صدور حکم اعدام زندانی سیاسی محمدجواد وفایی ثانی، علاوه بر داغ شدنش بهعنوان خبر مهم چند روز گذشته، یک هماوردی داخلی و بینالمللی بین مجاهدین و خلق و رژیم آخوندها را بهجریان انداخته است.
صدور حکم ناگهانی اعدام برای یک زندانی سیاسی که نزدیک ۴سال از زندانی شدنش میگذرد، هیچ بارقهیی جز انتقامکشی از قیامهای ایران و نیز ترویج و تلقین جو رعب، در کمتر از دو ماه مانده به سالگرد قتل حکومتیِ مهسا امینی و شعلهور شدن قیام ۱۴۰۱ ندارد.
این حکم گزینشی علیه یک زندانی سیاسی هوادار سازمان مجاهدین خلق ایران، نمیتواند بهدور از تبلیغات هیستریک بلندگوها و رسانههای حکومتی علیه مجاهدین در چند ماه اخیر باشد. یادآوری میشود که دستگاه تبلیغاتی اتاق فکر نظام آخوندی از بهمن و اسفند ۱۴۰۱ که بر اثر قیام، مرزبندیهای میان جبههٔ خلق و ضدخلق آشکار شد و تمام طرحهای آلترناتیوسازی رژیم ناکام ماند، بر نیروی محوری تعادلقوای سیاسی علیه نظام یعنی سازمان مجاهدین خلق متمرکز شده است. هیاهوی دیوانهوار دستگاه تبلیغاتی نظام علیه مجاهدین، گویای مطرح شدن راهحل مجاهدین در استمرار قیام ۱۴۰۱ میباشد. از این رو در یک اقدام غیرقانونی و غیرحقوقی و فراقضایی، انتقام از زندانی سیاسی هوادار مجاهدین را با حکم ساختگیِ «فساد فیالارض» هدف گرفته است.
حاکمیت آخوندی در پاسخ به مطالبات مردم ایران در قیام سراسری و نیز ادامهٔ اعتراضات اقشار اجتماعی و صنفی در ماههای اخیر، هیچ راهحل و برنامهیی نداشته و نتوانسته حتا کوچکترین مانوری ارائه کند. از طرفی دولت گماشتهٔ خامنهای هم دچار گرفتاریهای درونباندی شده و آماج حملات رسانههای نظام واقع شده است. وضعیت اقتصادی نیز بر اساس اعترافات کارشناسان نظام به بدترین وضعیت نسبت به سالهای قبل و دولتهای پیشین رسیده است. بنبست از در و دیوار حاکمیت میبارد. چشمانداز بقای حاکمیت از منظر خامنهای فقط برگ اعدام بهمثابه تغذیهٔ مارهای نظام است.
حکم ناگهانی و فراقضایی اعدام علیه زندانی سیاسی محمدجواد وفایی ثانی در ۲۸تیر، بر چنین زمینهیی از بنبست در حاکمیت آخوندی صادر شده است. بههمین خاطر هم کارزار سیاسی و حقوقیِ داخلی و بینالمللی در مقابله با این حکم مشخصشده در اتاق فکر سیاسیِ نظام، بهمثابه دفاع از منشور حقوقبشر و حق قیام مردم ایران و نیز فراتر از هواداری از یک گروه میباشد.
در چند روز گذشته شاهد برخاستن موجی از واکنشهای سیاسی و حقوقی و حقوقبشری برای جلوگیری از اعدام زندانی سیاسی محمدجواد وفایی ثانی بودهایم. جوهر کلیهٔ این واکنشها، از یکطرف غیرقانونی و فراقضایی بودن چنین حکمی و از طرف دیگر تأکید بر حق قانونی فعالیت سیاسی و مبارزه علیه دیکتاتوری و فاشیسم مذهبیِ آخوندی دارند:
ــ ۱۰تن از نخست وزیران و وزیران سابق در ایسلند، فنلاند، ایرلند، لهستان، استرالیا، کانادا، ملداوی و مالت در نامهیی بهتاریخ پنجشنبه ۲۰ژوئیه ۲۰۲۳ خطاب به ولکر تورک کمیسر عالی حقوقبشر سازمان ملل، تأکید کردهاند که «از شما میخواهیم برای حفظ جان زندانی سیاسی محمدجواد وفایی ثانی بیانیهیی عاجل صادر کنید».
ــ نامهٔ بیش از ۱۰عضو سنا و مجلس نمایندگان و ۳۰ شخصیت حقوقبشری در استرالیا به ولکر ترک کمیسر عالی حقوقبشر ملل متحد: «اعدام زندانی سیاسی هوادار سازمان مجاهدین محمد جواد وفایی را متوقف کنید. ما از دولت استرالیا میخواهیم مقامهای قضایی و سپاه پاسداران که اعدام زندانیان سیاسی را انجام میدهند تحریم کنید».
ــ نامه خانم جودی اسگرو نماینده اسبق پارلمان و وزیر مهاجرت کانادا به کمیسر عالی حقوق بشر: «با فوریت فراوان به شما نامه مینویسیم و از شما میخواهیم از هر ابزاری که در اختیار دارید برای فشار بر رژیم ایران برای توقف اعدام محمد جواد وفایی و پایان دادن به چرخه خشونت و اعدام در ایران استفاده کنید».
ــ فراخوان ورزشکاران و پیشکسوتان ورزشی ایران «به ورزشکاران و ارگانهای ورزشی برای اقدام فوری بهمنظور لغو حکم اعدام جنایتکارانه زندانی سیاسی محمد جواد وفایی قهرمان بوکس باشگاههای مشهد».
ــ خبرگزاری رویترز در یادداشتی که بازتاب گستردهٔ فراخوانها به توقف اعدام محمدجواد وفایی ثانی را انعکاس میدهد، روز ۲۹تیر نوشت: «روز پنجشنبه یک سند توسط ۸۳نفر از مقام حقوقبشر فعلی و سابق سازمان ملل و همچنین دادستانهای سابق و دهها فعال حقوقبشر و همچنین وکلای برجسته و دادستانهای سابق امضا شده است که به رئیس حقوقبشر سازمان ملل نوشتهاند: ما از شما میخواهیم که درخواست عمومی فوری از مقامات ایرانی برای توقف حکم اعدام قریبالوقوع وفایی ثانی داشته باشید».
حاکمیتی که از دی و بهمن ۱۴۰۱ تاکنون بیش از ۴۰۰نفر را پیاپی اعدام نموده است، فقط پیام بنبست و گرفتاری در امواج همهجانبهٔ سرنگونی را ساطع میکند. زندانیان سیاسی گروگانهای مردم ایران در درست اشغالگران ایران هستند. دفاع گسترده از جان زندانی سیاسی محمدجواد وفایی ثانی، بخشی از قیام به وظیفهٔ ملی و میهنی برای درهم شکستن ارابههای اعدام در ایران آخوندزده است.