در سخن روز ۱۶بهمن از ولولهٔ وحشت در نظام ولایت به‌دلیل شرایط انقلابی جامعه نوشتیم. شرایطی که پیامدهای آن، افزایش خشم و ابتکارعمل انقلابی جوانان شورشگر در حمله به‌عوامل سرکوبگر و مظاهر دیکتاتوری است. همان که کیهان خامنه‌ای را مجبور کرد «زنگ خطر» را برای نظام ولایت، به صدا در آورد (۱۶بهمن).
این هشدارها کماکان ادامه دارد و ارگانهای رژیم، از جمله روزنامهٔ وابسته به‌سپاه پاسداران با نگرانی می‌نویسد «شاید به‌جرئت بتوان ادعا کرد که فوری‌ترین» مسألهٔ نظام «حل مشکل امنیتی است» (جوان-۱۷بهمن). ارگان دیگر باند خامنه‌ای هم این‌که چرا این مسأله «فوری‌ترین» است را روشن‌تر بیان می‌کند و می‌نویسد «با از دست رفتن امنیت هیچ چیز» برای نظام «باقی نخواهد ماند» و تأکید می‌کند که «باید پذیرفت هیچ اولویتی بالاتر از امنیت (نظام) نیست» (وطن امروز-۱۶بهمن).
روز ۱۶بهمن هم پاسدار قالیباف در صحن علنی مجلس، به‌خاطر مجازات پیاپی پاسداران و عوامل سرکوبگر رژیم توسط مردم و جوانان، با دستپاچگی خواهان افزایش توان سرکوب جانیان نظام شد و گفت: «امنیت (نظام) جز با فراهم کردن زمینه‌های اقتدار و قاطعیت پلیس تأمین نخواهد شد»؛ و به‌بالاترین ارگان سرکوب رژیم آویخت که «ستاد کل نیروهای مسلح و نیروی انتظامی، در اسرع وقت» طرح‌های افزایش توان سرکوب را به‌مجلس ارتجاع ارائه کند تا «خارج از نوبت در دستور رسیدگی و تصویب قرار گیرد».
این سراسیمگی گواه وجود شرایط عینی انقلاب، یعنی پتانسیل عظیم انفجاری در جامعهٔ ایران است. اما به‌موازات اعتراف و هشدار نسبت به‌وجود این شرایط عینی، وحشت از تأثیرگذاری و فعالیت دشمن برانداز هم بالا گرفته است. همان شرایط ذهنی، یعنی شرط لازم پیروزی هر انقلاب، وجود سازمانی متشکل، پیش‌آهنگ و مردمی. همان دشمنی که استراتژی کانون‌های شورشی‌اش هر روز با اقبال بیشتر اجتماعی روبه‌رو شده و جوانان عاصی از دیکتاتوری را جذب، سازماندهی و تبدیل به‌کانونی برای شورش و آتشزنهٔ قیام می‌کند. بی‌جهت نیست که در نظام، در این زمینه هم زنگ‌های خطر به‌گوش می‌رسد. یکی می‌گوید «مواظب باشید فرزندان‌تان» گول دشمن «را نخورند» (آخوند میردامادی، نمایش جمعهٔ اصفهان-۱۵بهمن)؛ و دیگری اذعان می‌کند «دشمن به‌عملیات روانی برای اثرگذاری بر جوانان ادامه می‌دهد» (آخوند عابدینی، نمایش جمعهٔ قزوین-۱۵بهمن)؛ و حداد عادل، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و پدر زن مجتبی خامنه‌ای هم نگرانی بیت ولی‌فقیه را بازتاب می‌دهد که دشمن با «فضای مجازی روی دزدیدن نسل جوان از نظام متمرکز شده است!» (۱۶بهمن).
آری، در بهمنی دیگر، ایران باز هم در شرایط انقلابی قرار گرفته و در تب و تاب است. دشمن برانداز هر روز بر فعالیت‌هایش در راستای برافروختن قیام و انقلابی دیگر می‌افزاید؛ و جامعهٔ تشنهٔ آزادی هم پذیرای استراتژی این دشمن است. هر روز قهر انقلابی علیه رژیمی سراپا فساد و جنایت بالا می‌گیرد و ضربات پیاپی بر طلسم اختناق، یعنی تنها نگهدارندهٔ دیکتاتوری ولایت‌فقیه، وارد می‌شود. بی‌جهت نیست که خودشان با وحشت هشدار می‌دهند: «تصویر و پیش‌فرض برقراری امنیت (بخوانید طلسم اختناق) در بسیاری از مناطق عمومی و شهری ترک برداشته» و مردم «فضا را برای ترک‌تازیهای خود (بخوانید مقابله با عوامل سرکوبگر و بروز قهر انقلابی) مساعد دیده‌اند» (وطن امروز-۱۶بهمن).
