پس از شکست‌های جبران‌ناپذیری که در محاکمه و محکومیت حمید نوری نصیب نظام قتل‌عام شد، روز شنبه ۲۶خرداد، دژخیم حمید نوری در یک معامله شرم‌آور گروگانگیری از زندان سوئد به حاکمیت جلادان منتقل شد.
رژیم آخوندی که در این معاملهٔ کثیف جز ننگ و محکومیت مضاعف درو نکرده، از فرط افلاس تلاش می‌کند آن را به‌عنوان یک پیروزی بر مجاهدین به خورد نیروهای وارفته‌اش بدهد.
اما واقعیت این است که محاکمهٔ دژخیم در سوئد بر اثر کارزار بی‌وقفهٔ هموطنان و گواهی شاهدان مجاهد و سرموضع به یک محکومیت غیرقابل جبران برای نظام قتل‌عام تبدیل شده است.
دژخیم نوری که با نام مستعار حمید عباسی نقش مستقیمی در قتل‌عام زندانیان در زندان گوهردشت داشت، ابتدا هویت و مسئولیتش را انکار می‌کرد اما با ارائه ادلهٔ محکم و شهادت زندانیان سرموضع، هویت و مباشرتش در قتل‌عام زندانیان سیاسی در تابستان۶۷ محرز شد.
در جریان دادگاه، پس از ارائه اسناد غیرقابل انکار توسط شاکیانی که شاهد نقش مجرمانهٔ حمید نوری در راهرو مرگ بودند، قاضی دادگاه روز ۴آبان ۱۴۰۰ اعلام کرد، دادگاه برای شنیدن شهادت افرادی که «شهادت‌شان برای صدور حکم دادگاه ضروری است» به مدت دو هفته به آلبانی می‌رود.
شاکیان پرونده در آلبانی ضمن ارائهٔ فیلمی ۳بعدی از زوایای مختلف راهرو مرگ، اتاق هیأت مرگ و سالن اعدام زندانیان و ارائهٔ ماکت زندان گوهردشت توانستند تصویر روشنی از قتل‌عام زندانیان در زندان گوهردشت و جنایت در حکومت قتل‌عام ارائه دهند. به گواه دادستانها از این نقطه مسیر دادگاه و کیفرخواست تغییر کرد. دژخیم حمید نوری که پیش از شهادت شاکیان در آلبانی، نام و هویتش را انکار می‌کرد و می‌گفت زندان گوهردشت و قتل‌عام و فتوای خمینی وجود خارجی ندارد، به ناگزیر عقب نشست و روز چهارم آذر ۱۴۰۰ (پس از بازگشت دادگاه از آلبانی به سوئد) ضمن تأکید بر سرخ‌ترین و ممنوع‌ترین نامی که ارکان نظام را می‌لرزاند، با ترس و لرز گفت: «خواهش می‌کنم شرایط مرا درک کنید. اینجا من اگر اسم سازمان مجاهدین را ببرم به‌محض این‌که وارد ایران بشوم مرا دستگیرم می‌کنند، دستگاه قضایی ایران فوق‌العاده جدیه، فوق‌العاده قانونمنده، من حتی توی بازجویی‌هایم چند بار گفتم سازمان مجاهدین یا اسم زندان گوهردشت را آوردم الآن میترسم. من یقین دارم. از همین الآن ترس سرتاسر وجود من را گرفته...».
در جریان دادگاه، شاکیان و شاهدان مجاهد ضمن بیان جرایم دژخیم حمید نوری و سایر دژخیمان و اعضای هیأت مرگ، فرازهایی تکان‌دهنده از آخرین خاطرات و وصیت‌های سربداران در پایداری و پایبندی به مواضع سازمان مجاهدین مطرح کردند. این حقایق نه تنها مستندات محکومیت جلاد را فراهم ساخت بلکه نام و پیام سربداران را در بازتاب گستردهٔ این صحنه‌ها در داخل کشور شهر به شهر و خانه به خانه به میان مردم برد و خون پاکشان در پیکر قیام و قیام‌آفرینان جوشید.
سرانجام دادستانها با استناد به اسناد غیرقابل انکار شاکیانی که از سال‌ها قبل از دستگیری حمید نوری منتشر شده بود، اشد مجازات را برای حمید نوری درخواست کردند و در تاریخ ۱۴ژوئیه ۲۰۲۲ حمید نوری به حبس ابد محکوم شد.
با درخواست تجدید نظر، دادگاه استیناف تشکیل و مجدداً شهادت شاکیان و شاهدان پرونده بررسی شد و دادگاه استیناف نیز پس از بررسی دقیق اسناد و شهادت شاهدان، روز ۲۸آذر ۱۴۰۲ با تأیید حکم دادگاه بدوی، مجدداً اشد مجازات ـ حبس ابد ـ را ابلاغ کرد. این حکمی ابدی و غیرقابل بازگشت بود که بر پیشانی نظام قتل‌عام ثبت گردید.
در این روز ایرانیان آزاده و خانواده‌های شهیدان با برپایی تظاهراتی در مقابل دادگاه خواهان محاکمه و مجازات تمامی عاملان و آمران قتل‌عام شدند. کنت لوئیس یکی از وکلای دادگاه نوری خطاب به جمعیت پرشوری که فریاد دادخواهی سر می‌دادند گفت: «در جریان شهادتهایی که در این دادگاه ارائه شد، این فقط حمید نوری نبود که محاکمه شد بلکه این شهادتها هم‌چنین در رابطه با رئیس‌جمهور رژیم ایران و محاکمهٔ او و خامنه‌ای و نیری و پورمحمدی و تمام کسانی بود که جنایتکاران اصلی هستند».
به‌این ترتیب علاوه بر رسوایی و شکست طرح «چند وجهی» وزارت اطلاعات با هدف سفیدسازی مزدور نفوذی و مصادرهٔ جنبش دادخواهی، محاکمهٔ دژخیم حمید نوری با بیش از ۱۲۰تظاهرات و تجمع اعتراضی و دهها کنفرانس مطبوعاتی که بلندترین صدای دادخواهی ایرانیان در جهان بود به صحنهٔ محاکمهٔ تمامیت نظام جلادان تبدیل شد. بی‌علت نیست که پس از آزادی دژخیم حمید نوری، دژخیم غریب آبادی معاون امور بین‌الملل در قضاییهٔ جلادان گفت: «دشمنان، پرونده آقای نوری را به پرونده‌یی برای محاکمه نظام جمهوری اسلامی ایران تبدیل کرده بودند» (تسنیم، ۲۷خرداد ۱۴۰۳).
