اظهارات (۲۷ اردیبهشت۹۹) شیخ شیاد روحانی در تلویزیون رژیم، داستان معروف دزد دغلکار را بیاد می‌آورد که هم‌صدا با مال‌باختهٔ خشمگین که از پی‌اش دوان بود، فریاد «آی‌دزد، آی دزد بگیریدش» سر داده و به جلو اشاره می‌کرد تا از دستگیری عنقریب توسط عابران خیابان خلاصی یابد!
قولنج بی‌اعتمادی روحانی
روحانی پس از سه ماه مداوم دروغگویی آشکار و ژست‌های تو خالی و قمپزهای مسخره «بهتر بودن» از اروپا و آمریکا، حال که کسی این اراجیف را باور نکرده و به پشیزی هم نخریده، قولنج «اعتماد‌عمومی» گرفته و به صرافت افتاده که برای موفق شدن نیاز به اعتماد عمومی دارد:
«قبل از این‌که حالا بگوییم بیمارستان و پزشک و دارو و درمان همه اینها سر جای خودش بسیار مهم هست اول اعتماد عمومی هست، کار به دست مردم انجام می‌گیرد مردم وقتی درست عمل می‌کنند که اعتماد کنند به دولت‌شان اعتماد بکنند به وزارت بهداشت‌شان اعتماد کنند به پزشک اعتماد کنند به سخنگو اعتماد کنند به همه آنهایی که دارند صحبت می‌کنند اعتماد کنند»
شفافیت و صداقت می‌دهد اعتماد!
رئیس جمهور ارتجاع که پیش از این برای فریب مردم خالی‌بندی و لاف و گزافه‌های بی‌اساس را مثل نقل‌ونبات بر زبان می‌راند؛ و با دروغهای وقیحانه‌اش، هم خشم و هم حیرت مردم را از این همه دجالگری بر می‌انگیخت، حال علت چیست که دم از اعتماد عمومی و شفافیت می‌زند؟ مگر نه این‌که خود او و نظام فاسدش منشأ و علت اصلی بی‌اعتمادی مردم‌اند؟ چه شد که اینک منادی اعتماد و شفافیت و صداقت گشته و داد سخن سر می‌دهد که:
«اگر اعتماد مردم متزلزل بشود می‌گویند آقا ولش کن.. . اعتماد اصل هست اعتماد به دولت به نظام به متخصصان به مسئولان به مراجع ذیربط این اصل است برای این اعتماد ما نیاز به شفافیت داریم! هر چه شفاف‌تر با مردم صحبت کنیم اعتماد مردم بیشتر می‌شود هر چه صداقت ما با مردم بیشتر باشد با مردم صادقانه‌تر و دقیق‌تر صحبت کنیم اعتماد آنها بیشتر می‌شود»
هیچ کجای کشور ما وضعیت عادی ندارد!
علت روشن است. اکنون همگان به چشم می‌بینند که به‌رغم بلوف‌های تو خالی روحانی مبنی بر مهار کرونا و بهتر شدن اوضاع موج جدیدی از شیوع گستردهٔ ویروس سراسر کشور را فراگرفته و آمار مرگ و میر مردم بی‌پناه از ۴۰هزار نفر گذشته است. در خوزستان صحبت از یک فاجعه و افزایش ۲۰۰درصدی بیماری است.
بنا بر اظهارنظر جهانپور، سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونای رژیم:
«هیچ کجای کشور ما وضعیت عادی در مقابله و مواجهه با این ویروس و این بیماری را ندارد و شاید هم به‌زودی وضعیت عادی نتوانیم اعلام کنیم اگر چه حتی ما در استان خوزستان می‌توانیم در اغلب شهرستانهای استان وضعیت را حتی فوق‌العاده تصور کنیم» (تلویزیون رژیم ۲۷اردیبهشت ۹۹)
روزنامهٔ حکومتی جوان به‌نقل از عرفانی رئیس اداره مراقبت‌های بیماریهای واگیر وزارت بهداشت رژیم نیز نوشت:
«خطر کووید۱۹ در اکثر نقاط کشور به‌ویژه تهران را داریم و به‌رغم زحمات کشیده‌شده و همکاری خوب مردم، خطر اپیدمی کرونا در کلان‌شهر تهران برطرف نشده و موج اپیدمی کرونا در تهران برقرار است و باید مسائل بهداشتی و فاصله‌گذاری اجتماعی به بهترین نحو رعایت شود».
احساس خطر از صدای پای خشمگین فقر
دایرهٔ وخامت وضعیت معیشتی و اقتصادی مردم نیز برخلاف ادعاهای روحانی گسترده‌تر گشته و از حد فاجعه فراتر رفته آن‌چنان‌که اعتراضات روز‌افزون اجتماعی خطر خیزش عظیم اجتماعی را بیش‌از‌پیش در چشم‌انداز رژیم قرار داده است.
ایندیپندنت فارسی (۲۴ فروردین۹۹) ضمن درج نقل قولی از ربیعی سخنگوی روحانی که گفته بود:
«۳. ۳میلیون نفر از شاغلین رسمی کشور به‌طور مستقیم در معرض آسیب قرار گرفته‌اند» و هم‌چنین به‌نقل از جواد یگانه معاون اجتماعی شهردار تهران که اعلام کرد: «مردم تهران گرفتار معاش روز‌اند و نهایتاً تا دو ماه دوام می‌آورند» نوشت:
«به نظر می‌رسد که مقامات حکومتی در ایران متوجه صدای پای خشمگین فقر در ماه‌های پیش رو در دوران پساکرونای ایران شده‌اند. خشمی که می‌تواند تبعات سختی برای نظام داشته باشد و به‌زعم برخی ناظران جمهوری اسلامی را با چالشی به‌مراتب جدی‌تر از آبان۹۸ و دی۹۶ روبه‌رو کند»
آمار اعتراضات مردم در هفتهٔ جاری نیز مؤید این اظهارنظر و بسیار گویاست:
اعتراض کارگران شهرداری کرج در ۲۴اردیبهشت به‌دلیل دریافت حقوق معوقه،
تجمع اعتراضی رانندگان تاکسی فرودگاهی خراسان در ۲۳اردیبهشت در اعتراض به وضعیت بد معیشتی،
تجمع اعتراضی پرسنل کادر درمانی شرکتی وزارت بهداشت در ۲۳اردیبهشت ۹۹ در اعتراض به پرداخت نشدن حقوق معوقه،
تجمع اعتراضی رانندگان اتوبوسرانی یاسوج در ۲۱اردیبهشت در اعتراض به نداشتن امنیت شغلی و عدم پرداخت چند ماه حقوق،
تجمع اعتراضی کارمندان صدا و سیمای رژیم روز ۲۲ اردیبهشت۹۹ در اعتراض به فساد و دزدی مدیران و درخواست حقوق معوقه،
تجمع باشگاه‌داران استان سیستان بلوچستان ۲۱اردیبهشت ۹۹ در اعتراض به عدم حمایت استانداری برای رفع تعطیلی سه‌ماهه به‌خاطر کرونا،
تجمع کارکنان دفاتر سهام عدالت در ۲۱اردیبهشت ۹۹ برای دریافت مطالبات مزدی و بیمه و سنوات کارکنان
و تجمع اعتراضی پرستاران گیلان در ۲۰اردیبهشت ۹۹ به‌خاطر خلف وعده و عدم جذب و استخدام آنها توسط وزرات بهداشت رژیم در بحران کرونا
چند جور حرف نزنید دروغهای مرا تأیید کنید!
از این رو بی‌دلیل نیست که روحانی به‌رغم قمپزهای همیشگی دم از اعتماد عمومی می‌زند تا خود را در کنار مردم جا بزند؛ اما نباید پنداشت که منظور روحانی از بذل توجه به اعتماد عمومی و شفافیت، ارائهٔ آمار واقعی به مردم و رسیدگی به وضعیت درمانی و معیشتی آنهاست، بلکه روی سخن اصلی روحانی به نهادها و مهره‌های ناخلف خودی است که به ناچار و از سر اجبار سهل‌انگاری می‌کنند و اجازه می‌دهند که گوشه‌یی از اخبار واقعی به بیرون درز پیدا کند.
«تمام دستگاهها تمام ارگانها حالا اگر هم دعوا داریم.. . الآن موقع این کار نیست الآن موقع اتحاد همه هست همه باید در کنار هم دست به دست هم بدهیم و خود این همکاری و هماهنگی ارگانها به مردم اعتماد می‌دهد مردم وقتی می‌بینند چند جور حرف زده می‌شود چند جور تفسیر می‌شود خب اعتمادشان سلب می‌شود البته ما باید صدای مردم را هم بشنویم!»
دعوای اصلی چیست؟
حرف روحانی این روباه شیاد رو به خودی‌ها این است که «چند جور» حرف نزنند و تنها هر دروغی را که او می‌گوید، تأیید کنند. روحانی با این تاکتیک مزورانه درصدد است بر روی دعوای اصلی خاک بپاشد و پنهان کند که دعوای اصلی میان مردمی به ستوه آمده و جان‌به‌لب رسیده با یک نظام تبهکار و فاسد و سرکوبگر چیست؛ اما آب در هاون می‌کوبد! دعوا بر سر حاکمیت نامشروع و غاصبی است که توده‌های مردم به کرات در خیابان‌ها فریاد نابودی‌اش را سر داده و می‌دهند؛ و عزم شان را جزم کرده‌اند تا به‌زودی بساط آن را جمع و شرش را از سر ایران کم کنند!
