کامیونداران اعتصابی چه می‌خواهند؟
مردان و زنان دلیر جاده، شکیبایان راههای سخت و صعب‌العبور کوهستان، این زحمتکشان شب‌های طولانی و روزهای دشوار، چه می‌خواهند؟ چه نیرویی آنان را به ایستادگی وادار نموده است؟ کدام حقانیت به آنان انرژی و سوخت می‌رساند که تا امروز در برابر تهدیدها، شانتاژها و دستگیریها دوام آورده‌اند؟
***
آنها همان‌طور که از زبان اتحادیه‌های خود گفته‌اند، چیزی نمی‌خواهند جز حقوق اولیه و به غارت رفته خود؛ از قبیل «افزایش نرخ کرایه بار، تأمین لوازم یدکی و لاستیک با قیمت ارزان، پرداخت سهم دولت حق بیمه رانندگان، کاهش نرخ تعرفه شرکتهای باربری و برخورد با فساد مأموران پلیس راه...».
در یک کلام آنها «حق حیات» می‌خواهند؛ حقی که امروز از سوی این حکومت به یغما رفته است. بحث بر سر مرگ و زندگی است.
پاسخ حکومت به این خواسته‌ها
یادمان نرفته است که آخوند عباس جعفری دولت‌آبادی، دادستان خامنه‌ای، در تاریخ ۵مهر۹۷رانندگان شریف ایرانی را مصداق ماده ۶۵۳قانون تعزیرات و «قطاع الطریق« (۱) دانست و زمینه چید تا بگوید اگر کوتاه نیایید، اعدامتان خواهیم کرد.
مارک «قطاع الطریق!» ـ که در شریعت آخوندی اتهاماتی مانند «مهدور الدم» یا «باغی و یاغی و طاغی» را تداعی می‌کند ـ با همین زشتی از زبان یکی از جنایتکارترین کارگزاران این نظام ادا شد تا قشرهای زحمتکش این میهن را به عقب‌نشینی از خواست‌هایشان وادارد.
اتهام «سارق مسلح»، «راهزن جاده» و «آنانی که با زور و جبر از مردم اخاذی می‌کنند»، به کسانی زده شده که مایملک آنان تنها یک کامیون است و با اتکا به آن روزهای متوالی دوری از خانواده و شهر و دیار را تاب می‌آورند تا شریان جاده‌ها به تپش افتد و چرخ‌های اقتصاد آخوند زده این میهن برای نانی بخور و نمیر به گردش درآید.
«قطاع الطریق» تنها اتهام این نظام به کامیونداران زحمتکش ایرانی نیست. «افساد فی‌الارض» (۲) اتهام دیگر است که مجازات آن اعدام است و حکومت آخوندی از نخستین روز تکیه زدن به اریکهٔ قدرت آن را برای از دور خارج کردن مخالفانش مورد استفاده قرار داد.
این حکومت چه در مواجهه با غارت‌شدگان، چه در مواجه با رانندگان اعتصابی نشان داده است که نه می‌خواهد و نه می‌تواند حقوق به یغما رفته را به صاحبانش بازگرداند. اگر اینکاره بود و نیت آن را داشت دیگر حکومت ولایت فقیه نام نمی‌گرفت. این حکومت جهنمی برای همه این موارد یک پاسخ دارد: «زندان با اعمال شاقه و مجازات اعدام».
در این راستا تا کنون ۲۸۰نفر از اعتصاب‌کنندگان دستگیر شده‌اند.
گسترش اعتصاب سراسری کامیونداران و پیام آن
دور جدید اعتصاب سراسری کامیونداران که از اول مهر۹۷شروع شده، هم‌چنان ادامه دارد. تعداد شهرهای پیوسته به اعتصاب به بیش از ۳۱۰شهر رسیده است. اصفهان، نجف آباد، کرج، دزفول، اهواز، شادگان، بندر ماهشهر، شاهین شهر، تهران، ارومیه، باغشاد لنجان در اصفهان، زاهدان، شیراز، سیرجان، ساوه، زرند و بندرعباس، از این جمله‌اند.
آنچه به چشم می‌خورد این است که اعتصاب‌کنندگان حاضر به کوتاه‌آمدن و تسلیم‌شدن نیستند. البته این برای آنها هزینه گزافی در بردارد. جرم دستگیر شدگان مطابق قوانین دیکته شده آخوندی سنگین است؛ علاوه بر آن هر روز که از اعتصاب می‌گذرد، رانندگان اعتصابی تنها ممر درآمد خود را از دست می‌دهند و خانواده‌هایشان چیزی برای خوردن ندارند. با این حال می‌دانند که گشایش نه در عقب‌نشینی و جا زدن در برابر تهدیدات، بلکه افزودن به کم و کیف اعتصاب و گیراندن هر چه بیشتر شعله‌های آن است. می‌دانند تنها راه غلبه بر رژیمی که به حیات و موجودیت انسانها دست اندازی کرده، تنها و تنها مقاومت است. اگر امروز مقاومت نکنند فردا باید قیمت سنگین‌تری بدهند.
ادامهٔ اعتصاب کامیونداران نشان داد که این رژیم را می‌توان و باید به زانو درآورد. اگر بایستیم هیچ غلطی نمی‌تواند بکند. این اعتصاب با خصلت گسترش یابنده در شرایطی ادامه دارد که علی خامنه‌ای برای دادن روحیه به مزدوران ریزشی خود، دست به مانور پوشالی قدرت‌زده و تلاش می‌کند با گرد و خاک کردن و عر و تیزهای موشکی و عربده‌های احتضارآمیز چماقدارانش، ترس خود از سرنگونی را بپوشاند.
اعتصاب کامیونداران چاشنی اعتصاب در سراسر ایران
در حالی که اعتصاب سراسری کامیونداران وارد شانزدهمین روز خود شده بود، بنا به فراخوان قبلی، بازاریان در شهرهای مختلف اعتصاب خود را شروع کردند.
بازاریان در حدود ۵۰شهر از جمله در تهران، ایلام، یزد، گوهردشت، در قزوین، ورامین، جوانرود، مهاباد، قم، مراغه، ابهر، مبارکه، سراوان، کرج، شهریار، شهرضا، رشت، آبادان، رفسنجان، گناوه، ایرانشهر، پارس آباد مغان، ارومیه، زاهدان، کازرون، گرگان، کرمانشاه،کرمان، میاندواب، بندر ترکمن، اصفهان، تبریز، اراک، مشهد، برازجان، کرمانشاه، زنجان، سنندج، مریوان، بانه، مریوان، سقز، سردشت، پیرانشهر، چابهار، کنارک، هیرمند، پاوه، مهرشهر کرج و اسلام‌آباد غرب و... در اعتصاب هستند.
این اعتصاب سراسری در اعتراض به موج گرانی و رکود بازار صورت گرفته است.
طبعا این از آثار و شواهد ادامهٔ اعتصاب سراسری کامیونداران است و می‌تواند سایر قشرهای به جان آمده را نیز دربر بگیرد.
***
آری، قیام ادامه دارد و آن را سربازایستادن نیست. می‌توان و باید دیکتاتوری آخوندی را به زیر کشید.
من اگر برخیزم، تو اگر برخیزی، همه برمی‌خیزند.
بیشتر بخوانید:
خانم رجوی با درود به بازاریان اعتصابی گفت: تا آخوندها بر سر کارند گرانی و رکود و فقر ادامه دارد
بازاریان و کسبه در تهران و دهها شهر کشور دست به اعتصاب زدند
اعتصاب بازاریان در شهرهای ایران در بیش از ۵۰شهر
پانویس: ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱ـ قانون قطاع طریق مصوب ۱۳۱۰است و از شاه به شیخ به ارث رسیده. این قانون کسانی را مصداق قطاع طریق معرفی می‌کند که «راهزنی» کنند، یا «سردسته عده‌یی از اشرار مسلح» باشند. مجازات این متهمان «اعدام» یا «حبس با اعمال شاقه» تعیین شده است.
۲ـ قانون مجازات آخوندی مصوب ۱۳۹۲نیز مفسد فی‌الارض را چنین تعریف می‌کند: «هرکس به‌طور گسترده، مرتکب جنایت علیه تمامیت جسمانی افراد، جرایم علیه امنیت داخلی یا خارجی کشور، نشر اکاذیب، اخلال در نظام اقتصادی کشور، احراق و تخریب، پخش مواد سمی و میکروبی و خطرناک یا دایر کردن مراکز فساد و فحشا یا معاونت در آنها گردد.» این قانون برای مجرمان مجازات اعدام در نظر گرفته است.
