سال ۹۶ را در حالی پشت سر گذاشتیم که در آن روزی نبود که فریادهای خشم کارگران و زحمتکشان میهن در گوشه و کنار کشور شنیده نشود. چرا که کارگران و زحمتکشان محروم ایران به درستی دریافته‌اند که ریشه تمامی تحقیرها و محرومیتها در نظام چپاول و غارت ولایت‌فقیه خلاصه شده است. این امر به تنهایی کافی بود تا کارگران و سایر اقشار زحمتکش میهن در یک اتحاد بی‌نظیر در طول سال گذشته، اعتراضاتی گسترده و سراسری را علیه حاکمیت سرکوب و چپاول ولایت فقیه سازماندهی و هدایت کنند.
کیفیت نوین اعتراضات کارگری در سال گذشته را از یک سو باید در افزایش و رشد چشمگیر شمار آنها و روحیه مقاوم کارگران ایران جستجو کرد. این ۲ویژگی سبب شد تا نیروهای سرکوبگر رژیم در موارد بسیاری حریف این مقاومتهای کارگری نشوند و ناگزیر مجبور به ترک صحنه شوند.
رشد چشمگیر شمار اعتراضات کارگری
طی سال گذشته در حالی با رشد چشمگیر شمار حرکاتهای اعتراض کارگری روبه‌رو بودیم که کارگران همواره از جانب کارفرمایان حکومتی و نیروهای سرکوب رژیم تهدید به اخراج می‌شد‌ند. اما این تهدیدها نتوانست از حرکتهای مستمر و گسترده کارگران جلوگیری کند. نمونه برجسته آن را می‌توان در اعتراضات گسترده کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز، تجمع کارگران و پیمانکاران راه‌آهن دورود، اعتصاب کارگران کارخانه سیمان کارون، اعتصاب کارگران شرکت نیشکر هفت‌تپه، اعتراض کارگران آذرآب اراک، اعتراض کارگران زحمتکش هپکو اراک و صدها نمونه دیگر مانند آن مشاهده کرد.
باز هم شایان یادآوری است که بر اساس جمعبندی خبرهای اعتراضات اجتماعی در سال ۹۶، بیش از ۵۷۶۰حرکت اعتراضی به ثبت رسیده است که از این میان کارگران با ۱۹۸۵حرکت اعتراضی بیشترین و گسترده‌ترین قشر اجتماعی بودند که در برابر غارتگری رژیم ولایت فقیه تجمع، اعتصاب و تحصن داشتند.
رشد چشمگیر روحیه مقاومت و ایستادگی کارگران
وجه دیگری از اعتلای جنبش کارگران را علاوه بر افزایش کمیت بالای اعتراضات هم‌چنین باید در کیفیت جدید و اراده شکست‌ناپذیر کارگرانی دید که برای درهم‌شکستن دیوار ستم با ایستادگی در برابر فشارهای رژیم و برای اخراج یا دستگیری نمایندگان کارگران، در اغلب موارد نیروهای سرکوبگر و اطلاعاتی دشمن را وادار به عقب‌نشینی کردند و با این ایستادگی قهرمانانه خود چشم‌انداز روشن سرنگونی رژیم را هر چه بیشتر بارور کردند.
اعتلای مقاومت کارگران در سال گذشته را هم‌چنین می‌توان از هزینه و قیمت بسیار بالایی که کارگران برای پیشبرد اهداف خود پرداختند به‌خوبی دریافت. آنجا که علاوه بر برپایی صدها اعتصاب، راهپیمایی و اجتماعات اعتراضی بارها از شهرهای مختلف میهن دربند به تهران رفته در برابر مجلس و ریاست‌جمهوری ارتجاع و وزارت‌خانه‌های مختلف، یا بنیاد ضدمستضفعان و سایر مراکز حکومتی گردهم آمدند و با مزدوران سرکوبگر دشمن درگیر شدند تا این حقیقت را به اثبات برسانند که از نظر کارگران و زحمتکشان ایران، منشأ تیره‌روزی اکثریت مردم ایران و مدافع اصلی بهره‌کشی و ستم و تجاوز علیه حقوق کارگران حاکمیت منفور ولایت می‌باشد.
از این‌رو با اطمینان خاطر و بدون کمترین تردید باید گفت که مبارزات کارگران در سال گذشته به مدار و شکل تازه و نوینی ارتقا پیدا کرده است که سرانجامی جز سرنگونی دشمن‌ترین دشمن مردم ایران و آن‌هم در کوتاهترین زمان ممکن در پی نخواهد داشت.
وحشت رژیم از گسترش حرکتهای اعتراضی کارگری
چشم‌انداز روشن پیروزی کارگران بر فاشیسم مذهبی را می‌توان از وحشت و هراس بی‌مانند دشمن در برابر اعتراضات گسترده کارگران دریافت. چرا که خامنه‌ای مجبور شد خود وارد صحنه شود و به اعتراضات کارگری واکنش نشان بدهد. او گفت: «یکی از کارهای اساسی دشمنان ما این است که شاید بتوانند در کارخانه‌های ما، در مجموعه‌های کارگری ما، به‌خصوص مجموعه‌های بزرگ، یک رکودی، لنگی از سوی کارگران به وجود بیاورند؛ کارگرها را [به این کار] وادار کنند». (روزنامه حکومتی خراسان ۸اسفند ۹۶)
دیکتاتور مفلوک و درمانده نظام آخوندی در حالی این یاوه‌ها را به‌هم می‌بافد که به‌خوبی از کند و بی‌اثر شدن تیغ سرکوب و تغییر تعادل‌قوا میان صفوف کارگران قهرمان و سایر اقشار زحمتکش با نیروهای سرکوبگر حاکمیت پلید آخوندی مطلع است. چرا که عملاً تعطیلی بیش از ۶۰درصد واحدهای صنعتی و تولیدی، نبود امکان سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف اقتصادی، بحران مالی همراه با رکود و تورم توامان، لشکری از جوانان و فارغ‌التحصیلان بیکار در میهن به‌وجود آورده است که در پیوند با فضای ملهتب و انفجاری و جوشان اجتماعی هر آن می‌تواند به یک انفجار عظیم اجتماعی منجر شود. بنابراین می‌توان استنباط کرد که رژیم کارگرستیز آخوندی در سرکوب کارگران عملاً به بن‌بست رسیده است.
با این توصیفات کارگران و زحمتکشان میهن دربند، امسال در حالی به استقبال اول ماه مه (۱۲اردیبهشت) روزجهانی کارگر می‌روند که آثار و نشانه‌های اعتلای جنبش کارگری بیش از هر زمان دیگر چشم‌انداز پیروزی بر دشمن‌ترین دشمن مردم ایران را فراهم و نزدیک کرده است. خصوصاً که حاکمیت پلید ولایت فقیه در پهنه سیاست خارجی هم چون سیاست داخلی، دچار عمیق‌ترین بحرانهای لاینحل می‌باشد. از این‌رو است که کارگران و دیگر اقشار زحمتکش میهن دربند برآنند که با اتحاد هر چه بیشتر خود برای همیشه پایانی بر این شب تیره در میهن اسیر بگذارند.
