در سالگرد شهادت ۴تن از اعضای مرکزیت سازمان مجاهدین خلق ایران در۳۰ فروردین۱۳۵۱ و ۹ زندانی قهرمان فدایی و مجاهد در تپه‌های اوین در۲۹فروردین ۱۳۵۴ به‌دست دژخیمان ساواک شاه سلسله تظاهرات جهانی در گرامیداشت این قهرمانان پیشتاز انقلاب ضدسلطنتی بر گزارشد.
این سلسله تظاهرات که شعارهای «مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر»، «نه شاه می‌خوایم نه ملا، لعنت به دیکتاتورها» در آن طنینی بلند داشت، بازتاب سیاسی و رسانه‌یی گسترده‌یی از جمله در خبرگزاری آسوشیتدپرس، خبرگزاری فرانسه، خبرگزاری اسپانیا، تلویزیون برن سوئیس و... پیدا کرد.
خبرگزاری اسپانیا از «تظاهرات ایرانیان در مرکز پاریس» و «همزمان در چندین شهر دیگر جهان از جمله واشنگتن، استکهلم، برن، کلن، برلین، آمستردام، تورنتو، اسلو، ونکوور، مونترال، سیدنی، ملبورن و بخارست»، خبر داد و نوشت: شرکت‌کنندگان در این تظاهرات پرچم ایران را به اهتزاز درآورده بودند و شعارهایی علیه خامنه‌ای و مسئولان اعدامها در ایران سر دادند.
همین خبرگزاری با نقل قسمتهایی از پیام خانم مریم رجوی به سلسله تظاهرات جهانی نوشت: با تمام خون‌هایی که در دوران تاریک رژیم شاه و دیکتاتوری مذهبی ریخته شده، بازگشتی به گذشته امکان‌پذیر نیست مردم ایران به چیزی کمتر از سرنگونی دیکتاتوری مذهبی و برقراری جمهوری دموکراتیک راضی نمی‌شوند».
در تظاهرات جهانی در کشورهای مختلف اعضای شورای ملی مقاومت ایران، نمایندگان جوامع ایرانی، اعضای خانواده‌های شهیدان و هم‌چنین شخصیتهای سیاسی و مدافعان حقوق‌بشر و نمایندگان پارلمانها و منتخبان مردم از کشورهای مختلف پیرامون اهداف تظاهرات و در گرامیداشت شهیدانی که توسط دیکتاتوری سلطنتی به‌خاک افتادند و جانهای پاکشان را فدای آزادی و انقلاب ایران کردند، سخنرانی کردند.
در تظاهرات پاریس خواهر مجاهد زهره شفایی از اعضای شورای مرکزی مجاهدین در سخنرانیش گفت: «امروز، ۳۰ فروردین، گردهم آمده‌ایم تا با گرامیداشت شهدای ۳۰فروردین، به دشمنان آزادی ایران اعلام کنیم که نه می‌بخشیم و نه فراموش می‌کنیم! من شاهد و بازمانده‌یی از صدها هزار ایرانی که عزیزانشان به دست یکی از دو دیکتاتوری شاه یا شیخ اعدام شدند هستم. شش نفر از خانواده‌ام توسط رژیم آخوندی به جوخه اعدام سپرده شدند: پدر، مادر، دو برادر، خواهر و همسر خواهرم. گلوله‌هایی که آن روز در اوین به قلب مجاهد و فدایی شلیک شد، امروز هم بر قلب ایران می‌نشیند. فقط چهرهٔ دیکتاتور عوض شده، تاج رفته، عمامه آمده، ساواک رفته، وزارت اطلاعات و سپاه آمده. یکی در کاخ نیاوران، یکی در بیت ولایت، ولی زندان، شکنجه و اعدام هم‌چنان برقرار است».
زهره شفایی ضمن اشاره به «سرکوب، زندان، شکنجه و نظام منحط تک حزبی» در دوران شاه، افزود: «ما نسلی هستیم که علیه شاه قیام کرد و امروز علیه شیخ ایستاده‌ایم. ارتجاع و استعمار با آلترناتیوهای مجعول و بیرون کشیدن بقایای شاه از قوطی مارگیری می‌خواهند رژیم روبه زوال آخوندی را نجات دهند. آنها می‌خواهند با قرار دادن مردم در مقابل انتخاب بین گذشته و حال، آنها به‌حال، یعنی رژیم آخوندها رضایت دهند اما کور خوانده‌اند. در برابر این همه جنایت، مقاومتی ایستاده که ریشه در هر دو دوران، شاه و شیخ دارد و هر روز گسترده‌تر می‌شود».
در تظاهرات پاریس خانم دومینیک آتیاس رئیس شورای اداری کانون وکلای اروپایی خطاب به «آخوندهای آدمکش و پاسداران قاتل» گفت: «زمان حسابرسی نزدیک است! خیلی خوب می‌دانید که مردم ایران بزرگ‌ترین تهدید رژیم شما هستند و تصور می‌کنید که مجازات اعدام، قدرتمندترین ابزار شما برای سرکوب سیاسی است. "قتل سازمان‌یافته و نهادینه شده" توصیفی مناسب برای مجازات اعدام در ایران است، اما به جای آن که مردم ایران را به وحشت بیندازد، فقط خشم در حال خروش آنها را شعله‌ور می‌سازد».
وی با اشاره به آخرین گزارش پروفسور جاوید رحمان در بارهٔ نسل‌کشی مجاهدین در دههٔ ۶۰ و ضرورت حسابرسی از آمران و عاملان ۴دهه کشتار و جنایت خاطرنشان کرد: «سران این رژیم حساب اعمالشان را پس خواهند داد و تا آن زمان، با تمام قوا، ما، شهروندان در اینجا و در دیگر نقاط جهان، باید در برابر این کشتار مردم بی‌گناه ایستادگی کنیم و بی‌وقفه در کنار زنانی و مردانی بایستیم که جان خود را فدای آرمان آزادی می‌کنند. با آنها فریاد می‌زنیم: نه شاه، نه شیخ!».
