روز هشتم نوامبر در ژنو، ۳۳کشور عضو شورای حقوق بشر، کارنامهٔ حقوق‌بشر رژیم آخوندی، در پنج سال گذشته را مورد بررسی قرار دادند. محمد جواد لاریجانی، دبیر کمیسیون به‌ا‌صطلاح حقوق‌بشر رژیم، همراه با عده‌یی از کارگزاران حکومتی نیز در این جلسه شرکت داشتند.
محمد جواد لاریجانی؛ که به تئوریسین سنگسار و اعدام و شکنجه شناخته می‌شود در سپتامبر ۲۰۰۷در دفاع از حکم وحشیانه سنگسار به‌صراحت گفت: «رجم نه شکنجه است و نه مجازاتی غیرمتناسب» و از انواع دیگر اعدامها خفیف‌تر است، «چون در رجم این امکان وجود دارد که فرد بتواند نجات پیدا کند». با این حساب در نگاه دبیرکل «حقوق بشر» رژیم ایران، باید کسی که محکوم به سنگسار و زجرکش می‌شود از نظام و قضاییه‌اش تشکر کند که محکوم به اعدام نشده است.
حکومت آخوندی تاکنون ۶۵بار به‌دلیل نقض حقوق‌بشر، از سوی ارگانهای سازمان ملل محکوم شده است؛ بنابراین این بار از سوی شورای حقوق‌بشر، در معرض مواخذه قرار گرفته است تا اقداماتی را در جهت بهبود وضعیت حقوق‌بشر در ایران طی چهارتا پنج سال آینده انجام دهد. دیکتاتوری آخوندی فقط چندماه بیشتر زمان نخواهد داشت که مشخص کند به قطعنامهٔ صادره از سوی شورای حقوق‌بشر تمکین خواهد کرد یا نه.
در این جلسه که برای هر کشور ۳ساعت زمان در نظر گرفته شده بود، حکومت آخوندی فرصت داشت در زد و بند و معامله با چند کشور مشخص از آنها بخواهد که به تعریف و تمجید از وضعیت حقوق‌بشر در ایران بپردازند. از طرفی با ارسال مهره‌های دستچین خود می‌خواست به سفید‌سازی در رابطه با جنایت‌های خود بپردازد.
در نقطهٔ مقابل سازمانها و گروه‌های حقوق‌بشری ایرانی و بین‌المللی از ماه‌ها قبل گزارشهای خاص خودشان را در رابطه با نقض حقوق‌بشر با مستندات آن، برای اعضای شورای حقوق‌بشر سازمان ملل فرستاده بودند. این سازمانها هم‌چنین کانالهای مختلف ارتباطی با نمایندگان کشورهای مختلف ایجاد می‌کنند تا آنها را توجیه کنند که تحت تاثیر تبلیغات رژیم در بهتر شدن فضای حقوق‌بشر در ایران قرار نگیرند و یا حقوق‌بشر را فدای منافع اقتصادی کشور خود نکنند.
روشنگریهای مقاومت ایران در زمینهٔ حقوق‌بشر و هم‌چنین ارائهٔ مستندات لازم در مورد اعدام ۳۰هزار زندانی سیاسی در تابستان ۶۷عرصه را بر هیأت اعزامی استبداد دینی تنگ کرده بود. تئوریسین اعدام و سنگسار و هیأت همراه که سخت تحت فشار مستندات و افشاگریهای مقاومت ایران قرار داشتند سعی کردند با شیطان‌سازی مجاهدین وانمود کنند که گزارشات ارائه شده در زمینهٔ نقض هولناک حقوق‌بشر، ناشی از القائات آنان است.
راه‌اندازی یک نمایشگاه بی‌مشتری و کساد که اسباب نفرت و تمسخر شرکت‌کنندگان در جلسه شورای حقوق‌بشر گردید از دیگر نشانه‌های ضعف و ناتوانی رژیم در برابر کهکشان شهیدان و مقاومت خونبار ایران‌زمین بود.
تبلیغات لو رفته
نظام آخوندی که نیاز حیاتی به استمرار نقض حقوق‌بشر دارد، برای مصرف داخلی این‌گونه القا می‌کند که این قطعنامه‌ها و اقدامات بی‌اهمیت‌اند و هیچ بار اجرایی ندارند؛ در حالی که با تمام قوا؛ با وعده و وعیدهای پشت‌پرده و پیش‌فروش کردن ثروت و داراییهای مردم ایران این بار نیز سعی در جلب‌نظر دولتهای صاحب رای در شورای حقوق‌بشر داشت.
وضعیت اسفناک حقوق‌بشر در ایران
شکنجه و اعدام مانند صدور ارتجاع و تروریسم صادراتی از پایه‌ها و ستونهای تشکیل‌دهندهٔ نظام آخوندی است. این نظام با از دست دادن هر کدام از این پایه‌ها به‌سرعت فروخواهد ریخت؛ بنابراین تلاش زیادی می‌کند تا آنجا که در توان دارد از تبعات این محکومیتها و حسابرسی‌های بین‌المللی بکاهد. اعدام کودکان زیر ۱۸سال در ایران تحت حاکمیت آخوندها هم‌چنان ادامه دارد، هنوز حقوق اولیه اقلیتهای قومی و مذهبی رعایت نمی‌شود و تفکیک جنسیتی در درون دانشگاهها، بیمارستانها و اتوبوس و متروها بیداد می‌کند.
کارنامهٔ این حاکمیت فاسد و جنایتکار مشحون از نقض سیستماتیک و هولناک حقوق‌بشر است.
حاکمیت آخوندی با تشکیل انواع نیروهای سرکوبگر و فرستادن آنها به خیابان‌ها، هیچ حریم و حرمتی را در راستای حقوق انسان‌ها به‌رسمیت نمی‌شناسد. دهها نیروی سرکوب ارشادی و امنیتی و اخلاقی و انتظامی در سطح شهرهای بزرگی مانند تهران، کاری جز تشدید فشار و سلب امنیت و آسایش از مردم به بهانه‌های مختلف ندارند.
شیطان‌سازی مقاومت آن روی سکهٔ جنایت
رژیم سعی می‌کند شمشیر حسابرسی حقوق‌بشر را از روی سر خود بردارد چرا که خودش خوب می‌داند این موضوع دست بستگی زیادی برای جبهه مماشتگران برای استمرار روابط اقتصادی و سیاسی با آخوندها ایجاد می‌کند و نزدیک شدن به آنها و ایجاد رابطه اقتصادی واکنش‌های سازمانهای حقوق‌بشری را بر خواهد انگیخت.
بنا بر این با توجه به زیر فشار بودن رژیم در سال جاری، کارگزارانش تمام تلاش خود را انجام دادند که از بار این نفرت بکاهند، اما با نفرت بیشتر کشورهای شرکت‌کننده روبه‌رو و بور شدند.
تئوریسین شکنجه که ابتدا سعی می‌کرد غیرمستقیم به نقش مجاهدین اشاره کند تا وحشت و نگرانی نظام از کار کردهای مجاهدین را برملا نسازد، وقتی متوجه اهمیت و جدیت موضوع شد، کلی‌گویی (دشمنان و مخالفان و استکبار...) را کنار گذاشت و ذلیلانه گفت: «... (جاوید رحمان ـ گزارشگر ویژهٔ حقوق‌بشر در ایران) ترجیح می‌دهد که نظراتی که ارائه می‌کند از ام.کا.او به‌دست بیاورد».
لاریجانی در ادامه با سوزوگداز نسبت به شناخته‌شدگی جهانی مجاهدین گفت: «(مجاهدین) توسط شمار زیادی از کشورهای اروپایی هم میزبانی شده است و برلین، آمریکا و برخی دیگر از پایتختها در اروپا به مکان امن آنها تبدیل شده است و در آنها به مشاوران عمده تبدیل شده‌اند.» (سایت شورای حقوق‌بشر سازمان ملل در ژنو -۱۷آبان ۱۳۹۸)
اما این ترفند دیگر کارآیی خود را از دست داده، چنان‌چه هیچ کشوری صحبت‌های گماشتگان این رژیم را جدی نگرفت.
وجدان بیدار جامعهٔ ملل
در جلسه روز جمعه ۱۷آبان نمایندگان ۳۳کشور از جمله آمریکا نقض حقوق زنان و اعدام کودکان و اعمال تبعیض و نقض حقوق اقلیتها را به‌وسیله رژیم محکوم کردند. هم‌چنین ۲۶کشور هم به رژیم آخوندی فراخوان دادند که اقدامات لازم برای حمایت از حقوق زنان را انجام دهد.
فراخوانهایی که از جانب مقاومت ایران و سازمانهای غیردولتی حقوق‌بشری در محکومیت نقض حقوق‌بشر داده شد توانست نظر تعداد زیادی از کشورهای مختلف را به خود جلب کند و این نشان‌دهندهٔ این است که وجدان جامعه بشری هم‌چنان بیدار است و در مسیر کسب آزادیهای پایه‌یی برای انسان‌ها به‌خصوص در جوامع زیر یوغ دیکتاتوری مذهبی، فعالیت می‌کند.
با این حال رژیم آخوندی و مزدوران داخلی و خارجی‌اش خوب می‌دانند تمام محکومیت‌هایی که تاکنون رژیم در رابطه با نقض حقوق‌بشر دریافت کرده محصول تلاش بی‌وقفه مقاومت ایران بوده که بی‌تردید این کوششها در نقطه‌ای به یک تحول کیفی در محکوم شدن رژیم در شورای امنیت ملل متحد ختم خواهد شد و آن زمان است که جامعهٔ بین‌المللی قادر خواهد بود سردمداران این حاکمیت مدافع سنگسار، شکنجه و اعدام را به‌خاطر جنایت‌های بی‌شمارشان؛ از جمله قتل‌عام ۳۰هزار زندانی سیاسی در تابستان ۶۷به پشت میز عدالت و قانون بکشاند.
