روز ۳۰تیر ۱۳۶۰، یک ماه پس از آغاز مبارزه مسلحانه علیه رژیم آخوندی، «شورای ملی مقاومت» در تهران پایهگذاری شد. این شورا که سیمای سیاسی مقاومت عادلانه مردم ایران علیه دیکتاتوری ضدبشری خمینی را نمایندگی میکند، ائتلاف سیاسی فراگیری است از سازمانها و شخصیتهای مترقی، انقلابی و مردمی میهنمان که توسط رهبر مقاومت در تهران بنیانگذاری شد.
هدف، گرد آمدن همه گروهها و سازمانها و شخصیتهای سیاسی جمهوریخواه معتقد به سرنگونی در زیر یک چتر واحد علیه ولایت فقیه خمینی بود. روز سیام هم بیعلت انتخاب نشده بود و یادآور قیام ملی ۳۰تیر در سال۱۳۳۱ و پاکبازی شهدا و جوانان وطنپرست ایرانزمین در آن روز تاریخی برای حمایت از پیشوای نهضت ملی ایران بود.
شورای ملی مقاومت که بهدلیل بافت و ساخت و هویت نیروهای تشکیل دهندهاش و بهدلیل مشی مبارزاتی و راه و رسم سیاسیش ادامه و تکامل تاریخی مبارزات مشروطیت و مصدق کبیر است، ویژگیهای منحصر به فردی دارد که به آن شناخته میشود. اولین ویژگی چشمگیر شورای ملی مقاومت که آن را بهمثابه یک میراث ارزشمند تاریخی ممتاز میکند پایداری و وفاداری آن به اصول بنیادین خود و در رأس آنها پایداری در امر سرنگونی تام و تمام رژیم ضدبشری خمینی و مرزبندی قاطع و سازشناپذیر با هر گونه دیکتاتوری و وابستگی که در این دوران در شاه و شیخ سمبلیزه میشود، ویژگی دوم اتحاد عمل سیاسی در کادر تصمیمگیری شورایی است. برای اولین بار تاریخ معاصر ایران صاحب یک تجربه افتخارآمیز از کار دستجمعی و آزمون دموکراسی و پلورالیسم در کادر یک ائتلاف موفق سیاسی است. این شورا یک تجربه نوین هدایت و تصمیمگیری شورایی را عرضه میکند که تاریخ مبارزات ایران از فقدان آن رنج میبرده است. سومین ویژگی شورای ملی مقاومت بهمثابه آلترناتیو رژیم خمینی، داشتن برنامه، سیاست و طرحهای مشخص با ویژگیهای دموکراتیک و ترقیخواهانه است.
در سالگرد خجستهٔ تولد شورا، بد نیست نگاهی به پشت سر انداخته و ارزیابی مختصری از ایدهها و اقدامات شورا داشته باشیم:
- پاسخ به کلان مسایل و مصائب تاریخی و میهنی ایران زمین با تصویب طرحهایی چون طرح صلح علیه جنگ ضدمیهنی ایران عراق، طرح آزادیها و حقوق زنان، طرح رابطه دولت با دین و مذهب و طرح خودمختاری کردستان ایران و دیگر مصوبات در گسترش و تثبیت روند دموکراسی، پلورالیسم و حاکمیت ملی و مردمی در ایران پس از سرنگونی
-
با طرح جبههٔ همبستگی و فراخوان به پیوستن نیروهای جمهوریخواه ِ سرنگونیطلب، مسیر «اتحاد نیروها» را تسهیل کرد.
- هیچگاه مفتون دود و دم باندهای مختلف داخل نظام نشد و از آرمان سرنگونی تام و تمام رژیم کوتاه نیامد.
- با افشای سیاست گروگانگیری، باجخواهی و جنگافروزی در منطقه و اثبات تهدید بینالمللی «بنیادگرایی»، جهان را نسبت به خطر گسترش تروریسم و «بنیادگرایی» اسلامی هوشیار کرد.
- با روشنگری و افشاگریهای مستند و پیاپی، بزرگترین پروژهٔ استراتژیک رژیم را زمینگیر کرد و به پدرخوانده تروریسم اجازه دستیابی به بمب اتم را نداد.
به همین علت است که شورای ملی مقاومت و سازمان مجاهدین به کابوس اصلی نظام آخوندی تبدیل شده و تمرکز اصلی اتاق فکر و دغدغهٔ نظام ولایت فقیه چیزی جز شیطانسازی علیه مجاهدین و توطئه جهت درهمشکست دیرپاترین ائتلاف سیاسی تاریخ ایران (شورای ملی مقاومت ایران) نبوده و نیست.
تام ریج، اولین وزیر امنیت داخلی آمریکا طی مقالهیی در واشنگتن تایمز (۵ تیر ۱۴۰۲) در همین رابطه مینوسید:
«این حمله به شورای ملی مقاومت ایران، وحشت عمیق رژیم را آشکار میسازد و بر نقش محوری سازمان مجاهدین خلق در برانگیختن قیامهای سراسری و وارد کردن ضربات شدید به کنترل شکننده رژیم تأکید میکند. سایر بهاصطلاح گزینهها، مانند بقایای سلطنت سابق، بیشازپیش منسوخ و بیاهمیت بودنشان آشکار و هویدا میشود که در شعارهای ”نه به حکومت دینی، نه به سلطنت، آری به دموکراسی و برابری“ بازتاب یافته است. تمرکز بیوقفه رژیم بر شورای ملی مقاومت و رئیسجمهور منتخب آن، مریم رجوی، گویای همه چیز است و ترس فزاینده تهران را از این تهدید برای موجودیتش آشکار میسازد».
جوزف لیبرمن کاندیدای معاون ریاستجمهوری آمریکا نیز در اجلاس جهانی ایران آزاد ـ ۲۰۲۳ ضمن اشاره به وحشت رژیم از آلترناتیو دموکراتیک گفت:
«شما در شورای ملی مقاومت و سازمان مجاهدین و جنگجویان شما در ایران هستید که رژیم را میترسانید شما تهدید بقای این رژیم هستید، بهاین خاطر آنها این همه پول صرف میکنند تا شما را متوقف کنند، جلو تظاهرات شما را بگیرند، آیا در رابطه با ایران راهحلی هست؟ البته که هست سازمان مجاهدین خلق ایران و شورای ملی مقاومت. من از شما سؤال میکنم که آیا گروه و سازمان دیگری هست که اینچنین رهبران جهان را از سراسر دنیا در اینجا جمع کند؟».
وی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره نقش آلترناتیو و برنامه ۱۰مادهیی مریم رجوی برای ایران آزاد فردا افزود:
«در حال حاضر در ایران آلترناتیوی آماده هست. آلترناتیوی که توان و صلاحیت تغییر دموکراتیک در ایران را دارد. آنها کسانی هستند که علیه شاه مبارزه کردند و بعد هم علیه رژیم آخوندی. در این راه بسیاری جان خودشان را فدا کردند. سازمان مجاهدین و شورای ملی مقاومت ساختار و برنامه آماده دارند. هیچ گروه دیگری نتوانسته است برنامهیی به این کاملی ارائه کند. آنها برای مجلس مؤسسان و انتخابات برنامه دارند. شورای ملی مقاومت و خانم مریم رجوی هر کسی را که خواهان حرکت به سوی یک جمهوری دموکراتیک باشد میپذیرند»