از روز سوم تیر ۱۴۰۴ که آتش‌بس موقت میان ایران و طرف‌های آمریکایی و اسراییلی برقرار شد، صحنه‌ی سیاسی ایران وارد چه مرحله‌یی شده است؟ تحولات داخلی و بین‌المللیِ سه هفته‌ی اخیر، نشانی می‌دهند که ویژگی مرحله‌ی جدید، برجسته شدن مسأله‌ی جایگزین سیاسی (آلترناتیو) برای حاکمیت ولایت فقیه است. در این دوران، اصلی‌ترین موضوع صحنه‌ی سیاسی ایران همین است. به‌همین دلیل، حاکمیت با تمام قوا دو پروژه را دست گرفته است:
۱ ـ حداکثر سرکوب داخلی تحت لوای فضای جنگ، بازتعریف غیر حقوقیِ جاسوسی و تشدید اعدام، با هدف ترویج حداکثر ارعاب سیاسی و اجتماعی برای حفظ نظام.
۲ ـ شدت بخشیدن به شیطان‌سازی و مستندسازی علیه اپوزیسیون سازمانیافته و مستعد جایگزین (آلترناتیو) که در ائتلاف شورای ملی مقاومت با محوریت سازمان مجاهدین خلق ایران متبلور می‌شود.
قابل توجه است که مسأله‌ی جایگزینی حتی در درون حاکمیت در گردش است. موقعیت خامنه‌ای بسا بیش از گذشته فروکش کرده، نیروها در حال ریزش‌اند و برخی جناح‌ها، ولی فقیه را مانع و سد اصلی تغییر شرایط ارزیابی می‌کنند. لذا از منظر و نگاه درونی‌های حاکمیت هم جایگزینی خامنه‌ای، از اهمیت بسیار برخوردار شده است. تشدید درگیری‌های باندهای قدرت و ثروت در این روزها، از نمودهای بارز مسأله‌ی جایگزینی در شرایط پساجنگ است.
همه‌ی مؤلفه‌های درونی و خارجیِ پساجنگ، نشانی می‌دهند که وقت، وقت طرح جایگزین سیاسی برای حاکمیت ملایان شده است. خود حاکمیت کاملاً واقف است که شرایط از شش جهت دارد پیام جایگزینی می‌دهد. از این‌رو، بنگاه تبلیغاتیِ نظام با سعایت وزارت اطلاعات، تمام‌قوا مشغول مستندسازی علیه سازمان مجاهدین خلق ایران شده است. چرا که تنها نیروی مستعد و دارای شرایط جایگزین (آلترناتیو)، سازمان مجاهدین خلق ایران است.
از طرفی «راه حل سوم» که شورای ملی مقاومت ایران آن را نمایندگی می‌کند، در برابر جنگ و مماشات، مطلوب‌ترین راه حل ملی و استقلال‌طبانه برای عبور از شرایط فعلی با شاخص نفی حاکمیت ولایت فقیه است.
با مختصات پساجنگ و این مؤلفه‌هاست که بنگاه تبلیغات حاکمیت آخوندی با محوریت وزارت اطلاعات و هم‌سویان داخلی و خارجی‌اش، به‌طور دیوانه‌وار بر تشدید شیطان‌سازی و مستندسازی علیه سازمان مجاهدین خلق ایران متمرکز شده‌اند.
در هر صحنه‌ی سیاسی، نخست باید عناصر اصلیِ تأثیرگذار بر روند شرایط را شناخت. واقعیت در ۴۶ سال گذشته این بوده که بالاترین نبرد و کشاکش در صحنه‌ی سیاسی ایران، بین ناجمهوری ولایی ــ آخوندی [از خمینی تا خامنه‌ای] و سازمان مجاهدین خلق ایران بوده است. این کشاکش پس از قیام ۱۴۰۱ که بسیاری ماهیت‌ها و مرزبندی‌ها را تعیین تکلیف کرد، و نیز پس از آتش‌بس این هفته‌ها، شتاب بیشتری گرفته است. این واقعیت می‌گوید در هرم صحنه‌ی سیاسی ایران، کشاکش‌های گوناگون با گرایش‌های متفاوت در قاعده و دامنه‌ی هرم جریان دارند، ولی اصلی‌ترین کشاکش در بالای هرم، میان حاکمیت و سازمان مجاهدین خلق ایران است.
شرایط درونی و بیرونی که کشور ما را در بر گرفته، بیش از همیشه تأکید می‌کند که مسأله‌ی جایگزین سیاسی (آلترناتیو)، مبرم‌ترین موضوع امروز ایران برای چشم‌انداز آینده است. از این‌رو مسؤلیت تاریخیِ مردم ایران و کنش‌گران فعال سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، آن‌ها را فراخوان می‌دهد که «لحظه‌ی تاریخی» را دریابند.
