در حالی که هنوز ۲۴ساعت بیشتر از فعال و عملی‌شدن مکانیسم ماشه نگذشته است، به‌نظر می‌رسد هراس واقعیِ کارگزاران حکومت از داخل ایران و حتی درون خود نظام باشد. رسانه‌های حکومتی پر از به رخ کشیدن تاریخچه‌ی «برجام» علیه یکدیگر هستند. برخی آن را نعمت برای کشور قلمداد می‌کنند و برخی خیانت. پیرامون اجرایی شدن «ماشه» هم تضاد باندهای حکومتی در همین ۲۴ ساعت گذشته، از نقطه‌ی جوش گذشته است.
سایت خبرآنلاین در روز ۶ مهر ۱۴۰۴ از قول حسن صمصامی نماینده مجلس نوشته است: «از ماشه داخلی بیشتر نگرانیم». این نماینده‌ی مجلس ارتجاع، سابقه‌ی «ماشه داخلی» را این‌گونه یادآوری می‌کند: «مدل و الگوی سیاستگذاری در داخل و خودتحریمی‌های داخلی به‌مراتب نقش بیشتری در ایجاد بحران‌های فعلی داشتند تا تحریم‌های غرب و امریکا.»
فشار خارجی باعث شده است که وی ناگزیر شود پرده از دامنه‌ی چپاول و غارت‌گریِ حکومتی بردارد و نشانیِ «فراتر از ماشه» را بدهد: «منابع ارزی کشور ما به‌جای این‌که صرف توسعه و پیشرفت کشور شود، شده زمینه گسترش سفته‌بازی و تضعیف پایه‌های تولید و صنعت داخلی. این کار را ایالات متحده به ما یاد نداده، بلکه خودمان انتخاب کردیم. من بیش از آن‌که نگران چکاندن ماشه از سوی سه کشور اروپایی باشم، نگران طمع ناتمام صاحبان ثروت هستم. عمیقاً باور دارم توان تخریب در داخل به مراتب بیشتر است.»
روزنامه‌ی حکومتیِ هم‌میهن در شماره‌ی ۶ مهر به «شادی» باند رقیب و رسانه‌هایشان از فعال شدن ماشه اشاره کرده و آن را دلیل «ریشه مسائل ایران در داخل» و «هم‌سو با اسراییل» معرفی می‌کند: «اکنون روشن شده که ریشه مسائل ایران در داخل است و نه در خارج یا شورای امنیت و تعامل با کشورهای غربی. اکنون برخی بخش‌های رسمی سیاسی با اسراییل را در ماجرای پایان یافتن برجام با اجرای اسنپ‌بک شاهدیم.»
در ماجراهای بی‌پایان میان باندهای ثروت و قدرت حکومت ملایان، همواره علت بحران‌های کلان در سیاست و اقتصاد و معیشت رو می‌شود؛ عللی که هیچ ربطی به تحریم نداشته است، بلکه ناشی از چپاول «صاحبان ثروت» و مکنت در درون نظام است. اکنون اعمال ماشه، باعث شده است که روزنامه هم‌میهن از بخشی از این علل، پرده بردارد:
«این سیاست را در حوزه‌های دیگر از جمله اقتصاد، آموزش، بهداشت و درمان، آب، انرژی و فرهنگ هم می‌توانیم ببینیم.»
وجهی دیگر از وجوه ترس و وحشت حاکمیت از آثار داخلی اعمال «ماشه»، عواقب سیاسی و اجتماعیِ آن در جبهه‌ی مردم علیه حاکمیت است؛ عاملی که ولی فقیه ارتجاع، دشمن‌ترین در مقابل نظام می‌داند و به‌همین خاطر جنگ خارجی را بر انقلاب و قیام داخلی ترجیح می‌دهد.
احمد زیدآبادی در یک برنامه‌ی یوتیوب به‌تاریخ ۶ مهر، سرراست سراغ این عامل رفته است: «من یک چنین موقعیتی را به این وضعیت سراغ ندارم که یک دفعه همه بحران‌های تاریخی با بحران‌های آنی پیوند بخورد و از تویش نه یک انقلاب مسالمت‌آمیز یا یک اصلاح تدریجی، بلکه یک برخورد شدیدی پیش بیاید. اگر اعتراضی پدید بیاید ــ که قطعاً سر هر مسئله‌ای امکان‌پذیر است ــ آن رویارویی به شکل بدجوری جلوه می‌کند.»
