بعد از انتشار خبرهای «پرستاران در برزخ»، رسانه‌های حکومتی از افزایش هولناک مهاجرت پرستاران می‌نویسد.
روز یکشنبه ۲۰مهر ماه، شماری از پرستاران اهواز در اعتراض به عدم دریافت مطالباتشان، دست به تجمع زدند.
یک پرستار: هر روز ما اینجاییم. هزینه‌های سرسام آور، پرسنل خسته!
یک پرستار: هر روز داریم می‌میریم، کجا خسته؟ چیزی آزمون نمونده
چرا فرشتگان و قهرمانان سلامت در چنگال بی‌عدالتی پرپر می‌شوند؟
خبرنگار: وارد بیمارستان شدم. جایی که قهرمانان سلامت ماههاست دل به خطر می‌زنند و از جان مایه می‌گذارند.
خبرنگار: سفیدپوشها می‌جنگند با ویروسی که رفتارش مبهم است و درمانش نامعلوم.
یک پرستار: ۸ تا ۹ تا از بچه‌های ما همه‌شون کرونا گرفتن و بستری هستند در خونه‌هاشون.
یک پرستار: همه خسته شدند. دیگه نمیدونم چی بگم واقعا.
یک پرستار: بچه‌هامون‌رو دیگه نمی‌تونیم در آغوش بگیریم ولی دیگه مجبوریم و چاره‌ای نداریم.
راستی درد پرستاران چیست؟ از چه می‌نالند؟ از برزخ کرونا یا جهنم تبعیض و سرکوب و بی‌عدالتی؟
مسعود مردانی متخصص بیماریهای عفونی:
در خیلی از بیمارستانهای خصوص حتی پرستار نداریم پرستارها میان کار می‌کنن کرونا می‌گیرن بعد دیگه آزرده میشن ول می‌کنن میرن.
رسانه حکومتی آرمان ۲۳مهر ۹۹ با اشاره به ستمی که سیستماتیک بر پرستاران می‌رود نوشت:
در کشور آمریکا یک پرستار برای ۷ساعت کار ۴هزار دلار حقوق می‌گیرد، اما در ایران یک پرستار برای ۱۰ تا ۱۲ساعت کار، حدود ۱۲۰دلار حقوق می‌گیرد.
مسعود مردانی متخصص بیماریهای عفونی:
در کشور ترکیه از روزی که این قضیه اتفاق افتاد کلیه دستمزدهای پرسنل پزشکی و پزشکان ۳۰درصد افزایش پیدا کرد.
این چهرهٔ پلید کرونای ولایت است که هم مردم را در قربانگاه داغ می‌کند و هم پرستاران را در جهنم تبعیض می‌سوزاند. لکهٔ ننگی که به‌زودی توسط جوانان و همین پرستاران از خاک میهن پاک می‌شود.
