هنوز آخوند جلاد ابراهیم رئیسی اعضای دولتش را به مجلس ارتجاع معرفی نکرده رسانه‌ها و عناصر هر دو باند رژیم از مشکلات بی‌شماری بر سرراه آن می‌گویند ومی‌نویسند.
عده‌یی پیش‌بینی می‌کنند دولت او هم مانند دولت روحانی با شکست مواجه می‌شود و در حل مشکلات ناموفق است، عده‌یی هم اگر چه به‌طور قطعی چنین پیش‌بینی نمی‌کنند اما نگران عدم موفقیت آن هستند.
در یک‌کلام نگرانی این است که مانند دولت روحانی و به بیان مقاله‌نویس روزنامه جوان وابسته به سپاه، دولت «مستغرق» از کار در بیاید.
در زمینه تشکیل کابینه اوضاع آن‌چنان به هم ریخته است و دسته‌جات درونی باند خامنه‌ای دنبال سهم‌خواهی از کابینه هستند که اسدالله بادامچیان از دارو دسته فاشیستی مؤتلفه در رابطه با کابینه او گفت: «مردم (بخوانیدنفرات رژیم) که به او رأی دادند، رأی ندادند که ایشان یک آش شله قلمکاری تشکیل بدهد. رئیس‌جمهوری که تحت فشار گروهها قرار گیرد نمی‌تواند، خودش باشد» (روزنامه شرق ۱۴مرداد ۱۴۰۰). پیش‌بینی روزنامه آرمان هم این است کشور «دچار ناامنی اقتصادی و بی‌ثباتی در قیمتها است» و این سؤال مطرح است که دولت رئیسی چگونه می‌تواند به این اوضاع نابسامان و «وضعیت زیست مردم بهبودبخشد» و «سؤال اصلی این است که این منابع (منابع بهبود زیست مردم) از چه محلی تأمین خواهد شد؟ و موفقیت دولت سیزدهم در شک و ابهام قرار دارد» (آرمان ۱۴مرداد ۱۴۰۰).
این روزنامه وابسته به باند مغلوب در مقاله دیگری با عنوان «سراب یکدستی» برای حل مشکلات و بحرانهای گریبانگیر حاکمیت خصوصاً مشکلات اقتصادی، آخوند جلاد ابراهیم رئیسی را مانند روحانی ناکارآمد و امید بستن به او را برای حل این مشکلات پوچ و بیهوده دانسته چرا که «امید بستن به این‌که در نتیجه یکدست شدن معجزه‌ای اتفاق خواهد افتاد و مشکلات و مسائل کشور حل خواهد شد، امیدی به یک سراب بیشتر نیست» (آرمان ۱۴مرداد ۱۴۰۰).
روزنامه حکومتی شرق نیزبا بیان این جمله که «اول انقلاب، ما تدبیر آن را نداشتیم که اول چاه را بکنیم بعد منار را بدزدیم؛ ما منار را دزدیدیم و چاهی نبود و شد این وضعیت فعلی کشور»، ضمن اشاره به فساد نهادینه شده در رژیم، به این امر نیز اذعان کرده که از ابتدای انقلاب بهمن سال۱۳۵۷ که خمینی دجال انقلاب مردم را ربود هیچ تدبیری برای حل مشکلات کشور نداشته است.
مقاله‌نویس روزنامه شرق در ادامه در مورد نا کارآمدی دولت آخوند رئیسی برای حل مشکلات کشور نیز نوشت «اگر نیروهای یکدست فعلی قدرت فکر کردن در جهان امروز را نداشته باشند، این ساختار یکدست شکست می‌خورد» (شرق ۱۴مرداد ۱۴۰۰).
البته در وضعیت بن‌بست و بی‌راه‌حلی رژیم حالا با هر گماشته‌ای، کاملاً روشن است که هرگز آبی از این جنایتکاران گرم نخواهد شد ولی آنچه مهم است این است که هنوز دولت رئیسی رأی اعتماد از مجلس ارتجاع نگرفته و هنوز یک جلسه رسمی تشکیل نداده، پیشاپیش رسانه‌های مختلف حکومتی با ردیف کردن بحرانهای صعب و سنگین، به ناتوانی دولت مطلوب خامنه‌ای یعنی رئیسی جلاد اعتراف می‌کنند. و به‌نحوی این مولود جدید ولی‌فقیه را گورزاد می‌دانند.
از جمله روزنامه حکومتی دنیای اقتصاد با ردیف کردن «ناترازیهای گوناگون» از جمله «ناترازی بودجه دولت، ناترازی ترازنامه بانکها و ناترازی بودجه خانوارها، ناترازی دخل‌وخرج بنگاههای تولیدی، ناترازی منابع و مصارف صندوق‌های بیمه و تأمین اجتماعی، ناترازی تراز پرداخت‌های کشور و شمار بسیاری از عدم تعادل‌ها از این نوع که در هر عرصه‌ای از اقتصاد کشور خود‌نمایی می‌کنند و باعث رکود، تورم، کاهش پس‌انداز، سرمایه‌گذاری، بهره‌وری و در نهایت افزایش فقر و کاهش رفاه خانوار متوسط شهری و روستایی شده‌اندو. ». . ، این نتیجه‌گیری را کرده که «شرایط موجود اقتصاد ایران به‌لحاظ وضعیت متغیرهای کلان اقتصادی (سطح و نوسانات شدید این متغیرها) غیرعادی ارزیابی می‌شود» (دنیای اقتصاد ۱۴مرداد ۱۴۰۰).
بعضی از رسانه‌ها و مهره‌های باند خامنه‌ای تلاش دارند شرایط موجود را به‌عملکرد دولت روحانی معطوف کنند، اما واقعیت این است که این شرایط معلول عملکرد تمامیت رژیم است.
مگر دولت احمدی‌نژاد که حدود ۶سال نظر کرده خامنه‌ای بود و خامنه‌ای به صراحت اعلام کرد که در زمینه مدیریت کشور و حکومت نظرش به احمدی‌نژاد نزدیکتر از کسانی مانند هاشمی رفسنجانی است، چه دستاوردی جز فقر و بدبختی برای مردم داشت آن هم دولتی که حدود ۸۰۰میلیارد دلار درآمد داشت.
واقعیت این است که از کوزه نظام فاسد ولایت همان تراود که در اواست، بنابراین هر دولتی که سرکار بیاید شاخ و برگ شجره خبیثه و ریشه در اصل این حاکمیت منحوس دارد.
رئیسی جلاد نیز دست پرورده خمینی و خامنه‌ای است و پاشنه در دولت او نیز مانند دولتهای سابق نظام بر پاشنه چپاول و غارت می‌چرخد چرا که فساد و غارتگری با ماهیت رژیم در هم آمیخته است.
بنابراین تنها راه‌حل واقعی برای درهم شکستن بحرانهای مختلف در گرو سرنگونی نظام آخوندی است که علت‌العلل همه این مشکلات است. خیزش و خروش مردم در کف خیابان‌ها همین راه‌حل را نمایندگی می‌کند.
