آب، این مایه‌ٔ حیات، در ایران تحت حاکمیت آخوندهای غارتگر و پاسداران سرکوبگر، به‌دست مردم تشنه و به‌جان آمده نمی‌رسد. پزشکیان، روز اول مرداد گفت: «دیگر نمی‌توانیم به مردم آب برسانیم. در تمام زمینه‌ها در لبه پرتگاه هستیم»(رویداد ۲۴ - اول مرداد ۱۴۰۴).
بله، درست می‌گوید. او نه می‌تواند آب و برق را به مردم برساند، نه می‌تواند مواد غذایی و مسکن و هوای سالم به مردم برساند… و نه می‌تواند آزادی به مردم برساند! در عوض تنها چیزی که او و هم‌پالگی‌هایش از یک‌سو و باند مافیایی دیگر نظام، از سوی دیگر می‌توانند به مردم برسانند، همانا طناب دار و شکنجه و سرکوب و زندان و اسارت است. این حکومت آنچه می‌تواند به مردم برساند، خیانت و جنایت افسارگسیخته است و بس.
حال در این میان دست‌یازیدن به انواع و اقسام بهانه‌های من‌درآوردی مانند «بدمصرف» جهت توجیه بحران کمبود و نبود آب، به اندازه کافی رسوا و بی‌پایه هستند که نیاز به پرداختن به آنها نباشد. کما این‌که در رسانه‌های رژیم نیز در جنگ باندهای مافیایی نظام، گوشه‌یی از واقعیت و علل اصلی بحران آب، درز پیدا می‌کند. هدف از عنوان کردن اصطلاحاتی مانند «بدمصرف»، مقصر و مجرم جلوه دادن مردم در مقوله آب است تا بگوید این کمبود و بحران آب به‌خاطر بدمصرفی است. حال به یکی دو نمونه توجه کنید:
یک رسانه حکومتی به‌نام «تی.وی.شیعه» روز دوم مرداد نوشت: ۳۰سال تمام، فقط ۳درصد بودجه وزارت نیرو درباره آب زیرزمینی بوده…، برای این‌که توی آب زیرزمینی، شرکت‌های گردن‌کلفت مشاور، نمی‌توانستند بروند طرح‌های میلیاردی بگیرند! آنجا پول نبوده! ۹۷درصد پولِ آب رفته توی آب‌های سطحی رفتند که سد بسازند چون میلیاردها پول هست، رفتند شبکه بزنند چون میلیاردها پول هست! صنایع بسیار بزرگی پشت آن چرخیده! یک مافیای بسیار پیچیده حول محور اقتصاد آب در ایران تشکیل‌شده… الآن چه کسانی دنبال این هستند که آب از تاجیکستان بیاورند؟ ۲۷تا نماینده مجلس هستند! شما نماینده مردم و قانون‌گذار هستید یا تاجر آب؟… همه می‌خواهند خودشان را بچسبانند به آنها که یک پولی هم گیرشان بیاید… همش می‌گوییم تقصیر مردم هست، فرهنگ مردم را باید درست کنیم، [در حالی‌که] فرهنگ این دزدهای گردن‌کلفتی که بالا نشسته‌اند باید درست بشود… این باند قدرتمند، با دزدی میلیاردی، نه تنها منافع مردم را به تاراج داده، بلکه ساختار حکومتی را به ابزاری برای فساد تبدیل کرده است(دکتر محمدحسین پاپلی یزدی، استاد دانشگاه فردوسی مشهد - رسانه حکومتی تابناک - ۳مرداد ۱۴۰۴).
در گزارشی دیگر، مرکز پژوهش‌های مجلس رژیم چنین هشدار داد:
«اگر ما مردم ایران شیر آب رو ببندیم، دوش نگیریم و هرگز هم آب ننوشیم فقط می‌توانیم روی ۶درصد از مصرف آب شیرین ایران تأثیر بگذاریم!»(رسانه حکومتی خبرآنلاین - ۲مرداد ۱۴۰۴)
این واقعیت نشان می‌دهد که علت بحران، نه مصرف خانگی، بلکه میزان برداشت‌های کلان و ساختاری نظام ولایت است که این‌چنین مردم را قربانی می‌کند.
آری، بحران فعلی آب در ایران ستم‌زده از ظلم و جنایت آخوندهای غارتگر، یک بحران محیطی ساده نیست، بلکه یک فاجعه حکمرانی برآمده از فساد ساختاری این حکومت سرکوبگر است. در حالی‌که عامه مردم مجبور به کاهش مصرف‌اند، منابع واقعی به‌طور رسمی در دست باندهای مافیایی نظام و «کاسبان آب» قرار دارد که مردم را به روز سیاه نشانده‌اند.
اما از سوی دیگر، مردم هم فقط به یک ناترازی معتقدند. یک ناترازی و فقط یک ناترازی بنیادی در کشور وجود دارد و آن هم ناترازی این حکومت دیکتاتوری با مردم به‌جان آمده ایران است. اکنون این رژیم مستبد آخوندی است که در لبه پرتگاه قرار دارد و می‌رود تا با قیام بزرگ ملی و مردمی، برای همیشه سرنگون و نابود گردد.
