در جنگ‌وجدال بر سرکابینهٔ ارائه شده توسط پزشکیان به مجلس رژیم، روز دوشنبه ۲۹مرداد از یک‌سو اعلام سپردگی و کرنش برای کسب رأی برای کرسی وزارت و از سوی دیگر بگومگو بر سر سفارشهای پشت‌پرده برای رأی دادن به سرسپردگان ولایت، رسوایی به بار آورد.
در این میان، یک عضو مجلس ارتجاع پرده را از روی کابینهٔ سفارشی و دو رویی رئیس‌جمهور جدید ارتجاع قدری بیشتر کنار زد. احمد بخشایش گفت: «اگر لیست این کابینه توسط آقای دکتر پزشکیان در وسط میدان مسابقه به دکتر جلیلی ارائه می‌شد فرایند رقابت کوتاه می‌شد و همان وقت آقای جلیلی به نفع آقای پزشکیان کنار می‌کشید».
پیش از این هم روزنامهٔ حکومت جهان صنعت (۲۴مرداد) نوشته بود: جامع‌ترین انتقاد در مورد کابینهٔ پزشکیان این است که «اگر سعید جلیلی می‌دانست که مسعود پزشکیان می‌خواهد این کابینه را به‌عنوان همکارانش انتخاب کند، حتماً به نفع او کناره‌گیری می‌کرد».
جالب این‌که جلیلی بعد از نمایش انتخابات و از صندوق در آمدن پزشکیان، کابینهٔ سایهٔ خود را علم کرد که باعث دلخوری اطرافیان پزشکیان شد و این سؤال را مطرح می‌کردند که چه کسی جلیلی را مأمور تشکیل کابینه سایه کرده و بودجه این کابینه سایه از کجا می‌آید؟!
اما بعد از معلوم شدن ترکیب کابینه و بیرون انداختن ظریف و منحل کردن شورای راهبری، جلیلی ضمن رضایت از لیست کابینه، بار دیگر بر نظارت «دولت سایه» تأکید کرد و گفت: «باید آن نکاتی که قوت دارد حتماً استقبال شود و اگر نقاط نقصی وجود دارد کمک شود که آن نقصها برطرف شود. همین‌طور اگر جایی در برنامه خطایی دارد همین امروز وقتش است که کمک شود و آن خطا تصحیح گردد و بیان شود. ما هم به سهم خودمان در این زمینه سعی می‌کنیم ارزیابیهایی داشته باشیم و در اختیار دولت و مجلس محترم قرار دهیم».
پزشکیان این فضیحت را به روی خود نیاورد و به‌نحو مضحکی کابینه فرمایشی را «یک گام به جلو» توصیف کرد و برای آرامبخشی اطرافیان سرخورده گفت: «صبر کنید کابینه کار کند و آن‌را از روی عملکردش نقد کنید»!
این ماله‌کشی و آرامبخشی، البته کارساز نشده و سرخوردگان می‌نویسند: «اولین شوک مسعود پزشکیان به رأی دهندگانش لیست وزرا بود. دومین و سنگین‌ترین شوکِ دولت چهاردهم، قطع همکاری آقای ظریف با کابینه بود. این دو شوک مناسب این زمان و این شرایط نبود» (ستاره صبح، ۲۴مرداد).
یکی دیگر هم خطاب به پزشکیان نوشته است: «مگر این قدرت چقدر مزه دارد که رهایش نمی‌کنی؟ چرا جرأت نداری بعد از یک ماه که تو را انتخاب کرده‌ایم بیایی افشاگری کنی و همه چیز را بگویی؟ آقای پزشکیان آبروی ما را بردی! امید ما را ناامید کردی! هنوز رئیس‌جمهور نشده رفوزه شدی!...» (رنانی، ۲۲مرداد).
در ولایت بحرانزده ارتجاع، رئیس‌جمهور نورسیدهٔ خامنه‌ای تلاش می‌کند کابینهٔ فرمایشی را «کابینه وفاق» قلمداد کند، اما شقه و شکاف فزاینده امان نمی‌دهد و علاوه بر سرخوردگی و جیغ خودیها، تیغ سایر باندهای حکومتی هم بالا می‌رود. طوری که پزشکیان در شعرخوانی معرفی کابینه در مجلس رژیم گفت: «هر کس به‌طریقی دل ما می‌شکند / بیگانه جدا، دوست جدا می‌شکند»!
یک ماه قبل، رهبر مقاومت گفت: «با خاکستر شدن رئیسی و بر باد رفتن آرزوهای خالص‌سازی خامنه‌ای تعادل و فصل جدید در حاکمیت ولایت فقیه به اثبات رسید. این بن‌بست خامنه‌ای را نشان می‌دهد و مرحله پایانی شاه را تداعی می‌کند آثار ضربه بر گیجگاه خلیفهٔ وارفته و فرتوت ارکان نظام را به لرزه درآورده، دستگاه از درون سوراخ سوراخ شده و گرگها یکدیگر را از هم می‌درند. گفته بودیم که به‌غایت استقبال می‌کنیم که خامنه‌ای با تقلبات میلیونی هم که شده بگذارد سگ زرد به جای شغال بر کرسی ریاست‌جمهوری ولایت بنشیند. این شقه و شکاف در راستای قیام و گسستن بند از بند نظام است» (مسعود رجوی، ۱۶تیر ۱۴۰۳).
