در جریان جدال باندهای درونی نظام ولایت‌فقیه بر سر سرکوب و غارت مردم ایران، وقتی قافیهٔ نظام در بحران و انزوا تنگ می‌شود، بحث بر سر حدود اختیارات مجلس و دولت آخوندی بالا می‌گیرد.
پس از این‌که آخوند روحانی مطرح کرد دولت او اختیارات و قدرت تصمیم‌گیری در زمینه بسیاری از موارد را ندارد و تلویحا علی خامنه‌ای و نهادهای موازی وابسته به او را صاحب اختیار و تصمیم‌گیرنده در امور مهم دانست، باند خامنه‌ای تهاجم سنگینی را علیه او شروع کرد به‌گونه‌ای که عناصری از آن مطرح کردند که چرا روحانی استعفا نمی‌دهد.
دامنه جدال بر سر اختیارات و قدرت به مجلس ارتجاع نیز کشیده شد.
محمود صادقی در مصاحبه با روزنامه همدلی ۹شهریور ۹۸گفت: «موازی‌کاریهایی که از سوی دیگر نهادهای غیرمسئول در حیطه اختیارات ریاست‌جمهوری یا مجلس شورای اسلامی اعمال می‌شود نیز بی‌تاثیر نیست. به تعبیری دیگر، در کنار هر یک از دستگاههای رسمی و قانونی، یک نهاد وجود دارد که دست به موازی‌کاری می‌زند.
اگر بخواهم مثالی در این قالب بزنم مجلس است. از آنجا که «قانون‌گذاری» منحصراً باید در اختیار مجلس به‌عنوان قوه قانون‌گذار باشد، قرار ندارد، بلکه برخی از نهادها وجود دارند که قانون‌گذاری می‌کنند. این امر نیز باعث شده است تا نقش مجلس و دولت در ایران به‌شدت تضعیف شود، هم‌چنان‌که تاکنون تضعیف شده است».
در این پرده از نمایش قدرت، آخوند پناهیان ناگهان شمشیر شکستهٔ ولایت را بیرون کشید و بدون ملاحظه و محاسبات معمول جیغ کشان وارد معرکه شد که: «هر چی نماینده انتخاب می‌کنی اکثریت رأی میدن به این‌که رأی نماینده‌ها شفاف نباید باشه. چه خبرتونه. بگو چه غلطی دارید می‌کنید. چی رو از ملت دارید پنهان می‌کنید».
اما سؤال این است که موضوع چیست؟ این‌که آخوندی ناگهان وارد شود، بالا تا پایین مجلس و دولت را می‌شوید و می‌گوید «چه غلطی می‌کنید. چی رو از ملت دارید پنهان می‌کنید» نشانهٔ صحت ادعای یکی از طرفها نیست؟
البته تجربه ۴۰ساله نشان داده این است که عناصر مجلس دست چین شده از میان نهادهای حکومتی خصوصاً نهادهای سرکوب و امنیتی هستند، آنان سرکوبگران مردم و دزدان اموال آنها هستند که وظیفه اصلی‌شان حفظ حاکمیت و پایمال کردن حقوق مردم است.
کار اصلی آنها صحه گذاشتن بر قوانین ارتجاعی و قرون‌وسطایی رژیم ولایت فقه در همه عرصه های اجتماعی است. در توصیف آنان عباس عبدی از مهره‌های باند موسوم به‌اصطلاح طلب گفت: «مجلس در لغت به‌معنای محل نشستن است، به‌نظر می‌رسد که کم‌کم وظیفه اصلی نمایندگان همان نشستن روی صندلی‌های نرم و احیانا نوش جان کردن گلابی است!». (روزنامه اعتماد ۵مرداد ۹۸)
درچنین مجلسی سخن از شفافیت بیشتر به جوک و لطیفه می‌ماند.
و البته ولی‌فقیه بیش از هرکس دیگری می‌داند مسئولیت اصلی و محتوایی نمایندگانش در مجلس تیز کردن تیغ سرکوب و باز کردن مسیرهای چپاول پاسداران و مزدوران و سرسپردگان ولی‌فقیه است.
یکی از«غلط‌های» دیگر مجلسیان ـ ضمن زدوبند و دزدی‌های نجومی در دوران نمایندگی ـ این است که با وزرا ساخت و پاختهایی از قبیل از گرفتن معدن و نمایشگاه و پالایشگاه و... برای فرزند و داماد و اقوام خود می‌کنند. هزاران خودرو را درسته می‌بلعند و زمانی‌که در جنگ و جدال قدرت دستگیر می‌شوند هنوز پایشان به زندان نرسیده آزاد می‌شوند.
مصطفی کواکبیان در جلسه علنی روز ۱بهمن ۹۷در رابطه با عمکرد مجلس آخوندی گفت: «متأسفانه یکی از نمایندگان در بحثهایشان گفت وزرا و ما نمایندگان به مردم دروغ می‌گوییم...حالا شما با رئیس‌جمهور و وزرا پول میدی هر کار می‌خواهید می‌کنید چرا به مجلس توهین می‌کنید؟ یکی در یک جایی یه کاری می‌کند؛ تو تلویزیون می‌گویند شرم بر این مجلس. یکی یک جور دیگری برخورد می‌کند. والله قسم ما را وادار نکنید که بگوییم خجالت می‌کشیم ما نماینده مجلس هستیم».
آخوند پناهیان خطاب به اعضای مجلس می‌پرسد چه چیزی را می‌خواهید پنهان کنید؟ در صورتی که حرفه اصلی آنها مشخص است و نیاز به پنهان‌کاری ندارد. اما این سؤال پیش می‌آید که مگر پناهیان در جستجوی شفافیت و حقیقت است؟ مگر خودش در خانهٔ غارت و قدرت و تمامیت‌خواهی زندگی نمی‌کند؟ مگر خودش همدست بقیه حافظان نظام در خرد کردن استخوانهای مردم نیست؟
پناهیان کیست؟
آخوند علیرضا پناهیان یکی از مبلغان جنگ‌افروزی در منطقه و مدافعان سرسخت ارسال پول و امکانات و تجهیزات به سوریه و عراق و یمن و لبنان است.
در میزان وحشیگری و آلودگی شیخ علیرضا پناهیان همین بس که وی با عنوان نایب‌رئیس قرارگاه تروریستی عمار از حلقه‌های بسیار نزدیک بیت‌العنکبوت و هم ریش طائب است. اگر جیغ می‌کشد و از فسق و فجور دولت و مجلس می‌گوید پشتش به پاسداران «بیت» گرم است و دعوایش نه فقدان شفافیت؛ که جدال بر سر قدرت و غارت و امکانات بیشتر است. در منتهای وقاحت، هم دم از مستضعفین می‌زند، هم ماشین آخرین مدل سوار می‌شود و هم مردم فقیر و حاشیه‌نشین و دهها میلیون گرسنه را بی‌عرضه خطاب می‌کند. خبرگزاری حکومتی ایرنا سوم اردیبهشت ۹۳نوشت: «برخی دانشجویان از پناهیان درباره اتوموبیل گرانقیمت و دلیل استفاده او از این اتوموبیل شیک و گران سؤال کردند که حجت الاسلام پناهیان در جواب گفته بود: بچه حزب‌اللهی باید پولدار باشد اگر پول ندارید عرضه ندارید! باید عرضه داشته باشید!»
محمود صادقی نماینده مجلس ارتجاع که در جنگ قدرت یک ضربه از باند مقابل دریافت کرد در پاسخ به ادعای «شفافیت» پناهیان، ضمن اشاره به روحیه غارتگری و تمامیت‌خواهی «شیخ» نوشت:
«شفافیت از لوازم دموکراسی است؛ عربده‌کشی برای شفافیت از جانب اشخاصی که به سینه‌زنی برای تمامیت خواهی شهره‌اند بیشتر به جوک[!] شبیه است.» (کیهان خامنه‌ای ـ ۲۰شهریور ۹۸)
بله! هر چه هست فساد و پلیدی و تباهی می‌بینیم؛ از رأس و بالای نظام سرازیر شده و هر کس به هر میزان به این جرثومه آلوده می‌شود در تمام دزدیها و غارت و رنج و فلاکت مردم سهیم خواهد شد.
اعضای مجلس که البته جای خود دارند؛
حرفه آنها رفع و رجوع کردن سرکوب و فساد نهادینه شده در حاکمیت خصوصاً در رأس آن است. همان امری که شغل شریف پناهیان و همپالگی‌هایش در منابر آخوندی است.
