در روزهای سالگرد قیام، رژیم هار ولایت در هراس از هر گونه خیزش و قیام، در اوج آماده‌باش خودش بود. با این حال کانون‌های شورشی با بالاترین پرداخت قیمت و در منتهای فداکاری به مسئولیت خودشان که شکستن هیمنه شب بود قیام کردند و گل کاشتند. آنها اجازه ندادند تیرگی و ظلمت سرکوب، غالب شود و با سلسله عملیات خود فضای شهرهای میهن را نورانی کردند.
درست در روز سالگرد قیام، ۲۵ عملیات ضداختناق آنان در چهار گوشه میهن اشغال‌شده نویدبخش تداوم قیام تا سرنگونی بود. هنوز رژیم از گیجی ضربات وارده به قضاییه و پایگا‌ه‌های بسیج و حوزه‌های جهل و جنایت در نیامده بود که طنین ۱۴عملیات آتشین دیگر پاسخی بود به «گله‌های پاسدار و بسیجی در سالگرد قیام در تهران» که در آخرین فاز حیات دیکتاتور می‌خواهند جلو چرخ تکامل و حرکت یک جامعه خروشان را بگیرند. به این شعله‌های سرخ و ارغوانی باید دهها عملیات نیلگون تصویرنگاری از رهبری مقاومت بر فراز ساختمانها را هم اضافه کرد تا رنگین کمان مقاومت ایران تمام آسمان ایران‌زمین را فرا گیرد. آن هم، همراه با پرمعناترین جملات و امیدوارکننده‌ترین پیام‌ها هم‌چون: «قیام باید دوباره شعله‌ور شود و ریش و ریشه دیکتاتوری دینی را بسوزاند»، «آتش جواب آتش انقلاب دموکراتیک مردم ایران پیروز می‌شود»، «طناب دار جلاد برگردن دماوند هرگز اثر ندارد»، «نه به حجاب اجباری نه به دین اجباری نه به حاکمیت اجباری».
ویژگی‌های بی‌نظیر کانون‌های شورشی
ده سال قبل یعنی در سال۱۳۹۲ که خط‌مشی «هزار اشرف» در داخل میهن اشغال‌شده اعلام شد باور کردنی نبود که این هسته‌های مقاومت طوری گسترش پیدا کنند و به جایی برسند که بتوانند بعضاً در طی یک روز، دهها عملیات هم‌زمان و هماهنگ داشته باشند ولی به‌دلیل درک درست از وضعیت انقلابی جامعه، غیرممکن محقق شد و این استراتژی ِ منتج از وضعیت دشمن، پاسخ خود را در جامعه گرفت. این هسته‌های مقاومت در مقابل مهیب‌ترین ارتجاع دینی تاریخ ویژگی‌هایی بی‌نظیری دارند که با هیچ عامل و نیرویی قابل جایگزین نیست:
۱- در اوج آماده‌باش رژیم قابل اجراست و بالندگی خود را حفظ می‌کند.
۲- در شرایط سرکوب همه‌جانبه و در زیر دید دوربینهای جاسوسی که نه می‌شود تجمع گسترده داشت و نه تظاهرات میلیونی واقعی است، کاراترین سلاح و بهترین پاسخ است چون آشنا به زیر و بم همه محلات و کوچه پس‌کوچه‌هاست و به شیوه‌های از کار انداختن این دوربین‌ها در حیطه کار و زندگی خود اشراف دارد.
۳- با همه محدودیتها و دستگیریها گسترش می‌یابد و نواخت تیر و ضرباتش به تور اختناق، آهنگ مستمر دارد.
۴- به‌دلیل سازماندهی و ارتباطات «قابلیت همکاری مؤثر» دارند. یعنی می‌شود روی آنها حساب کرد و طرح و برنامه ریخت. مقهور تعادل‌قوای نابرابر نمی‌شوند. کیفیت دارند و زمینه‌ساز انقلاب هستند: «برای برپایی یک انقلاب شمار انسان‌ها شرط کافی نیست، انقلابها نه توسط توده‌ها بلکه معمولاً توسط شبکه کوچکی از مبلغین به راه انداخته شده‌اند اگر می‌خواهید انقلابی برپا کنید از خود سؤال نکنید چه تعداد از مردم از نظرات من پشتیبانی می‌کنند؟ بلکه سؤال کنید چه تعداد از پشتیبانان من قابلیت همکاری مؤثر را دارند؟ انقلاب روسیه نهایتاً ان زمان ظهور نکرد که ۱۸۰میلیون کشاورز بر علیه تزار سربلند کردند بلکه زمانی شکل گرفت که تعداد انگشت‌شماری از کمونیستها خود را در مکان و زمان مناسبی قرار دادند» (نوح هراری، انسان خداگونه، ص ۲۱۳).
با داشتن این ویژگی‌هاست که هر جا که بحث و موضع‌گیری جدی در میان بوده است، ولی‌فقیه رژیم و بالاترین سرکردگان آن (به‌خصوص از شروع قیامهای سال۹۶ به بعد) به هزار زبان نگرانی خود را از مقاومت سازمان‌یافته و محبوبیت آن در بین نسل جوان ابراز کرده‌اند. ویژگی‌هایی که اگر دودی به دیدگان وحشت‌زده دشمنان بوده، روشنی و نوری برای چشمان دوستان و خلق قهرمان بوده است. چطور می‌شود از کار این کانون‌های دلیر تقدیر کرد و آنان را ستود و چه تعریفی بهتر از پیام رهبر مقاومت به آنان: «آفرین و درود به قهرمانان کانون‌های شورشی در مؤسسان پنجم ارتش آزادی به‌خاطر ۴۱۴پراتیک انقلابی و اختناق‌شکن در سالگرد قیام در تهران و ۴۰شهر دیگر که جیغ دشمن ضدبشری را در آورده است».
