یکی از مهمترین بحرانهای لاعلاج رژیم و تنها یکی از آنها بحران اقتصادی است. این واقعیت را می‌توان در موضعگیریها و اظهارنظر مهره‌های ریز و درشت رژیم از هر دو جناح و مشخصاً از سخنان ولی‌فقیه ارتجاع به‌خوبی دریافت.
برای مثال خامنه‌ای هر سال را با عناوین جدیدی نام‌گذاری می‌کند. وی امسال را سال حمایت از کالای ایرانی نام نهاده است. شعارهایی مانند "صرفه‌جویی"، "انضباط اقتصادی"، "حماسه اقتصادی"، "تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی" و "اقتصاد مقاومتی" از جمله نام‌گذاریهای خامنه‌ای برای سال‌های مختلف بوده‌اند.
از آنجا که علت اقتصاد ورشکسته رژیم، رکود تولید ملی ناشی از واردات بی‌رویه، قاچاق کالا، فساد نهادینه و رانت‌خواری و سیاست صدور تروریسم است، با وجود شعارهای مختلفی که خامنه‌ای می‌دهد و هر سال شعار جدیدی را جایگزین کرده، اثری از تحقق آنها دیده نمی‌شود.
خودش هم اعتراف کرد که کارگزاران رژیم هیچ اقدام و هیچ عملی در راستای آن‌چه خامنه‌ای گفته بود نکردند. با این حال اصرار دارد که باید به این روش نام‌گذاری ادامه دهد. چرا که می‌خواهد دجالانه و به هر طریق ممکن خودش را با بحرانها همراه نشان بدهد. درست مثل غریقی که به هر خس و خاشاکی چنگ می‌زند.
اعترافات ناگزیر در جنگ باندها
باند خامنه‌ای صراحتاً و در مناسبتهای مختلف اعلام کرده که ریشه قیام دیماه مردم ایران به مشکلات اقتصادی برمی‌گردد و عامل این مشکلات هم دولت روحانی است. باند روحانی هم برای این‌که عامل این وضعیت را باند خامنه‌ای معرفی کنند، در یک مقابله‌به‌مثل مدعی شدند که ریشه اعتراضات تنها به مشکلات اقتصادی برنمی‌گردد، بلکه مشکلات سیاسی و نبود آزادی اجتماعی است.
یکی از مهره‌های رژیم به نام سرزعیم که معاون امور اقتصادی و برنامه‌ریزی وزارت تعاون است در گفتگویی با ایلنا در خصوص ریشه‌های قیام دیماه با بیان این‌که یک تفسیر گویای این است که مردم از عملکرد اقتصادی دولت راضی نبودند و به خیابان آمدند گفت: «افرادی که چنین تفسیری را بیان می‌کنند مدعی‌اند اگر جناح مقابل بود مردم رضایت بیشتری داشتند. به نظر می‌رسد این تفسیر به نفع همان جناح مقابل است و می‌خواهند بگویند در بر همان پاشنه می‌چرخد و مشکل در قوه مجریه است و مسأله اعتراضات اقتصادی و ناشی از عملکرد ضعیف دولت بوده است». (خبرگزاری ایلنا ۶فروردین ۹۷)
البته هر چند دو جناح رژیم می‌خواهند هر یک دیگری را مقصر بدانند، اما هر کدام از آنها بخشی از واقعیت را در این زمینه گفته‌اند. واقعیت اصلی را البته مردم با شعار «اصلاح‌طلب، اصول‌گرا، دیگر تمامه ماجرا» با صدای رسا بیان کردند.
و اما چرا ادعای رژیم برای اصلاحات اقتصادی راه به جایی نخواهد برد و چرا رژیم در این زمینه هم در بن‌بست است.
در اینجا خوب است به اعترافات کارگزاران خود رژیم استناد بکنیم.
سرزعیم مهره رژیم که استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی هم هست می‌گوید: «اصلاحات اقتصادی در شرایطی که سرمایه اجتماعی کم است ممکن نیست. کار جدی‌‌یی نمی‌شود انجام داد مگر این‌که همراهی اجتماعی وجود داشته باشد و این همراهی وقتی کسب می‌شود که اعتماد باشد».
در جریان کمک‌رسانی مردم به مردم زلزله‌زده کرمانشاه بود که همه دیدیم چگونه مردم مستقیم به زلزله‌زدگان کمک کردند و حتی از نثار جان خود نیز دریغ نکردند. در حالی‌که رژیم مستمر تبلیغ می‌کرد که کمکها را از طریق ارگانهای دولتی انجام بدهند. ولی چون مردم به رژیم هیچ اعتمادی ندارند و می‌دانستند که کمکهایشان به یغما می‌رود، پشیزی برای رژیم ارزش قائل نشدند.
بی اعتمادی و ناامیدی مردم نسبت به رژیم و انتخاب راه کار قیام
معاون امور اقتصادی و برنامه‌ریزی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی درباره ریشه‌های سیاسی و اجتماعی اعتراضات مردمی نیز اعتراف کرد: «مطالبات سیاسی مردم برآورده نشده است. انتظار این بود که با انتخابات تغییر جدی رخ دهد؛ برخی تمام همتشان این بوده القا کنند هر کس رأی بیاورد تا حد محدودی می‌تواند تغییر ایجاد کند و این ناامیدی ایجاد می‌کند. در نتیجه این ناامیدی دنبال کانال غيررسمی برای اعلام مواضع و اعتراض خود می‌رود». (خبرگزاری ایلنا ۶فروردین ۹۷)
این بخشی از یک واقعیت است که این مهره رژیم ناچار شده که به آن اعتراف کند: «دیگر مردم نسبت به کانالهای رسمی برای تغییر، مثل انتخابات ناامید شده‌اند».
واقعیت این است که مردم در تجربه ۳۹ساله حاکمیت ننگین آخوندی به‌خوبی با همه حواس پنجگانه آن را درک کردند که ساختار ایدئولوژیک و سیاسی این رژیم که بر مبنای ولایت مطلقه فقیه است اجازه هیچ‌گونه تغییری در جهت احقاق حقوق حقه مردم را نمی‌دهد. به همین دلیل مردم برای کسب حقوق اولیه خود به قول این مهره رژیم دنبال کانال غيررسمی برای اعلام مواضع و اعتراض خود می‌روند. خانم مریم رجوی در سخنرانی خود به‌مناسبت آغاز سال ۹۷ می‌گوید:
مریم رجوی: «سال ۹۶ با فصل قیام به‌سر رسید؛ و سال ۹۷ را می‌توان و باید به سالی سرتاسر قیام تبدیل کرد و این قیام و انقلابی است تا پیروزی». (مریم رجوی: به پیشواز نوروز بزرگ آزادی)
اعتراف به بن‌بست در اصلاح اقتصاد رژیم
برای کسب درآمد بیشتر هم رژیم سال گذشته تلاش کرد که قیمت آب و برق و سوخت مردم را افزایش دهد. مجلس آخوندی هم کاملاً در تفاهم با دولت بود. ولی قیام دیماه همه این برنامه‌ریزیهای رژیم را بر باد داد و رژیم فهمید که خیلی نمی‌تواند روی این مسأله سرمایه‌گذاری کند.
به همین دلیل برای سال ۹۷ باز هم رژیم با کسری بودجه بیشتری مواجه می‌شود و این همراه با فشارهای بیرونی خواهد بود.
اگر رژیم بخواهد هزینه‌ها را کنترل کند و سوبسیدها را حذف کند قطعاً باز هم با اعتراضات گسترده اجتماعی مواجه خواهد شد.
معاون امور اقتصادی و برنامه‌ریزی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی اعتراف کرد: «نباید فکر کنیم انتخاب بین خوب و بد است بلکه من فکر می‌کنم انتخاب بین سخت و سخت‌تر است. اگر سخت را قبول نکنیم باید به سخت‌تر تن دهیم و اصلاحات اقتصادی مشابه تعمیر هواپیمایی در حال حرکت است».
سال ۹۷ سالی سخت برای بحران اقتصادی رژیم
بنابراین سال ۹۷ که اکنون در ابتدای آن هستیم سالی سخت برای رژیم آخوندی خواهد بود. قیامهای مردمی استمرار خواهد یافت. تسلط نهادهای تحت‌امر خامنه‌ای و شرکتهای وابسته به سپاه بر بخش بزرگی از فعالیتهای اقتصادی، "فساد سیستماتیک"، ابهام در سرنوشت برجام و تزلزل سرمایه‌گذاران خارجی برای سرمایه‌گذاری در ایران و درعین‌حال وارد نشدن سرمایه‌های داخلی به عرصه تولید، بحران اقتصادی رژیم در سال ۹۷ را بیشتر می‌کند.
راه‌حل واقعی بحران اقتصادی رژیم
خانم مریم رجوی درباره وضعیت اقتصادی کنونی رژیم در همان سخنرانی نوروزی می‌گوید:
مریم رجوی: «این رژیمی است که نابودی ولی‌فقیه‌اش که به گفته خودشان عمود خیمه نظام است، امروز شعار قیامهای ایران شده است. آخوندها پس از غارت ثروتها و منابع کشور، به افلاس و بی‌پولی گرفتار شده‌اند. بانکها ورشکسته، صندوق‌های بازنشستگی ورشکسته و یک دولت به تمام معنا فلج و ورشکسته.
آنها تاوان دزدی و فساد و بی‌کفایتی خود را از ملت ما گرفته‌اند. سفره‌های مردم را خالی و اقتصاد کشور را دچار رکود کرده‌اند، روستاها را به ویرانی و شهرها را به فلاکت کشانده‌اند. صنایع کشور را تعطیل و کارگران را بیکار و فقیر کرده‌اند. کشاورزان را از داشتن آب و از زندگی و آزادی محروم کرده‌اند و اموال مردم را به یغما برده‌اند. میلیون‌ها دختربچه و پسربچه را به‌‌جای تحصیل به کارهای سخت گمارده‌اند و بخش بزرگی از جمعیت کشور را به گرسنگی یا بیکاری محکوم کرده‌اند.
قیام و انقلاب برای نجات ایران از همین رنج‌هاست. نوروزی که ما برای رسیدن‌اش مقاومت می‌کنیم، بازگرداندن شادی و امید به همین جامعه فقرزده و تحت سرکوب است». (مریم رجوی: به پیشواز نوروز بزرگ آزادی)
