ایران به نمایشگاه رنج تبدیل شده.
مزدوران خامنهای جوانان را تحت عنوان اراذل و اوباش در خیابانها میگردانند.
آنها را در مقابل چشمان مردم، تحقیر و شکنجه میکنند و بعد به انتشار تصاویر این جنایتها میپردازند.
راستی چرا؟ علت این توحش افسارگسیخته آن هم در قرن بیست و یکم چیست؟
پاسدار میراحمدی، معاون ستاد کل نیروهای مسلح خامنهای گفت: «امروز مطالبه خامنهای خشکاندن ریشههای ناامنی در جامعه است».
او ادامه داد: «امروز بحث امنیت نظام بایستی با محوریت مبارزه با اراذل و اوباش پیگیری شود.»
به این ترتیب روشن میشود که این خط، توسط شخص خامنهای دنبال میشود.
خامنهای با ایجاد رعب و وحشت در جامعه، میخواهد از قیامی که در تقدیر است پیشگیری کند.
از سوی دیگر چون رژیم ضعیف شده و توان اعدام گسترده زندانیان سیاسی را ندارد، در نتیجه به سراغ طرحهای جایگزین رفته است.
سرکوب جوانان تحت عنوان مبارزه با اراذل و اوباش در واقع یکی از این طرحهای ضدمردمی برای مرعوب کردن جامعه است.
آیا خامنهای میتواند با این شیوهها، جامعه را مهار و مانع انفجار خشم مردم بشود؟
تجربه همین چند سال اخیر نشان داده که هر جا تجمعی شکل گرفته بلافاصله به تظاهرات ضدحکومتی تبدیل شده و مردم مقهور جنایات رژیم نشدند.
تاریخ نشان داده که بالا بردن درجه توحش، دیکتاتورها را به نقطه پایانشان، نزدیکتر کرده است.
خامنهای هم از این قاعده مستثنی نیست.