کارچرخانان نظام ولایت فقیه و متولیان اختناق و سرکوب، خام‌خیالانه به خود دلداری می‌دهند و می‌گویند که این بار خطر قیام سراسری از بیخ گوش آنها رد شده است. استدلال مضحک آنها این است که پیشدستی حکومت برای غلبه بر بحران با اختصاص یارانهٔ ۳۰۰ الی ۴۰۰هزار تومانی توانسته است آتش اعتراضات را فروبخواباند. آنها در ادامهٔ سفسطه‌بافی‌های خود مدعی هستند که رئیسی توانسته به موقع با مردم صحبت کند و به آنها شرایط جدید را توضیح دهد. علاوه بر آن «همگرایی»! ارکان حکومت، [همدستی باندهای حکومتی برای سرکوب] یک عامل مؤثر برای مقابله با قیام بوده است. حال آن‌که در آبان۹۸ با اعلام ناگهانی گران‌شدن قیمت بنزین چنین تدبیری در حکومت وجود نداشت و شوک و غافلگیری ناشی از آن قیامی در آن ابعاد را موجب شد.
سرعت بلوغ اعتراضات به حرکت‌های قیام‌آفرینانه
سران ترس‌خورده و تحلیل‌گران قلم به‌مزد استبداد می‌توانند برای دل‌خوش کردن یکدیگر و فرو کاستن هراس مرگبار سرنگونی، رطب و یابس به هم ببافند؛ ولی آنچه در قیام نان و آزادی دیدیم، بلوغ جامعهٔ ایران به سطح نوینی از تعارض با حاکمیت دینی است. سرعت بالغ‌شدن اعتراضات صنفی به حرکت‌های قیام‌آفرینانه و نشانه‌رفتن رأس نظام ولایت فقیه، از دست‌آوردهای دوران سرنگونی است. این دست‌آورد سراسری است و خاص منطقه‌یی از ایران نیست. هر شهر یا استان ایران اکنون استعداد آن را دارد که با جرقه‌هایی که کانون‌های شورشی برمی‌افروزند، به خاستگاه قیام و انقلاب تبدیل شود. این پدیده، بیانگر تعمیق قیام در جامعهٔ قیام‌خیز ایران است.
این تصور که می‌توان قیام را با توسل به گلوله و اشک‌آور و باتون و ساچمه‌یی جمع کرد یا از میان برد، از اساس باطل است. آن‌قدر باطل که فقط حماقت و بلاهت اقدام‌کنندگان به آن را بارز می‌کند. قیام هیچ‌گاه خاموش نمی‌شود و از بین نمی‌رود، در مواجهه با سرکوب شکل و کیفیت عوض می‌کند، زیرزمینی‌تر و خطرناک‌تر می‌شود. خود را به روش‌های نوین مسلح می‌کند و وقتی سربرمی‌آورد دیگر قابل مهار نخواهد برد.
یکی از اصلاح‌طلبان قلابی در اندرز به حکومت، وضعیت کنونی جامعه را به بیمار مبتلا به تب تشبیه می‌کند. او می‌گوید: «وقتی بیمار تب می‌کند این نشان‌دهنده حیات و سالم بودن ایمنی بدن بیمار است و آگاهی می‌دهد که یک عفونت و اختلالی در بدن بیمار وجود دارد. اگر شما مکانیزم تب را از بین ببرید، بیمار سریع‌تر جان می‌دهد، چرا که دیگر آگاهی نمی‌دهد که بیمار مریض است. حاکمیت در شرایط کنونی مکانیزم تب را از مردم گرفته است. اعتراضات اجتماعی، اعتصابات و... تب است. وقتی قشری اعتراض و اعتصاب می‌کند، به حاکمیت نشان می‌دهد که یک مشکلی وجود دارد. اگر شما این را سرکوب کنید و «علت» را برطرف نکنید، همان «علت» به تدریج پدر شما را در می‌آورد و شما متوجه آن نمی‌شوید» (سعید شریعتی. رویداد۲۴ - اول خرداد ۱۴۰۱).
وقتی مردم به‌رغم سرکوب سازمان‌یافته به خیابان می‌آیند و با شعارهایشان مستقیم خامنه‌ای و رئیسی را هدف قرار می‌دهند از مرحله ترس و اندیشیدن به حفظ جان عبور کرده‌اند. این موضوع آن‌چنان مبرهن است که اصلاح‌طلب قلابی مذکور ناچار از اعتراف به آن است:
«ما به‌عنوان نیروی سیاسی نتوانستیم مشکلات مردم را با حکومت حل کنیم که حالا مجبور شده‌اند خودشان به خیابان بیایند و مردم به جای این‌که از طریق گفتگو دنبال مطالباتشان باشند، به جایی رسیده‌اند که جانشان را در کف دستشان گرفته و به خیابان می‌آیند» (همان منبع).
ایران زمین در آستانهٔ انقلابی دیگر
هنگامی که خلقی برای آرمان آزادی به جان خود نیندیشد برای دیکتاتور بسیار خطرناک خواهد بود. چنین خلقی وقتی پاسخ مطالبات حق‌طلبانهٔ خود را با گلوله دریافت کند، از میدان به‌در نخواهد رفت، آبدیده‌تر و شکست‌ناپذیرتر خواهد شد. اگر تا دیروز پاسی از وقت خود را به شورش و حضور در کف خیابان اختصاص می‌داد، این بار تصمیم به حرفه‌یی‌تر شدن خواهد گرفت. وقتی می‌بیند صدای اعتراض‌اش به جایی نمی‌رسد برای رساتر کردن صدای خود، زبان کوکتل مولوتف را یاد خواهد گرفت و در نهایت دست به تفنگ خواهد برد. هر زخمی که در این مسیر بردارد، او را در پیگیری هدفش مصمم‌تر خواهد کرد. هر ضربه‌یی که دریافت کند، قوی‌تر خواهد شد. این منطق انقلاب و انقلاب‌آفرینان است.
سرکوب قیام به پیشروی و تعمیق آن در بین لایه‌های ناراضی جامعه کمک خواهد کرد. به‌عبارت گویاتر، سرکوب نتیجهٔ معکوس خواهد داد.
در این نقطه است که باندهای مغلوب برای حفظ اصل نظام، به خامنه‌ای و گماشتهٔ او هشدار داده و عواقب بدمستی‌های آنان را یادآور می‌شوند.
«اگر حکومت و دستگاههای امنیتی و دولت در جهت از بین بردن این اعتراضات می‌خواهند قدم بردارند، با بگیر و ببند امکان‌پذیر نیست و باید عوامل به‌وجود آورنده این اعتراضات را از بین ببرد و فرصت دهد که از راههای مختلف صدای مردم به گوش حاکمیت برسد» (همان).
البته باید تصریح کرد، زمان اندرز دادن به بدمستی‌های خامنه‌ای و گماشتهٔ افسار گسیختهٔ او گذشته است. شورشگران آزادی، دیرگاهی‌ست از اصل نظام عبور کرده‌اند. ایران‌زمین خود را برای انقلابی دیگر آماده می‌کند.
