هم‌چنان که آمار مبتلایان و تلفات انسانی بابت بیماری کرونا رشد پیدا می‌کند، سازمانهای بین‌المللی آمارهایی که از میزان مرگ‌ومیر ارائه می‌دهند ۵برابر آماری است که رژیم ارائه می‌دهد.
«در آخرین آمار معتبر ارائه‌شده، ریک برنان، مقام مسئول منطقه خاورمیانه در سازمان جهانی بهداشت، شمار واقعی مبتلایان به ویروس کرونا در ایران را حدود ۷۵هزار نفر برآورد کرده است».(دویچه وله- ۲۷اسفند ۹۸)
از روزهای آخر بهمن که رژیم آخوندی به‌طور رسمی وجود ویروس کرونا را در ایران به‌رسمیت شناخت بیشترین کلمه‌ای که همراه با «ویروس‌کرونا» در دهانها می‌چرخید «قرنطینه» بود. درخواست برای قرنطینه کردن شهر قم از همان روزهای اول از جانب محافل پزشکی و علمی به گوش می‌رسید تا به این وسیله از گسترش ویروس به شهرهای دیگر جلوگیری شود اما انجام نگرفت.
هر چند در ابتدا مشکلات فنی را بهانه آوردند اما قطعاً مشکل به موضوعات فنی برنمی‌گشت چرا که چین توانسته بود شهر ووهان ۱۱میلیون نفری را قرنطینه نماید، در حالی‌که تعداد جمعیت قم یک‌پنجم ووهان (استان هوی) هم نیست.
مخالفت روحانی که به‌طور قطع در این رابطه تحت حمایت و پشتیبانی خامنه‌ای هم بود هیچ پایه علمی و اصولی نداشت و حتی به خود زحمت ندادند تا یک دلیل منطقی برای قرنطینه نکردن قم تولید و ارائه کنند.
حریرچی معاون وزیر بهداشت، در اوایل بهمن گفت: «ما با قرنطینه موافق نیستیم قرنطینه مال قبل از جنگ جهانی اول است مال طاعون و...»
کشورهای کرونایی شده و راه‌حل قرنطینه
در فرهنگ دهخدا واژه قرنطینه چنین تعریف شده است: «قرنطینه جایی است که در آن مسافران و عابران را مورد بازرسی قرار می‌دهند و از ورود بیماران جلوگیری به‌عمل می‌آورند».
قرنطینه به‌عنوان راه‌حلی پیشرفته و علمی هم‌اکنون هم مورداستفاده کشورهای مبتلا شده به بیماریهای مسری مورداستفاده قرار می‌گیرد کشورهای چین، ایتالیا، کره جنوبی، اسپانیا و حتی عراق و... هر کدام بنا به میزان گسترش کرونا، شهر یا استان و یا حتی کشور خود را تحت قرنطینه قرار داده‌اند.
مبارزه با اپیدمی کرونا به‌دلیل گسترش وسیع آن شکل جهانی نیز به خود گرفته است و به همین دلیل قوانین بهداشتی بین‌المللی برای مبارزه علیه آن حاکم است که رژیم از هیچ‌کدام از این قوانین متابعت نمی‌کند؛ بلکه برعکس در آن‌سوی طیف، روحانی برخلاف تمام رؤسای جمهور و یا نخست وزیران کشورهای مختلف که مسئولیت مبارزه با کرونا را در کشور خود پذیرفتند، از قبول ریاست ستاد پیشگیری از ویروس کرونا طفره رفت و از قرنطینه کردن شهرها، ممانعت به‌عمل آورد.
آیا جای شکی وجود دارد که قرنطینه کردن شهرهای کانون شیوع ویروس و یا استان و یا حتی کشوری در جلوگیری از تلفات انسانی بسیار مؤثر است؟
آیا جای شکی وجود دارد که اگر از همان روز اول شهرهای قم و رشت قرنطینه می‌شدند، اکنون شاهد گسترش ویروس تا این حد و بالا رفتن میزان تلفات نبودیم؟
آیا جای شکی وجود دارد که حاکمیت در هر کشوری مسئولیت درجه اول در پیشگیری از شیوع یک بیماری عمومی و کاهش تلفات انسانی دارد؟
چرا روحانی و خامنه‌ای پای قرنطینه کردن شهرهای آلوده از همان ابتدای ماه اسفند نیامدند؟
آن روی سکه امتناع از قرنطینه کردن
قرنطینه کردن بر پایه یک سری اصول انجام می‌گیرد که نهادهای بین‌المللی مانند سازمان ملل آن را قبول کرده‌اند. این اصول که «سیرکیوزا» نامیده می‌شود بر روی چند اصل استوار است که مهم‌ترین آن اطلاع‌رسانی همگانی در خصوص تمام وقایع و حوادث مربوطه است، در این اصول هم‌چنین آمده است که قرنطینه نبایستی موجب سلب آزادی‌ها و حقوق افراد شود و برای هر محدودیتی توضیحات لازم داده شود. دولتها هم در تعریفی که اصول سیرکیوزا ارائه می‌دهد، مسئولیتهایی در رابطه با شهروندان خود برعهده می‌گیرند. تأمین نیازهای اساسی آنها مثل آب، غذا و دارو و مراقبت‌های پزشکی و جبران ضرر مالی بیماران به‌علت قرنطینه (مثلاً حقوق) منصفانه از سری اصول مربوط به قرنطینه است.
زمانی که کارگزاران رژیم از بابت قرنطینه نکردن شهرها تحت سؤال و فشار قرار می‌گیرند یک‌به‌یک لب به اعتراف باز می‌کنند.
پیروز حناچی، شهردار تهران، گفت: «در شرایط عادی و خوب اقتصادی می‌توانستیم اعمال قرنطینه کنیم، اما پلنهای بعدی قرنطینه مثل تأمین مایحتاج و جبران خسارت امکان اجرا در کشور ندارد و به همین دلیل اقدامات قرنطینه به‌طور کامل نمی‌تواند اجرا شود».(خبرگزاری حکومتی مهر ۲۵-اسفند ۹۸)
حیدر علی عابدی، عضو کمیسیون بهداشت مجلس هم گفت: «اگر بخواهیم شهرها را قرنطینه کنیم، مایحتاج عمومی مردم دچار مشکل می‌شود و در ایران شرایط قرنطینه تعاریف خاص خود را دارد و این موضوع را نباید با دیگر کشورها مقایسه کرد». عابدی ادامه داد «مردم باید درک کنند که شرایط کنونی با توجه به شیوع ویروس کرونا خوب نیست، به همین دلیل باید در خانه‌های خود بمانند و از رفتن به سفر پرهیز کنند».(ایسنا-۲۶اسفند ۹۸)
بحث در حقیقت یکی بیش نیست برای قرنطینه کردن باید هزینه کرد و مردم را تأمین نمود. باید که مشکلات بهداشتی مردم به‌صورت رایگان حل شود باید مردم مشکل و نگرانی از بابت تأمین مایحتاج نداشته باشند باید که ارتش و نیروهای مسلح در جهت خدمت‌رسانی مردم به کار گرفته شوند مردم باید دقیقاً اطلاع‌رسانی شوند و آزادی‌های سیاسی آنها مورد تعدی قرار نگیرد، همه این‌ها مواردی هستند که رژیم آخوندی از اجرای آن سرباز می‌زند.
تفاوت رژیم ایران با سایر کشورها در برخورد با کرونا
همبستگی جهانی در مبارزه علیه این ویروس در حال شکل گرفته شدن است و همه کشورها فهمیده‌اند که می‌بایست یک تلاش مشترک برای نابودی ویروس شکل گیرد.
در همین رابطه تاکنون دهها میلیارد دلار در کشورهای مختلف مستقیماً صرف مبارزه با کرونا و آسیب‌های اقتصادی آن می‌شود. ایران چقدر در این راه هزینه می‌کند؟ هیچ!
اخباری که تاکنون از بابت هزینه کردن کشورها برای مبارزه با کرونا به گوش رسیده است، حساسیت جامعه بین‌المللی در رابطه با مبارزه علیه این ویروس و اهمیت آنان برای جان انسان‌ها را نشان می‌دهد.
بسیاری از این کشورها هم‌چنین بودجه‌هایی را برای نجات شرکت‌های کوچک و متوسط خود در نظر گرفته‌اند.
اما رژیم در این رابطه هنوز اقدامی انجام داده نداده است. یارانه‌ای که با هزار بوق و کرنا قرار است به دست به مردم نیازمند برسد، بین ۱۴تا ۴۰دلار است. یعنی آن‌قدر ناچیز که هیچ دردی از مردم را دوا نمی‌کند. به راستی مردم در خانه چگونه می‌توانند معیشت خود را تأمین کنند؟
تناقض در اینجاست که روحانی می‌گوید: «ما چیزی به نام قرنطینه نداریم اصلاً این‌که شایع شده در تهران یا بعضی شهرها برخی فروشگاهها و برخی مشاغل قرنطینه هستند، اصلاً چنین چیزی وجود ندارد.»؛ اما از طرف دیگر به دستور خامنه‌ای یکانهای نظامی برای خلوت کردن شهرها در سرتاسر ایران پخش شده‌اند، تلاش‌هایی برای افزودن تور اختناق و سرکوب، آن‌هم زمانی که نارضایتی مردم از شرایط کنونی روزبه‌روز اوج می‌گیرد.
رژیم نمی‌خواهد یا نمی‌تواند؟
این‌که حاکمیت آخوندی در فشار اقتصادی تحریم‌ها و تبعات ویروس کرونا قرار گرفته است، جای شک و شبهه‌ای نیست اما این را بهانه کردن و مسئولیت خود را در قبال مردم انجام ندادن یک بحث دیگر است. رژیم هم‌اکنون منابع اقتصادی بسیار زیادی در دست دارد، مانند بنیادهای مختلفی که در اختیار و کنترل خامنه‌ای است از که بیش از ۱۰۰میلیارد دلار دارایی دارند.
چرا خامنه‌ای حتی از خرج کردن بخشی از دارایی‌ها خودداری می‌کند؟
ثروت و دارایی‌های امپراتوری آستان قدس، بنیاد مستضعفان و ستاد اجرایی موسوم به فرمان امام کجا خرج می‌شود؟
در حقیقت حاکمیت آخوندی، امکانات و پول به‌اندازه کافی برای مبارزه با این ویروس در دست دارد اما هم‌چنان در حال کوبیدن نعل وارونه است و به‌جای دست بردن در جیب خود کاسه گدایی را بلند کرده است.
ایجاد حکومت‌نظامی و تلاش برای برداشتن تحریم‌ها
آنچه مسلم است کرونا به‌عنوان یک بحران جدی سراپای حاکمیت را فراگرفته و سران نظام در عین برقراری حکومت نظامی برای کنترل مردم و مهار اعتراضات، به‌دنبال مفری برای خروج از این بحران هستند. آنها از گفتن این موضوع ابایی ندارند که بگویند به‌دلیل تحریم‌ها است که میزان تلفات مردم ایران زیاد است؛ اما مردم به‌هیچ‌عنوان فریب مانورهای سیاسی این رژیم را نمی‌خورند و مسبب یک تا صد ورود و رشد ویروس و مرگ‌ومیر در کشور را رژیم آخوندی می‌دانند. آنها می‌دانند که چگونه نظام ولایت با مراودات با چین و پرواز هواپیماهای ماهان سپاه پاسداران، در حالی‌که همه کشورها این رابطه را قطع کرده بودند، باعث ورود ویروس به کشور و به‌دلیل قرنطینه نکردن باعث شیوع و گسترش آن شدند. به‌همین دلیل است که مردم ایران تنها راه مبارزه با ویروسی به نام کرونا و یا هر ویروس دیگری را قبل از هر چیز نابودی کرونای ولایت می‌دانند. واقعیتی که مهره‌ها و رسانه‌های رژیم با بیان بحران بی‌اعتمادی بین نظام و مردم وحشت خود را از ان ابراز می‌دارند.
