در حالی که موعد مهلت پاسخ رژیم به کنوانسیون FATF برای تعیین‌تکلیف بستهٔ اروپا یا SPV به سرعت نزدیک می‌شود، هم‌چنان ابر بلاتکلیفی بر سر سیاست تعیین‌تکلیف FATF وجود دارد.
در زمینه بسته اروپا هم هم‌چنان چشم عناصر باند روحانی به دست اتحادیه اروپا دوخته شده است، در صورتی که این چشم انتظاری در درون رژیم مثل زهر عمل کرده و نه تنها صدای باند دلواپسان خامنه‌ای را در آورده بلکه در باند خود روحانی هم نغمه‌های یاس شنیده می‌شود.
روزنامهٔ وطن امروز از باند دلواپسان در روز۲۴ آذر در مطلب خود با عنوان « کشور معطل SPV » ضمن اشاره به همسویی فرانسه و انگلستان در اجلاس اخیر شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه سیاست‌های موشکی و منطقه‌یی رژیم، دولت روحانی را مورد حمله قرارداده و نوشت: «دولت حاضر نیست هیچ موضوعی به روابطش با اروپا خدشه وارد کند؛ برجام اروپایی، تصویب FATF و این روزها بحث داغ SPV . ظاهراً دولت تصمیم گرفته است به هر قیمتی مناسبات سیاسی و اقتصادی با اروپا را حفظ کند، حتی اگر به قیمت بی‌حیثیت شدن جایگاه دیپلماتیک و تضییع و زندانی شدن دیپلمات‌های ایرانی در اروپا باشد».
جعفر قناد باشی از مهره‌های باند خامنه‌ای هم در روز ۲۴ آذر به روزنامه رسالت وابسته به باند خامنه‌ای از چشم انتظاری کل نظام صحبت کرد: «بزرگ‌ترین سؤالی که این روزها ذهن کارشناسان و مسئولان را درگیر کرده این است که اروپا با سوابق سیاه و بدعهدیهای مکرر آیا حاضر به تحقق وعده‌هایش هست یاخیر».
پاسخ این مهرهٔ باند خامنه‌ای را یک باند دیگر وابسته به ولی‌فقیه با عنوان« اتحادیه جامعهٔ اسلامی دانشجویان» داده و خطاب به مجمع تشخیص مصلحت نظام نوشته است: «در واقع این موضوع چیزی جز یک بازی سیاسی از سوی اروپا نیست. اروپاییان موضوع SPV را عقب انداخته‌اند؛ با این بهانه که اگر ایران مجدداً وارد لیست اقدام متقابلFATF شود، SPV کار نمی‌کند». این نوشته افزوده است: «حد یقف این‌گونه امتیاز گیریها معلوم نیست».(سایت حکومتی موسوم به دانشجو ۲۴آذر ۹۷)
علی خرم دیپلمات سابق رژیم و همسو با باند روحانی در روز ۲۴ آذرضمن تأیید خواسته‌های طرف مقابل در قبال SPV بر ضرورت پاسخگویی به این خواسته‌ها تأکید کرد و گفت: «در این ماجرا نکته‌یی وجود دارد و آن، این است بدانیم سیاست خارجی، امری دوطرفه است و این‌گونه نیست که ما فقط بگویم و آنها اطاعت امر کنند و طرف مقابل خواسته‌ای داشته باشد و ما تره‌ای هم برای آنها خرد نکنیم».
وی با یادآوری کارنامهٔ تروریستی نظام آخوندی در اروپا و تلاش برای بمب‌گذاری در همایش مجاهدین در پاریس گفت: «اروپاییها ایران را سرکار نگذاشته‌اند» و افزود: « باید ببینیم خود ما نیز چه کارهایی را انجام داده‌ایم که موجب این تأخیر شده است و این‌که آیا ما از آمادگی صد درصدی برای راه‌اندازی آن برخورداریم؟». وی بر ضرورت خوردن زهر موشکی و منطقه‌یی در صورت نیاز به SPV تأکید کرد و گفت: «چه بخواهیم و چه نخواهیم و چه دوست داشته باشیم یا نداشته باشم، اروپاییها نگرانی‌هایی در توانمندی موشکی ایران دارند. ما نباید در آستانه اجرایی شدن سازوکار ویژه مالی از سوی اتحادیه اروپا، دست به اقداماتی بزنیم که تنها نتیجه‌اش این می‌شود که ترامپ، پمپئو و نتانیاهو بگویند که دیدید که ما راست می‌گفتیم». (خبرگزاری ایلنا ۲۴آذر ۹۷)
به این ترتیب روشن می‌شود که نظام آخوندی قبل از این‌که معطل spv باشد، معطل انتخاب نقشه‌مسیر در خوردن جامهای زهر موشکی و منطقه‌یی و راه آمدن با جامعه جهانی یا انقباض و ایستادن در برابر آنهاست. این معطلی بر تمام رویکردهای نظام سایه انداخته است. خامنه‌ای که می‌داند انتخاب هر مسیر به زیان نظام است، هم‌چنان به مصداق از این ستون به آن ستون سعی می‌کند با دفع‌الوقت و به تأخیر انداختن زمان تصمیم‌گیری، روزگار بگذراند.
زیانی که خواه ناخواه به مسیر سرنگونی این حاکمیت کمک می‌کند خصوصاً این‌که در شرایط کنونی نظام در چنبره بحرانهای مختلف و دربن بستی قرار دارد که این بست را مردم با مقاومت هایشان و کانونهای شورشی با فعالیت‌های براندازانه‌شان نظام را به آن گرفتار کرده‌اند.
