در روزنامه‌های حکومتی روز چهارشنبه، ۲۴آذر پیآمد اعتراضات معلمان و قیامهای مردمی علیه رژیم دیده می‌شود که در کنار ابراز نگرانی و هشدار در مورد پیآمد بحرانهای اقتصادی اجتماعی از جمله آغاز شیوع کرونا در مدارس، کمیابی گسترده داروهای معمولی و گرانی آن از اوضاع بحرانی نظام حکایت می‌کنند. بن‌بست مذاکرات وین و توصیهٔ محافل باندهای مغلوب به نظام برای دل نبستن به چین و روسیه از جمله مطالب دیگر روزنامه‌های ۲۴آذر است.
سیگنال‌هایی که اعتراضات به نظام صادر می‌کند
«ضرورت تغییر سیاست‌ها و اعتراض معلمان» عنوان مطلبی در اعتماد است که نوشته: «کندوکاوی در تجمعات اخیر و همه‌گیری آن در آموزش و پرورش نشان می‌دهد که دولت رئیسی باید فکری عاجل بکند». در ادامه افزوده است: «دولت رئیسی با چالشهای جدی مواجه است. انباشت و گسترش فقر و تبعیض و ناهنجاریهای اجتماعی، دولت سیزدهم را تحت فشار قرار داده است. نیروهای اداری که هرگز در تجمعات شرکت نمی‌کردند، اکنون به‌راحتی در تجمعات شرکت می‌کنند». این مطلب در انتها مفهوم حضور گسترده اقشار مختلف در اجتماعات را برای نظام معنی کرده و نوشته: «سیگنال‌هایی که با اعتراض معلمان به دولت ارسال می‌شود، نشان‌دهنده واقعیتی است که می‌تواند در تغییر سیاست‌های داخلی و خارجی مؤثر واقع شود».
آفتاب یزد هم در سرمقاله‌اش با عنوان «مقاومت همراه با تدبیر» تلویحا ضرورت عقب‌نشینی از شعارهای توسعه‌طلبانه تحت عنوان مقاومت را یادآوری کرده و از جمله نوشته است: «استدلال منطقی در راستای تقدیس مقاومت در برابر زیاده‌خواهی‌های غرب با استدلال منطقی‌تر یکی از همکاران مواجه شد. وی استدلال کرد تأکید بر مقاومت دو جنبه دارد. ممکن است کسی بر مقاومت تأکید کند که عضو هیأت مدیره چندین شرکت و نهاد دولتی و خصوصی است و جمعاً ماه به ماه حقوق ۱۰۰ میلیونی به جیب مبارک می‌زند و این احتمال هم وجود دارد به کسی توصیه شود که مقاومت کند که حقوق ماهیانه‌اش به زحمت در ماه به ۴میلیون تومان می‌رسد (خط فقر ۱۱میلیون تومان است). حال سؤال این است: آیا مقاومت برای این دو یک طعم و مزه را دارد؟حتماً خیر».
هشدارها در مورد فضای انفجاری جامعه در مطالب مربوط به مذاکرات وین هم دیده می‌شود.
آرمان زیر عنوان «دیپلماسی پلکانی» انزوای داخلی و خارجی نظام را یادآور شده و نوشته است «اول مشکلات اقتصادی خودمان مطرح است و بعد هم مسأله صدور قطعنامه». در ادامه هم راه سازش با آمریکا را نشان داده تا نظام هر چه سریع‌تر از خفگی اقتصادی نجات یافته و برای سایر مسائل پای میز مذاکره برود.
پیوند برجام و بودجه دو نماد از دو بن‌بست
در روزنامه‌های حکومتی برجام و بودجه به‌مثابه دو نماد از ورشکستگی نظام در عرصه بین‌المللی و اقتصادی مطرح شده است و تسلیم را تنها راه برون‌رفت نظام از این بحرانها توصیف کرده‌اند.
«ضدونقیض‌های بودجه ۱۴۰۱» عنوان مطلبی در ابتکار است که از جمله نوشته: «با توجه به شرایط سال‌های اخیر و گره تحریم در اقتصاد ایران، نشان‌دهنده فروش کم نفت ایران بوده است؛ که در این وضعیت نمی‌توان بودجه ۱۴۰۱ را بدون برجام متصور شد، چرا که در غیراین صورت با یک فاجعه اقتصادی روبه‌رو خواهیم شد».
این اعترافات به زبان معکوس در روزنامه‌های باند ولی‌فقیه هم دیده می‌شود. کیهان خامنه‌ای در مطلبی با عنوان «چرایی و چگونگی عملیات گازانبری غرب» به شکل صوری اصالت اعتراضات مردمی را پذیرفته و سپس با طلبکاری از مردم و اقشار بپا خاسته می‌نویسد: «مسئولیت انحراف این تجمعات و موج‌سواری دشمنان کلیت ملت ایران با کیست؟ آیا هزینه‌های هنگفت این موج سواری، جز از جیب ملت ایران پرداخت می‌شود؟ آیا عجیب نیست که ناگهان در همین سه ماه ابتدایی تشکیل دولت جدید، حجم گستره‌ای از تجمعات به بهانه‌های مختلف، ساماندهی و تحریک و تشویق می‌شود و سپس با، مطالبه دزدی توسط غربگرایان و ضد انقلاب، تبدیل به اغتشاش و ناامنی می‌شود یا خرج تکرار این گزاره القایی می‌شود که «هیچ چاره‌ای نیست، باید مقابل آمریکا کوتاه آمد»؟!
در روزنامه‌های باند مغلوب تلاش کرده‌اند ضرورت عقب‌نشینی و تسلیم را با عدد و رقم به گوش نظام فرو کنند. «تورم ۶۴ تا ۷۰درصدی در صورت عدم تحقق برجام» عنوان مطلب همدلی است که نوشته: «اقتصاد ایران با برجام یک‌جور تعریف می‌شود و بدون توافق هسته‌یی جور دیگر. اگر برجام به نتیجه برسد، قیمت دلار نزولی می‌شود، اگر نه صعودی، همین یک جمله را به‌جای دلار با بقیه کالاهای اساسی و غیراساسی می‌توان تکرار کرد». در ادامه قسمتهایی از یک تحلیل از مرکز پژوهش‌های اتاق بازرگانی را آورده که تأکید کرده است بدون برجام اقتصاد در گام اول «تورمی در محدوده ۶۴ تا ۷۰درصد را نتیجه خواهد داد».
