در روزنامه‌های حکومتی ۲۰مهر واکنش به اقدام دولت روحانی برای جریمه‌های کرونایی موضوع مشترک است. در کنار آن واکنش‌ها به تحریم‌های جدید آمریکا و اوضاع اقتصادی وجه مشترک مقالات روزنامه‌های امروز است. درگذشت استاد شجریان موضوع غالب در روزنامه‌های باند مغلوب است. که در رویکردهای ضدونقیض از یک‌سو تلاش کرده‌اند با انتصاب خود به این هنرمند ملی، کسب آبرو کنند. از سوی دیگر تلاش کرده‌اند سانسور و اختناق حاکم بر زندگی و آثار او و هم‌چنین مراسم تدفین استاد را بر سر باند رقیب خرد کنند و این موضوع را سوخت جنگ باندی خود کنند. این تقلاها در حالی است که مردم در مراسم بزرگداشت استاد در مقابل بیمارستان جم با شعارهای مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر خامنه‌ای بر ماهیت سیاسی بزرگداشتشان مهر تأکید زده‌اند.
در این حال روزنامهٔ شرق از باند مغلوب ضمن اشک تمساح برای‌شان هنری استاد نوشته است: «کسانی تلاش دارند تا استاد آواز ایران را در کسوت یک چهره اپوزیسیون جلوه‌گر کنند تا تصویری را که برخی می‌خواستند از شجریان ترسیم کنند، تثبیت شود. این جفایی بزرگ در حق شجریان» است.
روزنامه حکومتی اعتماد اما نسبت به اختناق حاکم بر مراسم تدفین استاد شجریان به‌نقل از یک کارشناس حکومتی هشدار داده است: «قبلا در آرزوی شادی جمعی بودیم... الآن در حسرت سوگ جمعی. سوگواری عمومی هم وقتی درست انجام نشود مردم حس می‌کنند به شکل درستی به آن پرداخته نشده و شأن آن فرد درست نگه داشته نشده و این می‌تواند به شکل یک بغض و خشم فرو خورده نزد مردم باقی بماند».
این روزنامه در مطلب دیگری با عنوان «شجریانها ملت هستند»، به‌صورت دیگری به رویارویی مردم با نظام اذعان کرده و از جمله نوشته است: «باید پذیرفت متر و مقیاس و همین‌طور معیار اکثریت جامعه امروز آن چیزی نیست که قابل پذیرش قدرت رسمی کشور باشد، بنابراین ادامه روند موجود، بیانگر فاصله‌یی بیش‌از‌پیش خواهد بود با توجه به این‌که ملت و قدرت نیز بر طبل خود می‌کوبند، این صداهای متناقض آهنگین نیست! تریبون ملت که همان شبکه‌های اجتماعی است با تریبون رسمی مغایرت اهداف پیدا کرده و نوعی لج و لجبازی قابل مشاهده است و در واقع چنین کشمکشی نوعی سوءتفاهم و فوبیایی است که در آن بازی برد- برد نخواهد بود!».
در روزنامه‌های هر دو باند حاکم اذعان به دجالگری دولت روحانی در وضع جریمه تحت عنوان تخلفات از پروتکل‌های بهداشتی دیده می‌شود.
رسالت از باند خامنه‌ای در مطلب مفصلی به‌نقل از کارشناس حکومتی ضمن تأکید بر سردرگمی دولت در مبارزه با کرونا و ضد و نقیض‌گوییهای مقامات از جمله نوشته است: «از قرار رئیس ستاد ملی مبارزه با کرونا عزم آن دارد که بدون فرهنگ‌سازی و فراهم‌سازی زیرساختهای لازم و در نظر گرفتن آنان که بی‌بضاعت‌اند، از قوه قهریه برای مطیع ساختن و سر به راه کردن متخلفان استفاده کند! حتی بنا ندارد نرخ ماسک را تعدیل کند و کمبودهایش را برطرف و یا ماسک را در میان کسانی که قادر به خرید روزانه نیستند، رایگان توزیع کند... «گویا برای سیاست‌گذاران ما مقابله با کرونا، صرفاً در میزان رعایت مردم خلاصه می‌شود نه در تصمیماتی که آنها اعمال می‌کنند».
جهان صنعت از باند مغلوب هم با حمله به باند روحانی نوشته است: «دولت اصرار دارد که زیرساختهای لازم برای اجرا و عملیاتی کردن این طرح موجود است و سخنگوی آن نیز با تأکید بر این‌که «نمی‌خواهیم درگیری فیزیکی در قبال اجرای این طرح رخ دهد» حجت را تمام کرد که آقایان حسابی در این باره جدی هستند. آن‌قدر که دیگر ما را از دوربین‌هایشان نمی‌ترسانند بلکه در لفافه و با افعال معکوس یادآور می‌شوند که درگیری فیزیکی هم می‌تواند یکی از گزینه‌های روی میز باشد!... آن زمان که به جای تعطیلی ادارات دولتی و کاستن از بار ترافیکی و حمل ونقل با وسایل نقلیه عمومی چندتا آرایشگاه و استخر و… را تعطیل کرد. آن وقتی که می‌توانست با بستن راه‌ها مانع سفرهای غیرضروری شود و به چند توصیه اکتفا کرد و موارد بسیار دیگر. همین دولت اما حالا معتقد است که اگر کسی ماسک نمی‌زند، باید جریمه بدهد و این شائبه را می‌سازد که آقایان در این اوضاع نیز به‌دنبال ایجاد یک منبع درآمد برای خود هستند. به فرض این‌که این‌طور باشد هم خیال خامی در سر می‌پرورانند زیرا این طرح عملاً قابل اجرا نخواهد بود».
روزنامه حکومتی آرمان هم به وجه دیگری از جنایت لاپوشانی شده نظام در دعوای باندی اذعان کرده و نوشته است: «تعداد کارگران مبتلا به کرونا، بیش از شاغلان تمام گروه‌های صنفی بوده اگر چه هیچ عددی از تعداد مبتلایان منتشر نمی‌شد اما گزارشهایی از استان زنجان، استان اصفهان، استان بوشهر، استان تهران، حکایت از آن داشت که ابتلای کارگران واحدهای خدماتی و تولیدی و صنعتی در این استانها بالا بوده است».
روزنامه‌های هر دو باند حاکم در مورد پیامدهای تحریم‌های جدید و ابعاد انزوا و خفگی نظام به ضدونقیض‌گویی پرداخته و در مجموع تلاش کرده‌اند یا تحریم‌ها را بی‌اثر جلوه دهند و یا وضعیت بحرانی اقتصادی مردم را ناشی از تحریم‌ها دانسته و نظام را از قهر مردمی در ببرند.
