روز دوشنبه ۱۳ اسفند بازنشستگان مخابرات در شهرهای مختلف با شعارهای «تا حق خود نگیریم، آروم نمی‌نشینیم»، «ستاد فرمان امام حق ماهارو خورده» و «دشمن ما همین‌جاست...»، عزمشان را برای مقابله با مافیای حاکم نشان دادند. «دشمن ما همین‌جاست»؛ یکی از شعارهایی است که روزانه توسط مردم به ستوه آمده از ستم و چپاول آخوندهای حاکم تکرار می‌شود. شعاری که بیانگر خشم و نفرت سراسری نسبت به خلیفهٔ خون‌آشام و دشمن اصلی مردم است.
آن روی سکهٔ خشم و خیزش مردم، ترس و ریزش دشمن در وحشت از شعله‌ور شدن آتش قیام در شرایط انفجاری جامعه است. دشمنی که خشم و «عصبانیت» مردم را در قیامهای ۹۶ و ۹۸ و ۴۰۱ تجربه کرده و از ریزش و رویگردانی نیروهایش در شرایط سخت نظام با خبر است.
روز ۱۱ اسفند، روزنامهٔ حکومتی هم‌میهن در سرمقاله‌اش نوشت: «بترسیم از این‌که مردم عصبانی شوند. بترسیم از این‌که فرزندانمان و دوستانمان و خانواده ما نیز از ما رویگردان شوند. بترسیم کسانی باشند که نتوانند زندگی آبرومندانه‌ای را برای خود تدارک ببینند...».
رسانهٔ حکومتی در ادامه با اشاره به آثار خطرناک اجتماعی قطع برق و تعطیلی مدارس و کارخانه‌ها می‌نویسد: «بترسیم از این‌که نتوانیم آب و برق مردم را تأمین کنیم و کارخانجات و حتی دولت تعطیل شوند. بترسیم که با هزار زحمت مدرسه بسازیم ولی در طول ۵ ماه اول سال تحصیلی بیش از ۳۵روز را تعطیل باشند».
اذعان به ترس و هراس از قیام و خیزش اجتماعی محدود به کارشناسان و رسانه‌های حکومتی نیست؛ نمایندگان و امام جمعه‌های خامنه‌ای هم هر کدام به‌نحوی پرده از کابوس ترس در بالای نظام برداشته‌اند.
آخوند محمد لائینی، امام جمعه و نمایندهٔ خلیفهٔ درمانده در ساری، روز ۱۰ اسفند در منتهای بلاهت، وحشت از خشم مردم و خالی بودن دست و چنتهٔ نظام در برابر مقاومت و ملت را این‌طور بیان کرد: «باید بترسانیم دشمن را نه این‌که ما از دشمن بترسیم و بدتر، این‌که دشمن بفهمد که ما می‌ترسیم و بدتر این‌که ما به دشمن بفهمانیم که ما می‌ترسیم که متأسفانه یک عده‌یی اینها را دارند به خارجی‌ها و آن‌ور آبی‌ها می‌گویند که آقا ما خالی هستیم دست‌مان خالی است».
آخوندها در عین اذعان به ترس از خشم مردم تلاش می‌کنند صورت نظام درمانده در گرداب بحرانها را با سیلی شعارهای تو خالی و مسخره از قبیل «رشد نظام در منطقه»!، سرخ نگه دارند.
در همین روز (۱۰اسفند) آخوند مدرسی امام جمعهٔ خامنه‌ای در یزد می‌گوید: «دشمن و شیطان تلاش می‌کند ترس را در دل مومنان بیندازد و وعده فقر و ناکامی به دل آنها وارد کند. کشور در شرایط فوق‌العاده‌ای به‌رغم رشدی که در مجموع منطقه داشته است، قرار دارد و توطئه‌های دشمن پیچیده‌تر و قدرت عوامل آنها بیشتر شده است».
آگاهی مردم بپاخاسته‌یی که می‌گویند «دشمن ما همین جاست» و «فقط کف خیابون به دست میاد حقمون»، ترسی شدید در دل سران و سرکردگان نظام انداخته که به اشکال مختلف بیرون می‌زند. همه چیز بیانگر موقعیت و بحران انقلابی در جامعه است. مردم ستمدیده حاکمان ستمگر را نمی‌خواهند و ستمگران بحران‌زده نمی‌توانند حکومت کنند. ترس و لرز دشمن قابل فهم است و از قیامهای بنیان‌کنی خبر می‌دهد که بند از بند رژیم جلادان خواهد گسست.
