدگان به‌دلیل وابستگی واقعی یا مفروض به مجاهدین هدف قرار گرفتند. صدها نفر از اعدام‌شدگان کودکان بودند یکی از آنها فاطمه مصباح ۱۳ساله از هواداران آشکار مجاهدین بود که در روز ۲۵شهریور ۱۳۶۰ در تظاهراتی در تهران دستگیر شد و ۴روز بعد توسط جوخهٔ تیرباران کشته شد». او خاطرنشان می‌کند که «جنایت سبعانه» و اعدامهای فراقضایی، خودسرانه و فراقانونی زندانیان سیاسی هم‌چنان ادامه دارد و از کشورها می‌خواهد صلاحیت جهانی و فراکشوری خود را در مورد جنایاتی که در ایران صورت گرفته اعمال کنند.
خانم مریم رجوی ضمن استقبال از هفتاد و یکمین قطعنامه محکومیت رژیم آخوندی که گوشه‌یی از جنایات رژیم را منعکس می‌کند، تأکید کرد که روند فزاینده و شتابان نقض حقوق‌بشر و بی‌اعتنایی فاشیسم دینی حاکم به قطعنامه‌های ملل متحد، ضرورت ارجاع پرونده جنایات رژیم آخوندی به شورای امنیت ملل متحد را مضاعف می‌کند. پدرخواندهٔ اعدام، ترور و جنگ‌افروزی باید از تمامی مجامع بین‌المللی طرد شود. این، هم خواست مردم ایران و هم لازمه صلح و آرامش در جهان امروز است.
