پیش‌فروش کردن بخشی از ایران به چین برای نجات از خفگی، موضوع نگرانی مردم و بحث رسانه‌ها و مهره‌های حکومتی شده است.
روزنامه همدلی ـ ۲۳تیر ۹۹: «عقد یک تعهد ۲۵ساله، آن هم در ابعاد گوناگون، نشانگر آن است که ایران در یک بافت موقعیتی ناگزیر، برای عبور از وضع موجود قرار گرفته است».
مجلس آخوندی ـ صباغیان ۱۸تیر ۹۹: «الآن دولت دارد قرارداد می‌بندد مردم هم مشکل دارند خب احساس میشه که دولت هم می‌خواهد آن شکست قبلی را اینجا جبران بکند بگوید من قرارداد با چین می‌بندم و مشکلات را حل می‌کنم».
همشهری ـ ۱۹تیر ۹۹: «چینی‌ها مانند ملخ هستند، محصول را می‌خورند و زمین سوخته را باقی می‌گذارند».
موسوی، سخنگوی وزارت‌خارجه آخوندی ـ۲۳تیر ۹۹: «این هجمه‌هایی که هست قطعاً ریشه خارجی دارد به‌هرحال هم ضد انقلاب هم گروه‌های فکر».
فضاحت وطن‌فروشی خامنه‌ای آن‌قدر بالا گرفت که رسانه حکومتی مستقل ۲۴تیر ۹۹ نوشت: «این قرارداد، علاوه بر ناامن کردن منطقه، رقابت تسلیحاتی را افزایش خواهد داد. چین هم بی‌میل نیست تا ایران را به حوزه نیابتی خود تبدیل کند».
یک شهروند در میدان آزادی تهران: «این افتخار و اقتدار در کجاست؟ دریای خزر را به روسیه بخشیدید، خلیج‌فارس را به چین»!
روزنامه مستقل ۲۴تیر ۹۹: «در بنبستی که برای اقتصاد ایران پدید آمد و فساد و تورم و گرانی امان و آرام از مردم بریده است، پیشنویس همکاری ۲۵ساله با وعدههای سرمایهگذاریهای هنگفت مطرح شده است».
رهبر مقاومت با اشاره به بن‌بست خامنه‌ای در مرحله پایانی گفت: «خامنه‌ای کور خوانده است. حتی اگر مثل شاه، آمریکا و اروپا و چین و ماچین را هم با خود داشته باشد باز هم سرنگونی و سقوط «سوخت و سوز» ندارد. این رژیم از همه سو در بن‌بست و بحران است. حرف آخر را مردم ایران می‌زنند».
