وحشت از شعله کشیدن قیام باعث شده که بحثهای مربوط به قیام هم‌چنان در میان سران و مهره‌های حکومتی داغ باشد. یکی از اصطلاحات رایج در این بحثها، ناامیدی مردم است. هر دو باند از ناامیدی مردم از حاکمیت آخوندی صحبت می‌کنند و سعی می‌کنند آن را علت یابی کرده و با آن مقابله کنند.
اما آنچه که آنها از آن به‌عنوان ناامیدی مردم یاد می‌کنند، در واقع اذعان به خشم و کین آشتی‌ناپذیر مردم از رژیم و عزم جزم برای سرنگونی آن است.
آخوند حسن روحانی در جلسه هیأت دولت، به باندهای درونی رژیم هشدار داد: «بعضی‌ها فکر می‌کنند که اگر دولت تضعیف شد، نهادهای دیگر تقویت می‌شوند. اینطور نیست؛ ما امروز در یک کشتی نشسته‌ایم و اگر بخشی از کشتی را تخریب شود، همه کشتی با هم غرق می‌شود.» (خبرگزاری حکومتی ایرنا16اسفند96)
علی لاریجانی رئیس مجلس ارتجاع نیر با بیان این‌که «روند پمپاژ ناامیدی به کشور طبیعی نیست»، به باندهای درونی هشدار داد که «نباید اجازه داد ناامیدی و یاس وارد فضای جامعه شود». (خبرگزاری حکومتی ایرنا16اسفند96)
اشرف بروجردی یکی ازمهره‌های وابسته به باند موسوم به اصلاح‌طلب نیز ضمن اشاره به جنگ وجدالهای درونی به ناامیدی مردم ازنظام و همچنین نگرانی‌هایی که در رابطه با زندگی خود دارند اذعان کرد: «مباحثاتی که بین سه قوه در می‌گیرد بهتر است در پستوها مطرح شود و در انظار عموم قرار نگیرد تا منجر به ناامیدی آنان از وضعیت موجود نشود. (سایت حکومتی خبر آنلاین ۱۶اسفند96)
خبرگزاری سپاه پاسداران ضدخلقی نیز با عنوان «دومینوی ترس وامید» در همین زمینه می‌نویسد: «ناامیدی امروز جامعه نسبت به دولت میوه ترسی است که دولت با آن امید کاذب ایجاد کرده است، ساختن دوگانه «دولت/ حاکمیت» یا «دولت با تفنگ/ دولت بی‌تفنگ» شاید در پیش گرفتن چنین رویه‌ای موجبات آن را فراهم آورد تا باز هم دولت برای مدت زمانی کوتاه از پاسخگویی فرار کند اما قطعاً در بلندمدت موجی از نارضایتی و بی‌اعتباری اجتماعی بیشتر را به کشور تحمیل خواهد کرد. صلاح ملک و مملکت آن است که به نام امید بیش از این ناامیدی را فربه نکرد.» (خبرگزاری حکومتی فارس 16اسفند96)
واقعیت این است که آنچه رژیم از آن به‌عنوان ناامیدی یاد می‌کند، چیزی نیست جز نفرت مردم. نمونه ترس و وحشت این روزهای آخوندها از جشن ملی چهارشنبه‌سوری به‌خصوص با فراخوان مجاهدین، به‌روشنی مبین این واقعیت است.
آنچه به مردم ایران برمی گردد، این است که آنها هیچگونه شکی نسبت به ماهیت ضدمردمی نظام آخوندی و سرانش در زمینه سرکوب و چپاول نداشته و ندارند.
درقیام ایران در دیماه 96 مردم این حقیقت را با هدف قرار دادن سران نظام و با شعار محوری مرگ بر خامنه‌ای، مرگ برروحانی، نشان دادند و هم‌چنان در کمینند تا در زمینه مناسب دیگری خیزش و قیام را استمرار بخشند. این‌که رژیم آخوندی این میزان علیه چهارشنبه‌سوری تبلیغ می‌کند، برنامه و مصاحبه‌های آن‌چنانی درست می‌کند، التماس و درخواست می‌کند، فتوی خامنه‌ای و خمینی را اعلام می‌کند و وعده گرفتن و بستن می‌دهد، علتش این است که چهارشنبه‌سوری زمینه مناسبی است تا مردم و جوانان و کانونهای شورشی، نفرت خود را در خشمی آمیخته با آتش، علیه این رژیم فریاد کنند و قیامی دیگر بیافرینند.
