در طول هفته گذشته مرتباً شاهد ابراز نگرانی سردمداران رژیم نسبت به بحرانهای گریبانگیر رژیم بودیم. از خامنه‌ای و روحانی و جهانگیری گرفته تا لاریجانی‌های سران دو قوه و دیگر مهره‌های ریز و درشت و رسانه‌های رژیم!
روز جمعه هم، چه در نمایش جمعه تهران و چه در نمایش جمعه مشهد، موضوع اصلی، نگرانی از بحرانهای گریبانگیر رژیم بود.
سیاهه بحرانها
بخشی از این بحرانها عبارتند از:
- وضعیت انفجاری جامعه و مطالبات اقشار مختلف مردم
- تداوم قیام از دیماه گذشته تا کنون
- فروپاشی اقتصادی و کاهش ارزش ریال و سقوط قدرت خرید مردم به‌طور روزانه
- از مهار خارج شدن قیمتها از ارز و سکه گرفته تا خودرو و مسکن و... همه چیز
- خروج زنجیره‌یی شرکتهای خارجی از ایران و فسخ قرارداهایشان
- شروع عملی تحریمها و ادامهٔ در لیست قرار دادن نهادها و عناصر رژیم توسط آمریکا
ابر چالشها
در جمعبندی این بحرانها، رژیم به پدیده‌یی به اسم «ابرچالشها» رسیده است.
در رسانه‌های رژیم از ۲۱«ابرچالش» یا بحران نام می‌برند قبلاً صحبت از ۶ابر چالش و ۱۳ابر چالش بود و برخی از آنها عبارتند از:
- شکاف بین مردم و مسئولان
- بحران اعتماد
- زنان تحصیل کرده سرخورده
- بحران آب و خشکسالی که ۳۰استان کشور درگیر آن هستند
- بحران محیط‌زیست،
- بیکاری و...
اینک باید دید اضافه بر بحرانهایی مانند انزوای فزاینده بین‌المللی و منطقه‌یی و شروطی که آمریکا اعلام کرده و شروطی که اروپا برای دفاع از برجام تعیین کرده و هنوز رژیم فاش نکرده و روشن نکرده و علاوه بر بحران فشار برای دست برداشتن از موشکی و دخالتهای منطقه‌یی، دیگر چه بحرانهایی در کار است که داد رژیم را درآورده؟
بحرانهای جدید
یکی از این بحرانهای جدید، شکست سیاست «نگاه به شرق» با به‌قول خودشان خنجری است که از روسیه هم در سوریه و هم در اوپک و تعیین قیمت نفت و هم در شانگهای، هم از روسیه و هم از چین خوردند و معلوم شد که مسیر شرق هم بن‌بست است.
آیا این بحرانها راه‌حلی دارند؟
وقتی به راه‌حلهایی که می‌گویند دقت شود، یک مشت گفتاردرمانی یا بیان آرزوهای محال است و بس!
گفتار درمانی، محتوای حرف تنها روضه‌خوانها و آدمهای غیرسیاسی رژیم نیست، حرفهای مقامهای سیاسی رژیم هم از همین سنخ است. مثلاًًً:
- مقاماتی که برای مذاکره با اروپایی‌ها در حال حاضر به ژنو رفته‌اند حرفشان این است که برجام در «آی سی یو» است و اروپایی‌ها برای نجات آن باید فداکاری کنند! چنین توقعی اصلاً در منطق سیاسی و دیپلوماتیک تنها بیانگر نهایت استیصال است.
- یا نوبخت درباره گرانی خودرو که در عرض چند روز چند برابر شده، می‌گوید راهش این است که مردم نخرند!
- یا مقاله‌یی که ظریف نوشته و آسوشیتدپرس آن را شروط رژیم برای مذاکره با آمریکا تلقی کرده است. مقاله ظریف اساساً شعر و شعار است. در این مقاله که اساساً علامت مذاکره، آن هم بعد از حرفهای اخیر خامنه‌ای است، یک جا ظریف از خیال‌پردازی و تکیه بر موهومات، به‌عنوان وجه دیگر سیاست خارجی دولت آمریکا صحبت می‌کند اما ببینید خودش چه نوشته است؟
شروط ظریف برای آمریکا یا شعر و شعار؟!
ظریف از جمله نوشته:
- دولت آمریکا باید فوراً بدعهدی‌ها و نقض صریح برجام که صدها میلیارد دلار خسارت مستقیم و غیرمستقیم ناشی از جلوگیری از تجارت با ایران و سرمایه‌گذاری در ایران وارد کرده است را متوقف نموده،
- خسارات مردم ایران را جبران نماید و
- به‌صورت قابل راستی‌آزمایی متعهد شود که بدون هیچ قید و شرط کلیه تعهدات خود در برجام را اجرا نموده و
- بر اساس مفاد برجام از هر اقدامی که مانع عادی شدن روابط اقتصادی با ایران شود خودداری خواهد کرد.
- دولت آمریکا باید فروش سالیانه صدها میلیارد دلار سلاحهای مرگ‌بار به مناطق بحرانی جهان و به‌ویژه منطقه غرب آسیا را متوقف سازد
- دولت آمریکا باید اسراییل را خلع‌سلاح کند! و...
این در حالی است که روحانی اصلاً منکر مشکلات می‌شود و می‌گوید ما هیچ مشکل اقتصادی و اجتماعی و سیاسی نداریم. مشکل، روانی و جنگ روانی است که دشمنان ایجاد کرده‌اند و به آن دامن می‌زنند (حرفهایی که در باند خودش هم آنها را به تمسخر می‌گیرند و یادآوری می‌کنند که روحانی چند ماه پیش در تلویزیون آمد و با لبخند گفت که قیمت دلار بی‌خودی و حبابی بالا رفته و مردم نگران نباشند به‌زودی پایین می‌آید ولی قیمت دلار به ۷هزار تومن رسید. لابد این بار اگر بیاید و در تلویزیون لبخند بزند، قیمت دلار به ۱۰هزار تومن می‌رسد!)
یعنی حرفهایی که می‌زنند در دنیای واقعی و مادی منشأ هیچ اثری نیست و کاملاًً بی‌خاصیت است.
چرا آخوندها این راه‌حل‌های بی‌اساس را پیوسته تکرار می‌کنند؟
علت تکرار این راه‌حل‌های بی‌خاصیت، صرفاً به این علت است که این حرفها اساساً مصرف داخلی دارد و برای جمع‌وجور کردن نیروهای روحیه باخته و هراسان است. مانند همین حرفهایی که در نمایش جمعه می‌شنویم مثلاًًً:
آخوند موحدی کرمانی گفت: ما امیدواریم آمریکا، امروز به دست علی زمان ما نابود شود.
یا می‌گفت: خدا گاهی به‌صورت اعجاز به داد بندگان می‌رسد. دیدید قوم موسی را چطور نجات داد؟
یا می‌گفت آقای ترامپ هر چه می‌خواهی تحریم کن! اما بدان که نتیجه تحریم، رسوایی خود توست!
