شرکت نیشکر هفت‌تپه در جاده اهواز-شوش قرار دارد و قدیمی‌ترین کارخانه تولید شکر از نیشکر است که کار خود را از آذر ۱۳۴۰ با بیش از ۲۰۰هکتار سطح زیر کشت و تولید ۱۲۶۰۰تن شکر شروع کرد. حدود ۶هزار نفر به‌صورت رسمی، پیمانی، قراردادی و پیمانکاری در بخش‌های مختلف این شرکت بزرگ تولید شکر مشغول کار هستند، اما مشکلات مربوط به خصوصی‌سازی و چپاول کارگزاران رژیم به بیکار شدن عده زیادی از کارگران این شرکت به سلسله‌ای از اعتصابات و اعتراضات کارگری منجر شد.
کارگران نیشکرهفت‌تپه، مشکلات و درخواست‌هایشان
کارگران نیشکر هفت‌تپه در ۱۳آبان ۹۷ ابتدا در مقابل دفتر مدیریت دست به تحصن زده و حقوق معوقه‌شان را درخواست کردند. پاسخ کارفرما به آنان این بود: «تا اطلاع ثانوی و فعلاً خبری از واریز حقوق نیست». کارگران معترض گفته‌اند که به تجمع و تحصن خود تا محقق شدن خواست‌هایشان ادامه می‌دهند. خواست‌های کارگران عبارتند از:
ـ واریز کردن حقوق معوقه ۳ماه به‌صورت یکجا و واریز حقوق به‌صورت ماهانه
ـ لغو خصوصی‌سازی و مشارکت کارگران در اداره امور کارخانه
ـ امضاء قرارداد مستقیم با کارگران روزمزد
ـ واریز مبلغ معوقه بیمه به صندوق سازمان تأمین اجتماعی
ـ امنیت شغلی، آزادی کارگران زندانی و دستگیرشده
حرکت‌های اعتراضی کارگران مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه در سال‌های ۸۴ و ۸۵ به‌خاطر عدم‌پرداخت دستمزدهایشان به مدت ۳ماه آغاز شد. در آن زمان این بنگاه اقتصادی در اختیار سازمان گسترش و نوسازی ایران (ایدرو) قرار داشت. در ۳۰آذر سال ۹۴ سازمان خصوصی‌سازی طی اطلاعیه‌یی اعلام کرد: «۱۰۰درصد سهام نیشکر هفت‌تپه واگذار می‌شود». به این صورت شرکتی که حدود ۶هزار کارگر دارد به بخش خصوصی تقریباً به هیچ و مفت واگذار شده است. به گفتهٔ یکی از اعضای سندیکای کارگران هفت‌تپه ۲شرکت پیمانکاری در استان لرستان به نام‌های زئوس و آریاک با پیش‌پرداخت ۶میلیارد تومان شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه را خریداری کردند. یوسف بهمنی یکی از نمایندگان کارگران هفت‌تپه در۲۳آبان ۹۷(دهمین روز اعتصاب کارگران) گفت: «می‌گویند یک نفر می‌تواند از هفت‌تپه به بهانه هفت‌تپه سیزده‌هزار میلیارد تومان ببرد، آن‌وقت برای ۱۴هزار میلیارد تومان حقوق معوقه ۴هزار کارگر که با خانواده‌هاشون بیش از ۱۵هزار نفر می‌شوند، این‌همه باید فریاد کشید و کسی هم در این مملکت پاسخگو نیست».
عباس جعفری دولت‌آبادی، دادستان رژیم در تهران، روز اول آبان گفته بود: «فردی در خوزستان شرکتی را خریداری کرده و از سال ۹۴ تا ۹۶ حدود ۸۰۰میلیون دلار گرفته و تاکنون تعهدات ارزی خود را انجام نداده و در حال حاضر نیز متواری است». کارگران اعتصابی می‌گویند که این مجتمع بزرگ در واقع به بستگان اسحاق جهانگیری، معاون‌اول رئیس‌جمهوری، واگذار شده که با بهانه‌های مختلف حقوق کارگران را پرداخت نمی‌کند.
اقدمات امنیتی و ضدکارگری رژیم به فریاد کارگران «گرسنه‌ایم،گرسنه»
کارگران نیشکر هفت‌تپه که از ۱۳آبان ۹۷ دست از کار کشیده بودند به‌علت پاسخ نگرفتن خواسته‌هایشان در روز ٢۵آبان در دوازدهمین روز اعتصاب خود به نمایش جمعه شوش رفته تا صدای خودشان را به گوش کارگزاران محلی رژیم برسانند که در آنجا با اهانت «امام‌جمعه» شوش مواجه شدند. کارگران در پاسخ به امام‌جمعهٔ جنایتکار با شعارهای اعتراضی صحنه را در نمایش جمعه تغییر دادند. کارگران یک‌صدا فریاد برآوردند:
- این همه لشگرآمده، به عشق کارگر آمده!
- حسین حسین شعارشان، دزدی افتخارشان!
- مرگ بر ستمگر، درود بر کارگر!
- کارگر می‌میرد، ذلت نمی‌پذیرد!
- پشت به دشمن، رو به میهن!
روز شنبه ٢۶آبان ۹۷ رژیم ضدکارگری آخوندی اتوبوس‌های حامل یگان ویژه نیروی انتظامی را برای سرکوب کارگران اعتصابی از اهواز به شوش گسیل و در مقابل فرمانداری شوش مستقر کرد.
روز یکشنبه ۲۷آبان ۹۷ حداقل ۱۵تن از جمله تمامی اعضای مجمع نمایندگان کارگری نیشکر هفت‌تپه به همراه چند فعال کارگری در محل پلیس امنیت شوش به همراه تعدادی از شاغلین و مدیران شرکت که جهت پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان در پلیس امنیت حاضر شده بودند نیز بازداشت شدند. دوشنبه ۲۸آبان ۹۷ بر اثر ایستادگی و فشار کارگران و مردم در شوش، رژیم مجبور شد شماری از کارگران بازداشتی را آزاد کند. اما ۴نفر از نمایندگان کارگران هفت‌تپه هم‌چنان در بازداشت به‌سر می‌برند.
روز پنجشنبه اول آذر ۹۷، کارگران نیشکر هفت‌تپه هیجدهمین روز اعتصاب خود را با تجمع در مقابل فرمانداری شوش آغاز کردند. آنها بنری در دست داشتند که روی آن خطاب به فرماندار شوش نوشته بود:
«لطفاً به نانوایی‌های شهرستان دستور دهید به کارگران هفت‌تپه نان قرضی بدهند»!
نفت «طلای سیاه» در جیب آخوندهای فاسد و فریاد مردم گرسنه
کارگران در چهاردهمین روز اعتصاب، در اعتراض به دزدی و غارت نجومی اموالشان توسط دولت، همراه با خانواده‌هایشان به خیابان آمدند و ضمن شعار علیه دزدان و غارتگران حاکم، روی پلاکاردهایشان نوشتند:
«دزدها در مملکت آزاد هستند و کارگران زندانی!»
«کودک هفت‌تپه‌ام، گرسنه‌ام!»
نجوا و درددل کارگران
پدر یک خانواده به همراه یک کودک ۸ساله:
«این کودک امروز دیگر از گرسنگی نای مدرسه رفتن نداشت. گفت بابا با تو می‌آیم تحصن تا شاید زودتر حقوقت را بدهند».
یکی از کارگران:
«من ۲۲سال سابقه کار در شرکت دارم، فکر کن از برج ۵ حقوق نگرفته‌ایم از وقتی شرکت در سال ۹۴ خصوصی شده همیشه همین وضعیت بوده و حقوق‌مان را اگر هم گرفته‌ایم همیشه با اعتراض بوده، همیشه با تأخیر حقوق گرفته‌ایم کسی صدای ما را نمی‌شنود.»
یکی از کارگران:
«من خجالت می‌کشم و رویم نمی‌شود توی صورت بچه‌هایم نگاه کنم، بالاخره باید یک کیکی، لواشکی بخورند. پول همین‌ها را هم ندارم که به آنها بدهم. تا توی مدرسه از بقیه بچه‌ها خجالت نکشند».
یکی دیگر از کارگران:
«۳فرزند دارم مستأجر هستم و کلاً یک میلیون و ۸۰۰هزار تومان حقوق می‌گیریم».
یک کارگر:
«دخترم دندان درد دارد. می‌شود دندان درد را درمان نکرد؟ مدام می‌گویم صبر کن. ما برای هر بار حقوق باید اعتصاب کنیم».
کارگران هفت‌تپه مشعل‌داران قیام و مظهر همبستگی ملی
اصلی‌ترین ویژگی‌های تظاهرات و اعتصاب کارگران نیشکر هفت‌تپه که باعث تداوم حرکت‌شان شد داشتن تشکل مستقل بوده است. تشکلی که روی خواست‌های رادیکال و با انسجام و اتحاد کلیه کارگران همراه است. نمونه و تجربه این انسجام را در همراه شدن خانواده کارگران و حتی کودکانشان در تظاهرات می‌توان دید. لذا این انسجام و یکپارچگی باعث شد که از حمایت گسترده مردمی برخوردار باشند.
عقب‌نشینی رژیم و آزاد کردن کارگران تا همین‌جا برای کارگران و قیام مردم ایران یک پیروزی است که در تداوم و گسترش قیام نقش به‌سزایی خواهد داشت. کارگران با تظاهرات در خیابانها نشان دادند دوره‌ای که رنج و تلاش کارگران به‌نام شرکتهای خصولتی و خصوصی‌سازی که عمال رژیم با این شیادی‌ها پول مردم را غارت می‌کنند، به پایان رسیده است. دوران نظام برده‌داری تحت حاکمیت آخوندهای فاسد که کارگران را به اشکال مختلف از جمله عدم‌پرداخت حقوق ماهانه استثمار می‌کنند و در صورت اعتراض باید زندانی و شلاق بخورند، خط بطلان کشیده شد. و امروز این ایستادگی را در صدای کارگران فولاد اهواز، پرستاران بیمارستان کرج و تحصن مالباختگان می‌بینیم.
از این‌رو ایستادگی و مقاومت کارگران تا به امروز موجب حمایت گسترده کسبه، بازاریان، رانندگان، معلمان، دانشجویان، پرستاران، زندانیان و سایر کارگران شده است. این مشعل امروز دست کارگران نیشکر و کارگران فولاد است و آن را در شعار سایر اقشار جامعه می‌توان دید:
دانشجو، معلم، کارگر اتحاد! اتحاد!
از هفت‌تپه تا تهران، زحمتکشان در زندان!
این خیزش هدفمند صدای گرسنگان و صدای مردم تحت ستمی است که با دستگیری، زندان و با وعده و وعیدهای فریبکارانه خاموش نخواهد شد زیرا صدای حق‌طلبی تمام اقشار جامعه است. خانم مریم رجوی در حمایت از خیزش کارگران گفتند: «درود به کارگران محروم نیشکر هفت‌تپه و فولاد اهواز که برای احقاق حقوقشان بپاخاسته و با شعار «کارگر خوزستانی، اتحاد! اتحاد!» به گسترش اعتراضات فرامی‌خوانند. اتحاد و پایداری کارگران و زحمتکشان در مقابل ظلم و ستم آخوندها، نوید بخش ایرانی آباد و آزاد و خالی از سرکوب و تبعیض است».
به این‌صورت همزمان با استمرار وضعیت وخیم اقتصادی، خیزش و اعتصابهای داخلی هر چه بیشتر گسترش می‌یابد و رژیم فاسد و درمانده، به ساعتها و روزهای پایانی نزدیک می‌شود.
امروز به‌گفته مقامات رژیم «سرنوشت بقای حاکمیت در خطر است».
آری، در سایه اوجگیری این صداها است که متحد و یکپارچه تا به آخر می‌ایستیم و سرنگون می‌کنیم.
