هرکس که در جستجوی رمز پایداری شگرف مجاهدین و عبور سرفرازانهٔ مقاومت ایران از گردنه‌های پر هول حوادث این سالیان باشد، با دیدن برنامهٔ همیاری ملی با سیمای آزادی که طی روزهای ۲۲تا۲۶دی برگزار شد یا گزیده‌هایی از این برنامه که در این روزها بازپخش می‌شود، می‌تواند به‌راز آن پی ببرد.
استقلال مالی، الزام پایه‌یی استقلال سیاسی هر حزب و تشکل سیاسی است. اگر حزبی یا سازمانی نتواند به‌لحاظ مالی روی پای خود و مردمی که خود را نمایندهٔ آنها می‌داند، بایستد، خواه ناخواه یا از بین می‌رود و یا وابسته می‌شود.
پاسخ این پرسش راکه مجاهدین و مقاومت ایران چگونه توانستند طی ۴۴سال نبرد و پنجه افکندن با یکی از مخوفترین دیکتاتوری ضدبشری تاریخ معاصر در برابر آن بایستند؛ چگونه موفق شدند از توطئه‌های پیاپی و هولناک ارتجاع و استعمار عبور کنند و چگونه از پس چندین دولت و قدرت برتر جهان که به‌هم پیوسته بودند تا سر این مقاومت را زیر آب کنند، برآمدند، و چگونه روز به‌روز هم مستحکم‌تر، منسجم‌تر و رویان‌تر گردند، در همین عنصر استقلال باید جستجو کرد.
رژهٔ شکوهمند شورشگران و پشتیبانان انقلاب دموکراتیک مردم ایران که در ۲۸ مین همیاری شرکت داشتند این حقیقت را به‌عالی‌ترین وجهی به‌اثبات رساند. حقیقتی که همیاران پاکباز مقاومت ایران آن را با بیانهای مختلف به‌سادگی و روشنی بیان کردند:
هموطنی گفت: «کسی می‌تواند حرف مردم را بزند که به قدرتی وابسته نباشد».
هموطن دیگری گفت: «اگر مجاهدین مستقل نبودند احتیاجی به این کمکهای من و هموطنانم نداشتند».
و دیگری گفت: » سیمای آزادی، صدای آزادی است. صدای استقلال است و تنها تکیه گاهش به‌دلسوزان شرف و آزادی است».
و... و...
استقلال مطلق مقاومت ایران، خط سرخ و مرز قاطع و خدشه‌ناپذیری است که آلترناتیو و جایگزین سیاسی برآمده از این مقاومت را از آلترناتیوهای قلابی و پوشالی و ارتجاعی و استعماری جدا می‌کند. آنچه که به‌تنها آلترناتیو دموکراتیک چنین استحکام و قدرتی می‌دهد استقلال مالی و سیاسی آن است و آنچه که آلترناتیوهای کذایی را به حباب‌های سیاسی تبدیل می‌کند، وابستگی و عدم برخورداری از ریشه‌های اجتماعی و تاریخی است.
اگر چه کمک مالی هموطنان و استقلال مالی مجاهدین و مقاومت ایران بسیار مهم و پایه‌یی است، اما در توصیف پرداختهای بی‌دریغ و ایثارگرانهٔ همیاران، به‌کار بردن عبارت کمک مالی و حتی همیاری، فروکاستن از آن است. همهٔ آنها که کمک کردند چیزی از خود و زندگی خود کندند و در طبق اخلاص نهادند. بسیار بودند هموطنانی (بخصوص از داخل کشور) که گفتند از نان شب خود زدیم. محرومانی که پول یک وعده غذای خود را دادند، آنها که هزینهٔ درمان یا هزینهٔ تحصیل خود را بخشیدند. کارگری که دسترنج یک ماه خود را تقدیم کرد. هموطنان شریفی هم که دهها و صدهاهزار دلار پرداخت کردند، از بخشی از امکانات زندگی خود چشم پوشیدند یا اندوخته‌های سالیان خود را در طبق اخلاص نهادند تا به‌گفتهٔ خودشان این چراغ امید مردم ایران همیشه پر فروغ و نور افشان بماند.
یکی از این هموطنان به‌طعنه‌زنانی که در این جهان جز به‌سود و سرمایه و منافع شخصی نمی‌اندیشند و او را دیوانه خوانده بودند، جواب داده بود، آری من دیوانهٔ مسعودم، دیوانهٔ مجاهدینم!
آری، در جهانی که سودای سود و سرمایه، انسان‌ها را از گوهر انسانی خود بیگانه کرده و ارزشهای انسانی هم‌چون فدا و عشق و ایثار و وفای به‌پیمان، دیوانگی نام دارد، این همیاران آزادی بار احیای ارزشهای انسانی را هم به‌دوش می‌کشیدند.
آنچه که این همیاری را در مداری بس والا قرار می‌دهد، اعتماد مطلق و عشق بیکران همیاران به مقاومت ایران و سازمان محبوبشان است. همان شور و انگیزه‌یی که آنها را وامی‌داشت ساعتها و ساعتها، با اشتیاق تمام، در نوبت انتظار برای برقراری تماس و پرداخت بایستند و نه تنها خسته نشوند، بلکه در اعتقاد و ایمان خود راسخ‌تر گردند. یکی از هموطنان به‌خوبی گفت، در همهٔ دنیا مردم برای دریافت صف می‌کشند، این‌جا تنها جایی است که برای پرداخت صف می‌بندند و انتظار می‌کشند.
این شوق و انتظار را مادری از ایران که ماشین خود را برای پرداخت پول آن به‌همیاری فروخته بود، با شیوایی چنین بیان کرد: «باید حضور داشت و برای نجات وطن از همه چیز گذشت. مال در قبال آن، چه ارزشی دارد؟ آنجا که عشق فرمان می‌دهد محال سر تسلیم فرود می‌آورد».
این عشق به آزادی، این عواطف عمیق میهنی به مقاومت آزادی‌ستان، به‌رزمندگان آزادی، به پیشوایان آزادی و به کانون‌های شورشی، روشنایی و عطری بود که در تمام روزهایی که همیاری جریان داشت فضا را انباشته بود. این همان سرمایه و نیروی لایزالی است که این مقاومت و مردم ایران را قادر می‌سازد فاشیسم مذهبی حاکم را در هم بشکنند و بر ویرانه‌های کنونی، زیباترین وطن و گلستان آزادی و پیشرفت را که در آن متعالی‌ترین ارزشهای انسانی حاکم باشند، بنا کنند.
«در مقابل خلقی این‌چنین پاکباز و شورشگران آهنین‌عزمش در ارتش بزرگ آزادی مردم ایران، راهی جز سرنگونی برای رژیم آخوندی نمانده است. انقلاب دموکراتیک نوین ایران پیروز می‌شود».
