بامداد ۲۲اسفند، خبرگزاریها از اصابت چند موشک به شهر اربیل در کردستان عراق، نزدیک کنسولگری آمریکا خبر دادند. آژانس مبارزه با تروریسم در کردستان عراق گفت ۱۲موشک بالستیک از خارج عراق شلیک شد؛ و رویترز از قول یک مقام مسئول آمریکا گفت که موشکها از داخل خاک ایران شلیک شده است.
نخست‌وزیر عراق این حمله را محکوم کرد و دفتر سازمان ملل متحد در عراق ضمن محکوم کردن آن، این حمله را بزدلانه خواند.
ساعاتی بعد روابط عمومی سپاه پاسداران طی بیانیه‌یی مسئولیت این حملهٔ موشکی را پذیرفت و مدعی شد که یک مرکز مربوط به اسراییل را هدف قرار داده است.
این تجاوز رسوا، آن هم با موشکهای بالستیک از داخل خاک ایران به‌خاک کشوری دیگر توسط بانکدار تروریسم در جهان، آن هم در بحبوحه‌ٔ مذاکرات وین، یکبار دیگر بر هشدارهای پیاپی مقاومت ایران صحه می‌گذارد؛ هشدارهایی که از دهه‌ها پیش به‌طرفهای بین‌المللی گوشزد می‌کرد که هر گونه امتیاز دادن به‌این رژیم، آن را جری‌تر می‌کند و برای ترور، آدمکشی، بحران و جنگ‌افروزی بیشتر چراغ سبز می‌دهد.
از طرفی این حملهٔ موشکی در بحبوحه‌ٔ جنگ اوکراین و موش و گربه‌بازی برجام، به‌بهانهٔ هلاکت دو پاسدار سرهنگ در حومهٔ دمشق، برآیند ماهیت تروریستی رژیم آخوندی است. رژیمی که تنها با بحران‌آفرینی، کشتار و جنگ‌افروزی سرپاست. سیاستی که در داخل ایران خود را به‌صورت کشتار مردم با گلوله، کرونا و اعدام و... نشان می‌دهد؛ در برجام با باج‌خواهی‌های پیاپی؛ در آمریکای لاتین، آفریقا و اروپا با ترور و طرح‌های انفجار، (حتی به‌دست دیپلمات-تروریستی که دبیر سومی سفارتش را یدک می‌کشد)؛ و در منطقه با حملات پهپادی، و اکنون با شلیک موشکهای بالستیک از داخل ایران.
خامنه‌ای تلاش می‌کند با باد و بلوف، این حملهٔ موشکی را ناشی از «قدرت» نظام وانمود کند. اما چنین اقدامات تجاوزکارانه و باج‌خواهی‌های رسوا، نه از سر قدرت، بلکه ناشی از اجبار و بن‌بست خامنه‌ای برای حفظ شیشهٔ عمر نظام است. به‌ویژه این‌که هر چه بیشتر باعث می‌شود بردارهای فشار علیه سیاست مماشات را تقویت و تشدید می‌کند و دست طرفهایی را که می‌خواهند از جیب مردم ایران، قیمت امتیاز دادن به این رژیم را بپردازند، هر چه بیشتر می‌بندد.
خامنه‌ای می‌خواهد با این قدرت‌نمایی پوشال، از رسیدن بحران و آتش به قبای مندرس ولایت جلوگیری کند. اما مشکلش اینجاست که آن آتش و بحرانی که از آن وحشت دارد، از داخل جامعه‌یی انفجاری و توسط کانون‌های شورشی و جوانان عاصی، شعله‌ور خواهد شد؛ و این جایی است که خامنه‌ای هر چه هم تلاش کند، با هر اندازه مماشات و با هر گونه باج‌خواهی، نمی‌تواند جلو آن را بگیرد.
اما تا آنجا که به‌جامعهٔ بین‌المللی برمی‌گردد، پیام این موشک‌پرانی و باج‌خواهی رژیم، تأیید و اثبات درستی و ضرورت همان سیاست قاطعیت است که مقاومت ایران بارها بر آن تأکید کرده است. همان که سخنگوی مجاهدین نیز پس از حملهٔ موشکی بامداد ۲۲اسفند توسط رژیم گفت: «تا بند از بند این رژیم گسسته نشود، این منطقه از جهان روی امن و امان و صلح و ثبات و امنیت نخواهد دید. جواب در ارتش آزادیبخش ملی ایران است».
