سانسور اینترنت و بستن شبکه‌های فضای مجازی، چیزی است که از دیر باز رژیم آخوندی درصدد آن بوده است، مدتی قبل طرحی را سراسیمه در مجلس ارتجاع به تصویب رساندند، اما در وحشت از واکنش اجتماعی چندین بار آنرا پس گرفتند و به اسم های دیگر تلاش کردند آنرا به کرسی بنشانند. در جدیدترین عکس‌العمل باند خامنه‌ای، مهرداد ویس کرمی دبیر کمیسیون مشترک بررسی طرح سانسور اینترنت موسوم به «صیانت»، مخالفان این طرح را «گرگ های مجازی و سگ های قلاده بلند غربگرا» توصیف کرد که بلافاصله از مردم پاسخهای مناسب را در شبکه‌های اجتماعی دریافت کرد. اما رژیم نشان داده که هم‌چنان به بهانه‌های مختلف درصدد اجرایی کردن این طرح ضدمردمی است.
از وقتی مجلس آخوندی در وحشت از خشم مردم، ناگزیر به ملغی کردن مصوبه موسوم به صیانت شد، رژیم دست از تبلیغات علیه فضای مجازی برنداشته است.
برای تربیت فرزندان مردم اشک تمساح می‌ریزد، و ناشیانه حرف در دهان کارشناسان خود ساخته می‌گذارد:
تلویزیون شبکه خبر رژیم روز ۱۱اسفند در گفتگو تحت عنوان فضای مجازی و تأثیر بر کودکان از کارشناس حکومتی که میهمانش بود پرسید: «آقای دکتر با توجه به زیست مجازی که ما داریم باید نگران فرزندانمون باشیم در فضای مجازی؟ نگران باشیم که هویتشون ممکنه تغییر کنه؟
کارشناس حکومتی: حتماً نگران باشید».
خامنه‌ای و مهره‌های سرسپارش پا به پای این توجیهات هم‌چنان درصدد رنگ‌کردن همان طرح موسوم به صیانت به اسم های دیگر برای تحمیل به مردم هستند.
بنا به گزارش خبرگزاری دانشجو روز ۹اسفند ۱۴۰۰تقی‌پور رئیس کمیسیون طرح موسوم به صیانت در مجلس ارتجاع روز گفت: «در سیر تطور این طرح ما الآن طرحی تحت عنوان صیانت نداریم».
البته آنچه را که دارند جایگزین طرح قبلی می‌کنند، طرح سرکوبگرانه عریانتری است که در دعوای باندی برملا شده است.
روز۱۱ اسفند روزنامهٔ حکومتی شرق خبر داد در طرحی دیگر «به‌دنبال مسدودسازی استفاده از پلتفرم‌های خارجی هستند. که در صورت تصویب، تولید محتوا در پلتفرم‌هایی مانند یوتیوب و توئیتر هم می‌تواند جرم تلقی شود».
این روزنامه حکومتی اذعان می‌کند که دغدغهٔ نظام در بستن اینترنت چیزی جز «امنیت» نیست و می‌نویسد: «نگاه امنیتی به فضای مجازی مورد توجه خاص قرار گرفته است. در این طرح هر گونه تبلیغ در شبکه‌های اجتماعی مجازی و ماهواره‌ها جرم تلقی شده و مستوجب مجازات خواهد بود».
روز جمعه چهارم اسفند، آخوند خاتمی در جمعه‌بازار تهران در توجیه مصوبه مجلس گفته بود این طرح هنوز نه به‌دار است نه به بار.
اما روز ۱۱ اسفند روزنامه حکومتی مردم‌سالاری از باند مغلوب در پاسخ وی نوشت: «از قضا هم «به‌دار است و هم به بار؛ هم تغاری شکسته و هم ماستی ریخته» و هم‌چنان است که عارف و عامی از «طرح صیانت»، ناخشنودی خود را ابراز داشته‌اند». این روزنامه با اشاره به وحشت نظام از واکنش مردم خطاب به آخوند خاتمی افزود: «چنان‌چه خبری نیست و نه چالشی، پس به چه سبب شما از آن سخن می‌گویید و قصد آرام کردن تنشهای اجتماعی دارید؟».
آنچه در ادامه دعواهای باندی بر سر بستن یا نبستن فضای مجازی و اینترنت بیرون می‌زند این است که هر دو سر دعوا در وحشت از قیام و خیزش مردم و امکاناتی که فضای مجازی در انتقال اطلاعات و روشنگریها و هماهنگی‌های اعتراضات دارد، با این طرح مخالف یا موافقت می‌کنند. بنابراین کلیت رژیم در یک دوراهی دو سرباخت، قرار دارد. باند حاکم در ترس از آنچه گفته شد، دنبال بستن این فضاست و باند مغلوب فکر می‌کند در صورت بسته شدن به معیشت مردم که در این عرصه فعالیت می‌کنند ضربه جدی وارد خواهد شد و راه برای عرصهٔ اصلی جنگ مردم با نظام، یعنی کف خیابان، بیش‌از‌پیش باز می‌شود. از این رو باند حاکم را به «دشمن تراشی علیه نظام» متهم می‌کنند.
روزنامهٔ حکومتی آرمان در روز ۱۱اسفند نوشت: «برخی از مسئولان درک و شناخت درست و عمیقی از واقعیت‌های پیدا و پنهان مملکت ندارند و به‌نوعی حالت غریبگی با جامعه دارند. آنان هنوز نیاموخته‌اند وقتی اقتصاد و معیشت جامعه دچار آسیب جدی‌ست به فرهنگ و سیاست موجود مملکت نیز آسیب خواهد خورد!».
این روزنامه به باند حاکم ضرورت عقب‌نشینی در برابر خواست مردم را یادآوری کرده و گوشزد می‌کند «اکثریت ملت به‌هیچ عنوان از مواضع و خواست و مطالبات‌شان عقب‌نشینی نمی‌کنند. شاید خواست و مطالبات‌شان را در کوتاه مدت رها کنند اما وقتی هدف‌گذاری ذهنی صورت پذیرفته است در هر فرصتی به سمت و سوی اهداف‌شان حرکت خواهند کرد».
راغفر کارشناس حکومتی هم در روز ۱۱اسفند به نظام گوشزد کرد که تعادل‌قوا در جامعه به سود مردم و مقاومتشان چرخیده و رژیم باید در برابر خواسته‌های مردم عقب‌نشینی کند. وی گفت: «با بسته‌شان این فضا، عملاً فضای دیگری گشوده می‌شود که حتی در اختیار حاکمیت نیست».
در ادامه با یادآوری این واقعیت که «هیچ جامعه‌یی نمی‌تواند در تک‌صدایی به حیاتش ادامه بدهد» به نظام یادآوری کرده: «همواره گفتمان مقاومت در مقابل گفتمان غالب شکل می‌گیرد».
