در وضعیتی که سیاست‌های تضمین بقای نظام شکستهای مرگباری خورده، با سرریز کردن بحرانها و هراس از جامعه انفجاری و خطر قیام، کشمکش درون حاکمیت وارد مرحله جدیدی شده است. در چنین وضعیتی سخن از درماندگی و به ته خط رسیدن دولت و زمزمهٔ استعفای پزشکیان و برکناری نفراتش به اشکال مختلف تکرار می‌شود.
روزنامهٔ حکومتی شرق در شمارهٔ اول آذر زیر تیتر «دولت وفاق یا تعلیق» می‌نویسد: «آشفته‌بازار سیاست داخلی ایران هم‌چنان ادامه دارد و مردم به دولت و کارگزاران آن اعتنایی ندارند. چه آن کس که استعفا می‌دهد و می‌رود و می‌پندارد کاری قهرمانانه انجام داده است و چه آن کس که رقیبی علیه‌اش دسیسه کرده و سرنگونش می‌کند و خود جای او می‌نشیند».
یک روز پیش‌تر (۳۰آبان)، غضنفری عضو مجلس ارتجاع با اشاره به ضرورت برکناری عارف و قائم‌پناه (معاون اول و معاون اجرایی پزشکیان) گفت: بنده هم همین چند روز پیش به آقای پزشکیان هشدار دادم و گفتم اگر این دو نفر را خودتان برکنار نکنید علیه شما اعلام جرم می‌کنیم و پرونده‌تان را از طریق دستگاه قضایی دنبال خواهیم کرد و این هم جدی است.
شدت بحران به آنجا رسید که هر دو باند متخاصم از استعفای پزشکیان می‌گویند. در این باره روزنامه حکومتی توسعه ایرانی (۲۱ آبان) می‌نویسد: نوک تیز حملات و انتقادات از هر سو متوجه پاستور شده است. از یک سو، هم‌پیمانان سابق و جریانهای اصلاح‌طلب که خود در فرآیند شکل‌گیری این کابینه نقش‌آفرین بودند، اکنون با فاصله‌گذاری و گرفتن جایگاه منتقد، خواستار ترمیم کابینه و حتی استعفا شده‌اند و از سوی دیگر، جریان رادیکال و مخالف که از ابتدا با حضور پزشکیان مخالف بود، با تشدید حملات، زمینه‌ساز طرح استیضاح وزرا و در نهایت، تضعیف جایگاه ریاست‌جمهوری شده‌اند... . اما پارادوکس اصلی اینجاست؛ اگر دولت تا این حد نالایق و ناکارآمد است، چرا باید با درخواست استعفا یا استیضاح آن مخالفت شود؟
در این باره روزنامهٔ سپاه پاسداران (۲۰آبان) با اشاره به شرایط بحرانی و آثار «خسارت‌بار و نابودگر» استعفا برای نظام می‌نویسد: جمعی از اصلاح‌طلبان چند روزی است رئیس‌جمهور را تهدید می‌کنند. از او و اطرافیانش می‌خواهند که استعفا دهند. یک حساب خارجی نیز بر همین اساس و با تکیه بر همین رفتار‌ها خبر داده که رئیس‌جمهور استعفا داده و همین یکی دو روزه آن را اعلام رسمی می‌کند. کسی که نگران ایران باشد، می‌داند که در این شرایط استعفا یعنی چه و چقدر خسارت‌بار و نابودگر است و اگر چنین تهدیدی را به هر دلیل مجاز شمارد، خائنی بیش نیست، چه اصلاح‌طلب، چه اصول‌گرا.
در همین روز (۲۰آبان) مجلس رژیم در پایان دو روز جلسه برای بررسی کارنامهٔ سالانه کابینهٔ پزشکیان بیانیه‌یی تحت عنوان بیانیهٔ نظارتی مجلس با لیست بلندبالایی از بحرانهای رژیم در زمینه‌های معیشتی، انرژی و آب منتشر کرد و خطاب به دولت پزشکیان نوشت: در صورت عدم اجرای تکالیف فوق در مهلت مقرر مجلس شورای اسلامی مطابق مواد تبصره (۱) ماده ۴۵، ۲۰۷، ۲۱۲، ۲۲۰ و ۲۳۴ آیین‌نامه داخلی نسبت به استفاده از ابزارهای نظارتی از جمله ارائهٔ گزارش نظارتی، سؤال، تحقیق و تفحص، ارسال موارد استنکاف به قوه قضاییه و استیضاح وزرای ذیربط اقدام خواهد نمود.
در اذعان به بن‌بست خلیفهٔ درمانده، عمق سیاسی بحران ولایت و پارادوکس استعفای پزشکیان، روزنامه حکومتی خراسان ۲۲ آبان می‌نویسد: این روزها که گروه‌های قطبی ساز به‌دنبال پاسخهای یک خطی به مسائل ایران هستند؛ از خلع‌سلاح تا بمب، از مذاکره جامع با آمریکا تا کره شمالی شدن، از استیضاح پزشکیان تا استعفای پزشکیان، یک صدای دیگر هم شنیده شد: این‌که دولت نباید کنار برود اما باید کار کند!
