آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در جدیدترین گزارشی که روز سه‌شنبه ۲۶مرداد خطاب به کشورهای عضو منتشر کرد، اعلام نمود که رژیم ایران غنی‌سازی اورانیوم را تا سطح مورد نیاز برای تسلیحات اتمی تسریع کرده است. متعاقباً وزارت‌خارجهٔ آمریکا بلافاصله موضع‌گیری کرد و گفت رژیم ایران هیچ نیازی به فلز اورانیوم ندارد چرا که آن تنها برای سلاح اتمی کاربرد دارد و از رژیم خواست که دست از فعالیت اتمیش بردارد. متحدان اروپایی آمریکا نیز هشدار دادند چنین اقداماتی مذاکرات احیای برجام را که در حال حاضر به‌حالت تعلیق درآمده، تهدید می‌کند.
این فعل و انفعال جدید، بحران اتمی رژیم را وارد مرحله جدیدی می‌کند که می‌تواند برایش عواقب بسیار خطرناکی داشته باشد؛ چرا که معنی گزارش جدید آژانس فعال کردن پرونده PMD (ابعاد احتمالی نظامی) است که رژیم به‌شدت از آن وحشت دارد و مصرانه خواستار مختومه اعلام شدن آن است. اما اگر رژیم اقدام مؤثری در رفع نگرانی آژانس انجام ندهد، این گزارش در اجلاس آتی شورای حکام آژانس مطرح می‌شود و گام بعدی ارجاع پرونده به شورای امنیت ملل متحد است که نتیجهٔ آن می‌تواند قرار گرفتن رژیم در ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد باشد؛ این فصل به شورای امنیت اجازه می‌دهد تا «وجود هر گونه تهدیدی برای صلح، نقض صلح یا اقدام تجاوزگرانه» را تعیین کند و اقدامات نظامی و غیرنظامی را برای «برقراری صلح و امنیت بین‌المللی» انجام دهد.
گزارش اخیر آژانس، سومین گزارش از این نوع است که توسط آژانس و مدیر کل آن طی سال جاری در مورد تخلفات رژیم علنی می‌شود؛ در گزارش پیشین که ۱۰خرداد ماه گذشته منتشر شد، با صراحت و وضوحی بی‌سابقه، موارد جدی و مهم نقض رژیم مطرح شد از جمله آن‌که رژیم در مورد منشأ ذرات اورانیوم غنی‌شده، در هیچ‌یک از ۳مکانی که آژانس از آنها بازرسی‌های تکمیلی داشته، توضیحات ضروری ارائه نکرده، مجموع اورانیوم غنی‌شده را به چندین برابر حد مجاز افزایش داده و مانع از دستیابی بازرسان آژانس به تأسیسات مورد نظر شده است.
از آنجا که آمریکا و سه کشور اروپایی طرف برجام، چشم به مذاکرات وین دوخته بودند، در دو مورد قبلی به هشدار اکتفا کرده و مانع از صدور قطعنامه علیه رژیم توسط شورای حکام آژانس شدند، اما از آنجا که مذاکرات کذایی هیچ نتیجه‌یی نداشته و معلق مانده است، احتمال کمتری وجود دارد که باز به رژیم فرصت داده شود؛ به‌خصوص که مذاکرات وین نیز هیچ چشم‌انداز روشنی ندارد. اگر چه آخوند رئیسی اشاراتی به ادامهٔ مذاکرات داشته و وزیر خارجهٔ جدید (امیر عبداللهیان) نیز گفته است که ما هیچ‌گاه مذاکره را نفی نکرده‌ایم، اما مخبر معاون اول رئیسی در اظهاراتی مأیوسانه گفت: «بعید است که بتوانیم با نظام سلطه به جایی برسیم و نمی‌توان برنامه‌ریزی خود را برای اداره کشور متکی به رفع تحریم‌ها کرد» (سایت حکومتی عصر ایران – ۲۴مرداد).
این اظهارات و مواضع ضد و نقیض، بیانگر بن‌بست و تلهٔ مرگباری است که مجاهدین و مقاومت ایران از سال۱۳۸۲ با افشای پروژهٔ مخفی اتمی رژیم، دیکتاتوری ولایت فقیه را در آن گیر انداخته‌اند. خلیفهٔ ارتجاع اکنون نیز هم‌چنان بر سر دوراهی مرگبار تسلیم یعنی دست کشیدن از سودای بمب اتمی که آن را تضمین بقای حکومتش می‌داند و دست برداشتن از سایر به‌اصطلاح مؤلفه‌های قدرت، پروژه موشکی و دخالت‌های منطقه‌یی، یا قرار گرفتن در برابر جامعهٔ بین‌المللی و پیامدهای آن، متحیر مانده است و گریزگاهی نمی‌یابد. ولی لحظهٔ تعیین‌تکلیف هر روز نزدیک و نزدیکتر می‌شود و گزارش اخیر آژانس، خامنه‌ای را بیش‌از‌پیش در منگنهٔ تصمیم قرار داده است.
