رئیس‌جمهور ارتجاع طی یک سخنرانی در یزد، با طعنه به قاضی‌القضات خامنه‌ای، ابراهیم رئیسی گفت: «از قوه قضاییه می‌خواهم حالا که با فسادهای میلیونی و میلیاردی برخورد می‌کند مبارزه با فساد چند ۱۰میلیارد دلاری را هم برای مردم توضیح بدهد». روحانی هم‌چنین بدون نام بردن از بابک زنجانی گفت: «این که هنوز بعد از چند سال برای ما روشن نیست آقایی که ۲میلیارد و ۷۰۰میلیون پول این مملکت مردم را خورد و آن را دستگیر کردند و حکم اعدام هم برایش صادر کردند و الآن در زندان است، این پول کجا رفت؟ چه کسانی مسئول هستند؛ چرا آنهایی که در این پرونده نقش داشتند برای مردم توضیح داده نمی‌شود؟ از همه مردم و مسئولان می‌خواهم ۲میلیارد و ۷۰۰میلیون را برای مردم روشن کنند که این پول نفت، خزانه و پول بیت‌المال بوده است».
یک قلم بالا کشیدن ۲میلیارد دلار ناقابل
از علائم پایانی نظام این است که باندهای مختلف نظام، پرده را از روی فساد نهادینه و سیستماتیک و کلان بالا می‌زنند. روحانی در سخنرانی ۱۹آبان ۹۸ خود در یزد، صحبت از جایگزین شدن دزدیهای میلیارددلاری به جای میلیوندلاری کرد. با بحرانی‌تر شدن وضعیت نظام، دزدی‌ها نیز سیر صعودی پیدا کرده و از «میلیون و میلیارد تومان» به «میلیون و میلیارد دلار» بالغ شده است!
«از همه مسئولان می‌خواهم ۲میلیارد دلار پولی را که به حلقوم آمریکا رفت و دولت قبل ۱۰ماه وقت داشت این پول را پس بگیرد و دست‌دست کرد، شورای‌عالی امنیت ملی تصویب کرد که قوه قضاییه باید به‌سرعت به این پرونده رسیدگی کند و تا امروز خبری نشده است، را پیگیری کند».
فساد میلیارددلاری!
سقف فساد اینک در نظام آخوندی بالا کشیده است. چه کسی می‌گوید ایران تحت حاکمیت آخوندها پیشرفت نداشته است. در این اظهارات روحانی دقت کنید: «ما می‌خواهیم این پرونده ۲میلیارد دلاری برای مردم روشن شود؛ امروز اگر روز مبارزه با فساد است، فساد میلیارد دلاری را برای مردم توضیح بدهید تا مردم خوشحال شوند و بدانند».
رئیس‌جمهور ارتجاع در ادامه به یک فقره دزدی ۹۴۷میلیون دلاری نیز اعتراف کرد که به جیب باندهای دزد و غارتگر نظام رفته و از هضم رابع آنها نیز گذشته است؛ او اما پایش را از مرز سرخ‌های نظام آن‌طرف‌تر نگذاشت و نگفت آن نهادها یا آن «یک نهاد» که ۹۴۷میلیون دلار ناقابل را بالا کشیده، کدام است؟ به اینجا که می‌رسد از آنجایی که باندهای نظام با یکدیگر در دزدی و جنایت همدست هستند، به کلی‌گویی بسنده می‌کنند.
«آنهایی که در این زمینه و مسئولان یک نهاد ۹۴۷میلیون دلار گرفته و حساب پس نداده‌اند، باید حسابرسی شود و حساب را پس دهد» .(روحانی ۱۹آبان ۹۸)
روحانی در واقع فقط دم اژدها را نشان داد. سرها و پیکرهٔ عظیم این «اژدهای هفت‌سر فساد» در بیت مقام معظم است؛ آنجا که تمامی فلش‌های راهنما و نشان‌دهندهٔ فساد و جنایت آنجا را نشان می‌دهد. جایی که وقتی به آن برسیم تمامی باندهای نظام سکوت می‌کنند؛ زیرا ورود به آن ممنوع است.
واکنش باند خامنه‌ای به نق‌زدن‌های روحانی
در پاسخ به این شالتاق پالتاق‌های روحانی، آخوند غضنفرآبادی به وسط گود آمد و بدون اسم بردن از حسین فریدون، به روحانی گفت که چرا از اقدامات رئیسی ناراحت است: «ما انتظار داشتیم آقای رئیس‌جمهور نیز هم‌چون عموم مردم از اقدامات قوه قضاییه در برخورد با مفاسد خوشحال و خشنود باشد؛ البته احساس درونی ایشان به خودشان مربوط است اما به‌لحاظ قاعدهٔ حکمرانی برای آقای رئیس‌جمهور خوب نیست که مردم احساس کنند ایشان از برخورد قوه قضاییه با مفسدین اقتصادی نگران شده است».
این آخوند قضاییه، با حمله به روحانی گفت که حرف او باد هوا و بدون سند و مدرک است و صرفاً برای تسویه‌حساب باندی بر زبان رانده شده؛ زیرا تا آنجایی که به دانه‌درشت‌های نظام برمی‌گردد در دزدی و اختلاس از خود رد باقی نمی‌گذارند و مهره‌های اجرایی و پادوهای دست‌چندم خود را دم تیغ می‌دهند: «به آقای رئیس‌جمهور هم توصیه می‌کنیم که ایشان هر پرونده و موردی از فردی و نهادی سراغ دارند آن را طبق قانون به دستگاه قضایی اطلاع و همراه با مردم منتظر پاسخ قاطع دستگاه قضایی باشد و مطمئن باشند که درباره‌ٔ عدالت هیچ خط قرمزی وجود ندارد. اما در صورتی‌که این موارد گزارش نشود و صرفاً به‌عنوان دستاویز سیاسی از آنها در سخنرانی استفاده شود، قاعدتاً مردم هم قضاوت مثبتی راجع به آن نخواهند داشت».
واکنش خبرگزاری تروریستی تسنیم
باند خامنه‌ای در برابر سخنان روحانی به رشوه‌گیری‌ها و اختلاس وزیر نفت و پرونده کرسنت اشاره کرد. در این رابطه تسنیم ۱۹آبان ۹۸ نوشت: «این عبارات را می‌توان به حساب تلاش برای مبارزه با فساد اقتصادی و اقامه امر شریف امر به معروف و نهی از منکر دانست؛ هر چند درخواست برخورد با فساد آن هم از روی عصبانیت و در حالی که قوه قضاییه اخیراً عزمش را برای مبارزه با فساد جزم کرده و در عمل هم نشان داده، سؤالاتی را به ذهن متبادر می‌سازد مثلاً این‌که؛ آیا آقای رئیس‌جمهور از رسیدگی به برخی پرونده‌های فساد در قوه قضاییه ناراحت است؟ با این حال مرور این سخنان از سوی رئیس‌جمهوری و اشاره وی به وزیر نفت، ناخودآگاه پرونده‌ای را به ذهن می‌آورد که در دولت تدبیر و امید(یازدهم و دوازدهم) بارها وعده شفاف‌سازی در زمینه آن داده شده بود و آن پرونده چیزی نیست جز پرونده فساد پرابهام کرسنت».
گر حکم شود که دزد گیرند!
با این اوصاف مشخص می‌شود که وقتی بحث از فساد و اختلاس می‌شود، دست همه مهره‌های رژیم در کار است و سراپای حاکمیت دزد است. این تنها جایی است که باندهای نظام در آن با هم هم‌کاسه‌اند و اگر هم با هم دعوا دارند، بر سر سهم‌خواهی بیشتر است؛ به‌قول معروف:
گر حکم شود که مست گیرند
در شهر هرآنچه هست گیرند!
