خروج آمریکا از برجام باعث بههمریختگی درونی حاکمیت آخوندی و سراسیمگی باندها و مهرههای آن شده است.
مهرههای خامنهای حرفهای چند سال گذشته آخوند حسن روحانی را در رابطه برجام دستمایه حمله به او کردهاند، تا جایی که طنزگونه از حرفهای او یاد میکنند و مینویسند «لوکوموتیو امید به مقصد نرسید» و در میانه راه متوقف شد، «از این پس سخن گفتن نسبت به آن (برجام) بیهوده است» و «بحث تعامل با آمریکا باید بایگانی شود» و...
در این رابطه یاسر جبرائیلی، از باند خامنهای، با اشاره به خروج آمریکا، برجام را بهمثابه قراردادی که «موضوعیت خود را از دست داده است» میداند.
از نظر این مهره باند خامنهای «از امشب برجام حقیقتا هیچ است و سخن گفتن درباره آن و برنامهریزی درباره آینده آن، اتلاف بیشازپیش منابع است».(سایت مشرق ۱۹اردیبهشت ۹۷)
خبرگزاری سپاه پاسداران(فارس) ۱۸اردیبهشت نیز دولت روحانی را بهدلیل «بستن با کدخدا» که «چیزی نصیب» حاکمیت آخوندی نکرد زیر ضرب گرفته است.
نویسنده خبرگزاری سپاه پاسداران سرنوشت امروزی برجام را «نتیجه بیتوجهی به هشدارهای خامنهای و دلسوزان نظام» توسط دولت روحانی میداند و به روحانی هم هشدار میدهد که از این پس هم با اروپا نبندد، زیرا «ما باید بدانیم که اروپا هم در حوزه سیاسی و هم اقتصادی با آمریکا منافع مشترک بیشتری دارند و مسلماً به سمت آمریکا خواهند رفت، برای همین باید مراقب باشیم».
فؤاد ایزدی، یکی دیگر از عناصر باند خامنهای، با اشاره به خروج آمریکا از برجام، ابراز امیداواری میکند که سخنان ترامپ «افرادی را که در رؤیای آمریکایی بودند از خواب خوش بیدار کند تا متوجه ماهیت آمریکا بشوند و «بحث تعامل با آمریکا باید بایگانی شود».
ایزدی نتیجه تلاش دولت روحانی برای تصویب برجام و حفظ آن ظرف ۵سال گذشته را باعث «معطل» کردن «کشور» میداند.
او ابراز امیدواری میکند افرادی که باعث این وضعیت شدند «به اشتباه خود پی ببرند» و «مسئولیت تحلیلهای غلط خود را بپذیرند چرا که کشور ۵سال معطل این تحلیلها و سیاستهای غلط بود».(سایت مشرق ۱۹فروردین ۹۷)
تا آنجا که به موضوع رشد تضادهای درونی برمیگردد، شاید جنگوجدال در مورد خروج آمریکا از برجام نیز در عداد سایر جدالهای درونی تلقی شود و عادی بهنظر آید.
اما واقعیت این نیست، زیرا همچنان که اظهارات فوق نشان میدهد، در نتیجه فرجام بد برجام و وضعیت کنونیآن، تضادهای درونی رژیم بهمراتب بیشتر از گذشته شده و بیشازپیش نیز دچار بههمریختگی درونی رژیم شدت داده است.
یاسر جبرائیلی در ادامه تاختن به دولت روحانی «نهادهای انقلابی» (سپاه و بسیج و نیروی انتظامی و...) را فرامیخواند «اگر تا دیروز در پشتپرده در حال خدمترسانی بودند، امروز باید به روی صحنه بیایند و جریانسازی اصلی و پیشرانی اقتصاد مقاومتی را بهعهده بگیرند تا دیگران وادار به حرکت در پی آنها شوند. امید واقعی را که ناظر به واقعیتهای کشور است، از این مسیر میتوان ایجاد کرد».(سایت مشرق ۱۹اردیبهشت ۹۷)
سایت حکومتی صدای ایران ۱۸اردیبهشت نیز ضمن ابراز هراس از خروج آمریکا، گفتاردرمانی روحانی و دولتش را برای مقابله با «سخنان تند ترامپ» و مقابله با «یک برنامه هماهنگ شده» که علیه نظام آخوندی «کلید خورده است» را چاره این ماجرا نمیداند و دنبال « زبان و بیانی تازه» برای حل این مشکلات است.
از نظر نویسنده مطلب این سایت گام اول آن است که «مسئولان جمهوری اسلامی بپذیرند خودشان برای گذردادن کشور از این وضعیت، سرمایه و کفایت کافی ندارند. آنها نزد گروههایی معتبرند اما نزد بسیاری دیگر، فاقد اعتبار لازماند».
سایت آفتاب نیز ظرفیتهای خودی را که بارها علی خامنهای به رخ روحانی و دولتش کشیده را چارهساز مقابله با شرایط فعلی میداند و...
ملاحظه میشود که از هماکنون زمزمه بر این است که نهادهای وابسته به خامنهای میداندار امور شوند، آنچنان که فواد ایزدی نیز «رسم دنیا» را به روحانی و دولتش یادآور میشود: «در دنیا رسم است که زمانی وزیری سیاستهایش جواب نمیدهد، استعفا میدهد».
معنای صریح این حرفها این است همچنان که نهادهای وابسته به خامنهای در زمینه صدور تروریسم و ارتجاع و در زمینه روابط خارجی با بسیاری از کشورهای منطقه و بحرانهای منطقهیی حرف اول را میزنند، در زمنیه مسایل داخلی و بهویژه در زمینه اقتصاد نیز آنها حرف اول را بزنند و جلودار باشند و دولت روحانی را پشت سر بگذارند.
بنابراین طبیعی است که از این پس درهمریختگی درونی رژیم و تضادهای دولت روحانی با نهادهای وابسته به باند خامنهای خصوصاً با «دولت بیتفنگ»، بیش از گذشته تشدید شود.
اما واقعیت این است که به فرض اینکه نهادهای پشتصحنه «روی صحنه بیایند»، با توجه به اوضاع بهغایت خراب اقتصادی و جو انفجاری جامعه بحرانهای بینالمللی اضافه بر برجام که گریبان حکومت آخوندی را گرفته است، این نهادها همچنان که در پشت صحنه نتوانستهاند گرهی از مشکلات را باز کنند»، قطعا در «روی صحنه» نیز نمیتوانند کاری پیش ببرند.