این‌که عمر حاکمیت ولایت فقیه به سر آمده و وارد فاز سرنگونی و مرحله پایانی خود شده است حرفی است که مقاومت ایران می‌گوید. اما اذعان به این نکته از درون حاکمیت حرفی است که این روزها به بیان‌های مختلف شنیده می‌شود که هشدار می‌دهند «شکست خواهیم خورد» یا خطر قیام را به یکدیگر گوشزد می‌کنند.
غلامرضا کاشی، از کارشناسان حکومتی، طی اظهاراتی که در سایت جماران متعلق به حسن خمینی درج شده، ضمن اشاره به ناامیدی فزاینده نیروهای رژیم از سرنوشت نظام گفت: «اگر الآن با مردم ضعیف صحبت کنید، خیلی امیدوار هستند. با راننده‌ای صحبت می‌کردم؛ فکر می‌کرد به‌زودی کار تمام است. گفتم یعنی تا عید کار تمام است؟ می‌گفت نه بابا زودتر».
او در پاسخ به این سؤال که آیا می‌شود اتفاقات اخیر را مقدمه‌ای بر فروپاشی نظم اجتماعی کشور دانست می‌گوید: «تحولی که من از دیماه تاکنون شاهدش هستم، این است که این تک‌رویدادها بستر اجتماعی گسترده را مرتباً امیدوار می‌کند که انگار می‌شود لرزاند. فروپاشیدن نظام امروز با پاشیدن کشور همساز است... من با بخشی از طبقات فرودست که صحبت می‌کنم می‌بینم تن به هیچ گزاره کلی‌ای نمی‌دهند. خسته هستند و جلوی چشمشان چیزی نمی‌بینند. از نظر من این یک بستر و امیدی است که خطرناک است. هر چه جلوتر می‌آیم، طیف‌های شبیه به من و شما ناامید می‌شوند اما آن طیف فرودست نادیده‌‌گرفته‌‌شده امیدوار می‌شود. هر چه شود انگار برایش از وضع موجود بهتر است».(سایت جماران ۳۱مرداد ۹۷)
آخوند محمد خاتمی، رئیس‌جمهور مغضوب و سردمدار باند اصلاح‌طلب درون رژیم هم صدای آژیر خطر این کارشناس حکومتی را شنیده است.
او نیز از ترس روز خشم همین فرودستان به صحنه آمده و با ضدونقیض‌گویی از یک‌سو هشدار می‌دهد: « اگر حاکمیت تن به اصلاحات ندهد محکوم به شکست است» و از سوی دیگر نا‌خواسته به بی‌راه‌حلی از درون حکومت اذعان کرده و می‌گوید: «بسیاری از مشکلات موجود از ابتدای انقلاب تلنبار شده است».
خاتمی سپس هشدار می‌دهد: «وقتی پایه قوام حکومت که اعتماد و نظر مردم است سست شود، این نظام با خطر مواجه می‌شود».
او با این توهم که گویا برای رژیم فرصتی باقیمانده است، آمادگی خود و باندش را عرضه می‌کند. این در حالی است که مردم با شعار «اصلاح‌طلب، اصول‌گرا، دیگه تمومه ماجرا» مهر بی‌اعتمادی خود را به کل نظام زده‌اند.
هر چند آخوند خاتمی تلاش کرده علت بنیانی این بحرانها که همان عملکرد اخص یعنی دجالگری و چپاول را بی‌رنگ جلوه دهد اما احمد خرم، یکی از وزیران دولت خاتمی، به نتیجه این عملکرد اعتراف می‌کند و با اشاره به فضای ملتهب اجتماعی در «افکار عمومی جامعه و جوانان، به‌خصوص طبقات ضعیف جامعه و به‌ویژه جوانان عمدتاً بیکار» هشدار می‌دهد: «اگر به اعتراضات پاسخ درستی داده نشود، تبدیل به خشم شده و همین خشم باعث رفتارها و شعارهای تند می‌شود. باید مراقب باشیم که اعتراض به خشونت بدل نشود».(روزنامه آرمان ۳۰مرداد ۹۷)
حتمیت قیام در راه و ابراز نگرانی نسبت به آن، از بالاترین سطوح رژیم هم شنیده می‌شود. آخوند دستغیب در نامه سرگشاده به اعضای مجلس خبرگان ارتجاع در حالی که حکومت آخوندی را «دین خدا» نامیده نوشته است: «اصل نظام زیر سؤال رفته، مردم از دین خدا فاصله گرفته‌اند و نسبت به آن بدبین شده‌اند».
پیام تغییر را یک کارشناس دیگر به نام امان‌الله قرایی مقدم از قیام مردم گرفته و هشدار می‌دهد: «اعتراضات دیماه تاکنون را ببینید، این اعتراضات همگی نوعی تغییر و خیزش است که در سراسر ایران شکل گرفت. در سال ۷۸ اعتراضات دانشجویی را شاهد بودیم، در سال ۸۸ مردم شعار «رای من کو» را سر می‌دادند و در دیماه ۹۶، دیگر نه مسائل سیاسی مطرح بود و نه رای! در دیماه مسأله فقط و فقط مردم و خواسته‌های آنان بود و از منظر علم جامعه‌شناسی همه این مسائل یک تغییر است، یک تغییر بسیار بزرگ»!(سایت شعار سال ۳۰مرداد ۹۷)
