مایک پمپئو، وزیر خارجه‌ٔ ایالات متحده، پیش از کنفرانس امنیتی مونیخ بر تداوم سیاست فشار حداکثری تأکید کرد. از آن سو خامنه‌ای که زمانی با تاکتیک «نرمش قهرمانانه» به پیشواز خط مماشات جهان غرب رفته بود، اکنون و پس از قیامهای مردم ایران در سالهای ۹۶، ۹۷و ۹۸ و تغییر سیاست آمریکا و به حاشیه رفتن سیاست مماشات و گسترش موج ریزش پاسداران، نه تنها توانایی نرمش آن‌چنانی را ندارد، بلکه حتی نیروهای باندی درون حاکمیت آخوندی را هم نمی‌تواند تحمل کند.
خامنه‌ای، ناتوان از مانور
برای همه روشن است که باند مغلوب، علی‌رغم جنگ‌وجدال بر سر قدرت و سهم‌خواهی از خوان یغمای نظام، بر روی حفظ کلیت ساختار حکومتی، کاملاً پیرو اصل ننگین ولایت فقیه و شخص خامنه‌ای است. حتی آخوند شیاد محمد خاتمی در حالی که به پست ریاست جمهوری‌اش عنوان «تدارکاتچی نظام» را می‌داد، از ولایت خامنه‌ای، ذلیلانه با عنوان مشمئزکننده‌ٔ «اراده‌ٔ برتر منتسب به وحی» یاد می‌کرد.
شوی مفتضح انتخابات مجلس ارتجاع نیز به‌خوبی نشان می‌دهد که وقتی خامنه‌ای روی نام عمده نفرات باند مقابل خط قرمز کشید یعنی آستانه‌ٔ تحمل ولی‌فقیه ارتجاع به پایین‌ترین حد ممکن رسیده و توانایی هیچ مانوری را ندارد. وضعیت درونی نظام که این باشد، می‌توان به وضعیت بین‌المللی آن هم پی برد.
طناب تحریم‌ها و تهدیدها دور گردن خامنه‌ای
تحریم‌های اقتصادی حتی پیش از تغییرات نسبی رویکرد جهان غرب با حکومت آخوندی، وجود داشت. اما با بی‌اثر شدن برجام و زیر ضرب رفتن سیاست‌های مداخله‌جویانه و تروریستی آخوندها در کشورهای منطقه، ورق برگشت. این شکست پس از هلاکت سردژخیم قاسم سلیمانی و قیام آبان و دی ۹۸، هم‌چنین فشار کشورهای اروپایی و روی میز آمدن مکانیزم ماشه و تشدید محدودیتها و تحریم‌ها که برای رژیم شوک و غیرقابل انتظار بود، طناب را باز هم بر گردن ولایت تنگ و تنگ‌تر کرده است.
ماجرای اف.ای.تی.اف و آچمز خامنه‌ای
در این میان پرونده‌ٔ اف.ای.تی.اف جالب و قابل توجه است، زیرا خامنه‌ای تا اینجا نه هزینه‌ٔ تصویب آن را پرداخته تا از مزایای آن بهره‌مند گردد؛ و نه توان پس زدن قاطعانه‌ٔ آن را داشته تا به نیروهای ولایت‌معاش خودش دلگرمی بدهد. نتیجه آن این است که تا اینجا از هر دو سو ضربه خورده است.
واقعیت این است که اف.ای.تی.اف (شامل کنوانسیون پالرمو و کنوانسیون مبارزه با منابع تروریسم، سی اف تی) اگر چه در مجلس فعلی ارتجاع عملاً از تصویب نمایندگان خامنه‌ای گذشت، اما در عمل توسط شورای نگهبان خامنه‌ای و مجمع تشخیص نظام بلوکه شد. ماحصل آن‌که همین لوایح اف.ای.تی.اف اکنون یکی از چالشهای خطرناک پیش پای خامنه‌ای است. زیرا آخرین مهلت گروه ویژه‌ٔ اقدام مالی(موسوم به اف.ای.تی.اف) برای پیروی حکومت آخوندی از معیارهای بین‌المللی آن، تا جلسه‌ٔ ۱۶ماه فوریه سال۲۰۲۰، (۲۷بهمن ۹۸) به پایان رسید. در این صورت، به‌طور خودکار، نظام خامنه‌ای وارد لیست سیاه گروه ویژه‌ٔ اقدام مالی خواهد شد. امری که تبعات زیان‌بار آن برای اقتصاد فاسد و فرسوده‌ٔ نظام غارتگر آخوندی از پیش روشن بود و عوامل حکومتی بارها نسبت به آن هشدار داده بودند.
دومینوی بحرانها؛ آواری بر سر خامنه‌ای
تابلوهای بحران و تنگنا و تحریم‌ها یکی دو تا نیست. وقتی یکی بیرون می‌زند تابلو بعد آشکار می‌گردد و دومینوی بحرانها مثل آواری بر سر نظام فرود می‌آید. از هر سو نگاه می‌کنیم جز تنگنا و شکست و ناتوانی چیزی دیده نمی‌شود.
- وضعیت انفجاری در سراسر ایران و مردمی که با شعار «مرگ بر خامنه‌ای» و «از ایران تا بغداد فقر و فساد استبداد» لرزه بر اندام نظام افکندند به‌عنوان بزرگترین بحران لاعلاج.
- قیام بی‌وقفه مردم عراق برای اخراج رژیم از کشورشان و هوشمندی تظاهرات‌کنندگان عراقی در برابر بازیهای سیاسی مزدوران خامنه‌ای در حکومت عراق
- کاهش خرید نفت چین از نظام خامنه‌ای، از ۳۰۰هزار به ۱۰۰هزار بشکه، آن هم بدون دریافت پول و تنها به‌عنوان باز پرداخت بدهی‌های معوقه‌ٔ نظام.
- گسترش تحریم‌های نفتی به دایره‌ٔ صنعت فولاد و معادن حکومت آخوندی.
- زمزمه‌های قوی تمدید تحریم‌های تسلیحاتی نظام ولایت فقیه که قرار بود سال آینده پایان پذیرد.
- کشف کشتی حامل تسلیحات و مهمات رژیم آخوندی در راه یمن.
- تأیید این‌که مسئول حمله‌ٔ به تأسیسات نفتی آرامکو رژیم ایران است.
- شکست موشک ماهواره‌بر نظام که منجر به محکومیت آن توسط فرانسه و آمریکا شد.
- تیز شدن تیغ لیست سیاه و مکانیزم ماشه بر گردن ولی‌فقیه ارتجاع
- دور شدن گام‌به‌گام انگلستان از سیاست‌های اروپایی و نزدیک شدن به سیاست فشار حداکثری آمریکا علیه نظام آخوندی
واقعیت این است که در میان همه این بحرانها آنچه ولی‌فقیه را بیش از همه در تنگنا و بن‌بست قرار داده و از آن وحشت دارد وضعیت انفجاری جامعه است که برق و لرزه سرنگون‌کننده آن را بارها لمس کرده است.
بی‌تردید به‌زودی «ولی‌امر مسلمین جهان!» با پرده‌های دیگری از خشم اجتماعی روبه‌رو می‌شود و آنگاه است که اراده مردم بر فاشیسم مذهبی پیروز خواهد شد.
