خبرگزاری نیروی تروریستی قدس به‌نقل از سایت احمد توکلی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، وزیر سابق کار و رقیب پیشین رفسنجانی در انتخابات ریاست جمهوری، نوشت: «وقایع پاییز۱۴۰۱ ثابت کرد که کلان پروژهٔ مجاهدین در سطحی وسیع و تا عمق استخوان معارضین جمهوری اسلامی رسوخ کرده است. ادبیات استفاده شده توسط مخالفان سیاسی نظام گواهی بر این موضوع است».
این منبع حکومتی اضافه می‌کند: «این گفتمان در لایه‌های دیگری هم در حال پیش بردن پروژه خطرناک خود بوده بدون این‌که بازیگران اجتماعی خبری از نقش‌آفرینی خود در نمایشی را داشته باشند که سازمان مجاهدین صحنه‌گردان و کارگردان اصلی آن است. تروریست‌های مجاهد این روزها آرام آرام و با برنامه‌یی هدفمند تاریخ را به گونه‌ای روایت می‌کنند که از خود رفع اتهام کرده و بتوانند به‌جای ترویج گفتمانشان به‌شکلی مخفی، خود را در قامت اپوزیسیونی جدی و قدرتمند مطرح کرده و به‌یارگیری از داخل ایران بپردازند».
نگارندگان سپس به‌سرکردگان ولایت خامنه‌ای هشدار می‌دهند: «غفلت کنیم، اطرافمان را جوانانی احاطه می‌کنند که بدون درک درستی از بدیهیات تاریخی و به‌دلیل شکافهای اقتصادی و اجتماعی، مجذوب گفتمان مخفی مجاهدین خواهند شد که در جنایت مشابهی ندارند...».
اگر این اعترافات سراسر وحشت را به‌زبان رک و راست بازگو کنیم، از جمله این نتایج به‌دست می‌آید:
- گفتمان و ادبیات مجاهدین در قیام۴۰۱ و در لایه‌های مختلف اجتماعی رسوخ کرده و در حال پیشرفت است
- «بازیگران اجتماعی» (بخوانید نیروهای فعال جامعه و شورشگران و قیام‌آفرینان) کلان پروژه خطرناک مجاهدین را پیش می‌برند
- مجاهدین در قامت اپوزیسیونی جدی و قدرتمند مطرح هستند
- مجاهدین در حال جذب و عضوگیری مداوم از داخل کشور هستند و دلواپسان نظام نگرانند که از هر طرف در محاصرهٔ جوانان شورشگر قرار بگیرند.
تنها می‌ماند یک کلمهٔ «گفتمان» یا «گفتمان مخفی» مجاهدین... البته این گفتمان به‌هیچ‌وجه مخفی نیست و کاملاً علنی است، ولی رژیم جرأت به‌زبان آوردنش را ندارد و آن عبارت است از: شورش و قیام و «آتش جواب آتش!»
این تنها موردی نیست که رژیم هراس خود را از سرانجامی که دشمن برانداز برایش رقم زده، این‌گونه برملا می‌کند، نمایش نوبه‌یی سخیفی هم که خامنه‌ای تحت عنوان محاکمهٔ غیابی سازمان مجاهدین و ۱۰۴تن، توسط قضاییهٔ جلادانش به‌راه انداخته، از اول تا آخر بیانگر همین وحشت است.
در آخرین و دوازدهمین جلسهٔ این خیمه‌شب‌بازی که هفتهٔ گذشته (۱۸ اردیبهشت) روی صحنه آمد، آخوندک قاضی خطاب به‌کشورهای میزبان مجاهدین به‌طور مضحکی گفت: «به‌کشور‌هایی که میزبان متهمان هستند تذکر می‌دهیم، میزبانی از این متهمان، برابر کنوانسیونهای بین‌المللی مبارزه با تروریسم، جرم محسوب می‌شود!».
معلوم نیست پدرخواندهٔ تروریسم که دهها اقدام تروریستی از کشورهای اروپایی تا آمریکا و آرژانتین را در کارنامهٔ خود دارد، از کی طرفدار و مبلغ «کنوانسیونهای بین‌المللی مبارزه با تروریسم» شده! عروسک خیمه‌شب‌بازی خامنه‌ای سپس در ادامهٔ همان ژست و پز افزود: «فرانسه نسبت به‌میزبانی متهمان تجدید نظر کند و در استرداد آنها همکاری کند. مردم آلبانی هم استرداد مجاهدین را از دولت خودشان پیگیری کنند».
نمایش روحوضی قضاییه جلادان، بازیگران دیگری هم داشت، شیخکی که به‌عنوان کارشناس مبانی اعتقادی وارد بازی شده بود، در یک دروغ چند لایه که فقط می‌تواند مصرف بسیجی داشته باشد گفت: «در کتاب "مکتب راهنمای عمل" سازمان مجاهدین آمده است که فردی معتقد است که ابتدا کمونیسم را قبول کرده باشد».
عروسک دیگری که در نقش وکیل شاکیان ساندیس‌خوار ظاهر شده بود، گفت: «مسعود رجوی اقدام به‌حذف افرادی که با وی مخالف بودند می‌کرد». وی به‌عنوان نمونه به‌خاطرات فردی به‌نام «احمد احمد» (مسئول روابط عمومی شکنجه‌گاه اوین) استناد کرد که گفته است مسعود رجوی در زمان شاه، اقدام به‌جدایی او از همسر و فرزندانش کرده است! این ادعا آن‌قدر مفتضح بود که خبرگزاری میزان وابسته به‌قضاییهٔ جلادان که ابتدا با سه بار نقل‌قول از خاطرات احمد احمد این لجن‌پراکنی را نقل کرده بود، ساعتی بعد آن را از سایت خود حذف کرد. ظاهراً از بیت‌العنکبوت تذکر داده بودند که رجوی در آن سال‌ها در زندان بوده و نمی‌توانسته بیرون از زندان، آن هم خارج از تهران با زن محذوف این دژخیم دیدار داشته باشد.
چه چیزی موجب این همه سرگیجه و این همه به‌هم تابیدن رژیم آخوندی شده؟ و چه عاملی خلیفهٔ درماندهٔ ارتجاع را ۳۶سال پس از حکم خمینی ملعون مبنی بر اعدام همهٔ مجاهدین سر موضع، واداشته نمایش مسخرهٔ محاکمهٔ غیابی مجاهدین را علم کند؟
پاسخ را بایستی در همان مطلبی جستجو کرد که در ابتدای این مقاله از آن یاد کردیم، همان گفتمان و ادبیات مجاهدین که پیشرفت و رسوخ آن در جامعه و جوانان رژیم را «تا عمق استخوان» سوزانده و در نتیجه‌گیری خود نوشته است: «اگر غفلت کنیم، اطرافمان را جوانانی احاطه می‌کنند که به‌دلیل شکافهای اقتصادی و اجتماعی، مجذوب گفتمان مجاهدین خواهند شد». یعنی زمان برخاستن! شورش و قیام! و آتش جواب آتش!
