روز چهارشنبه ۱۶آبان ۱۳۹۷ اعتصاب و تظاهرات در بخش‌های وسیعی از تهران و بسیاری از دیگر شهرهای کشور ادامه یافت. اینک اضافه بر رانندگان کامیون و بازار‌های و کسبه، غارت‌شدگان و کشاورزان هم در صف هر روزه اعتصابی‌ها دیده می‌شوند.
مهم‌ترین خبرهای اعتراضی در پایتخت و دیگر استانها
یک روز پیش از آن یعنی روز سه‌شنبه ۱۵آبان نیز، تهران شاهد حرکت‌های زیر بود:
اعتصاب در بازار فرش‌فروشها و لوازم خانگی و چندین مجموعه تجاری و فروشگاهی بزرگ دیگر
استمرار اعتصاب رانندگان کامیون
تظاهرات غارت‌شدگان مؤسسه‌های مالی وابسته به سپاه پاسداران
مشابه این وضعیت را با اندکی دگرگونی در ترکیب اعتصابیون و تظاهرکنندگان می‌توان در شهرهایی هم‌چون تبریز، اصفهان، مشهد، کرمان، رودسر، بابل، هرمزگان، زنجان، گلستان، کرمانشاه، آذربایجان غربی، استان مرکزی، خراسان رضوی و یزد نیز دید و خبرهایش را در رسانه‌های حکومتی و غیرحکومتی مشاهده کرد.
گسترش اعتصاب بازاریها و کسبه کشور
همسویی کشاورزان، کارگران و بازاریها
اعتصاب کشاورزان اصفهانی، پا‌به‌پای اعتصاب بازاریهای سراسر کشور که به آرامی دارد «همه‌گیر» می‌گردد، همراه با اعتصاب کارگران نیشکر هفت‌تپه نیز ۳خبر مشابه دیگر بودند که از برپایی کانونهای اعتراضی مشابه در مرکز و جنوب‌غرب کشور خبر می‌دادند.
نگاهی به تنوع طبقاتی اعتصابیون و نگاهی به شعارها و خواسته‌هایشان حکایت از شکل‌گیری یک اجماع ملی در تمامی گستره اجتماعی ایران است. امری که نشان‌دهنده شکل‌گیری یک اتحاد گسترده واقعی در مقابله با یک «دیکتاتوری فاسد» است.
در این عرصه، جوانان و دانشجویان و هر فعال سیاسی‌ای که مسلح به عنصر رزمندگی باشد می‌تواند و باید با تمام قوا وارد این کارزار شده و با بهره‌گیری از فضای موجود، به ارتقای کم و کیف حرکت‌های اعتراضی مشابه کمک کند و پیشروی به سوی پیروزی علیه نظم ارتجاعی استثماری موجود را سرعت دهد.
خبرگزاری حکومتی ایسنا: ۵۰۲روستای سیستان و بلوچستان حتی آب آشامیدنی ندارند
گسترش اعتصاب کشاورزان اصفهان
در این میان اعتصاب کشاوزارن شهرها و روستاهای شرق و غرب اصفهان در حالی پنجمین روز خود را پشت سر گذاشت که روزبه‌روز به تعداد مناطق معترض و کشاورزان معترض افزوده می‌گردد: کشاورزان محروم خوراسگان، اصفهانک، دشتی، زیار، حیدرآباد، شاه‌کرم، وجاره، سمینا، خرم و خورچان، بیستون، اژیه، ورزنه، و دشت، کندون، زغمار، پیله وران، جور، قهدریجان، زرین شهر، گلدشت، کوشک، نجف آباد و فلاورجان در پنجمین روز این تحصن و اعتراض مشارکت داشتند.
کشاورزان اصفهانی در شرایطی برای ادامه حیات خویش با آخوندها درگیرند که برادران و خواهرانشان در سیستان و بلوچستان حتی آب برای آشامیدن هم ندارند! به این ترتیب، کشاورزان اصفهانی می‌توانند یک گام آنسوی وضعیت خطیر کنونی خویش را حدس بزنند و این همان نکته‌یی است که اعتراض و شورش را فراتر از هر بحثی، به یک ضرورت حیاتی تبدیل می‌کند. اینجا آنجایی است که انقلاب، ضرورت استمرار حیات است.
در کنار اقشار و طبقات معترضی که برای احقاق حقوق خود روزانه در خیابانها و در شهر و روستا اقدام به برگزاری حرکت‌های اعتراضی می‌کنند، باید از ارتش بیکاران نیز یاد کرد، ارتشی خفته که اینک در آستانه اوج‌گیری فضای اعتراضی می‌تواند خود به یک عامل مؤثر دیگر در تحولات اجتماعی ایران تبدیل گردد. شدت فقر اجتماعی اینک در حدی است که کار فروش قطعات بدن انسان از فروش کلیه و قرنیه چشم به آگهی برای فروش قلب(؟!) بالغ شده و نشان می‌دهد اقشاری از جامعه ایران در آستانه نابودی کامل قرار گرفته‌اند!
آگهی فروش قلب! سن ۲۹سال گروه خونی... جدیدترین نمونه نشان‌دهنده عمق فقر در ایران آخوندها
بستر مناسب انقلاب
روزنامه حکومتی جهان صنعت روز ۹آبان ۹۷ در مقاله‌یی نوشت: «۶۶میلیون ایرانی در سن کار قرار دارند، از این تعداد فقط ۲۳میلیون نفر شاغل و ۴۳میلیون نفر بی‌کارند. در حالی که دولت آمار بیکاران را ۳میلیون نفر و آمارهای غیررسمی آمار بیکاران را ۸میلیون نفر اعلام می‌کند. به گزارش فارس، در آمار دولت حتی اگر یک نفر در روز یک ساعت کار کند جزو جمعیت شاغل کشور محسوب می‌شود! به اعتقاد رزاقی(به‌اصطلاح نماینده کارگری عضو شورای‌عالی کار رژیم) ۳۰سال است که سیاست‌های سرمایه‌داری غیرمولد بر اقتصاد کشور حاکم است و با پول حاصل از فروش نفت، کالا وارد می‌کنند».
به‌نوشته همین روزنامه حکومتی، در حال حاضر عقب‌ماندگی مزد کارگران از معیشت، به ۶۷درصد افزایش پیدا کرده است!
معنی «عدد ۶۷درصد»ی که در پاراگراف فوق آمده این است که مزد دریافتی کارگران تنها کفاف ۳۳درصد زندگی آنها را می‌دهد! به زبان ساده‌تر آن کارگران خوشبختی که «کار» دارند و مزدشان را هم دریافت می‌کنند(که البته چنین کارگرانی در کشور نایاب تلقی می‌شوند!) یعنی خوشبخت‌ترین کارگران ایرانی با دستمزدی که دریافت می‌کنند تنها می‌توانند ۱۰-۱۱روز در ماه خود و خانواده‌شان را اداره کنند! و دوسوم باقیمانده ماه را باید به جای نان و آب فقط «هوا» بخورند!
چنین شرایطی، بی‌شک به قیام، شورش و انقلاب راه خواهد برد و این فرصتی است برای ساختن ایران آزاد و آباد فردا. فرصتی که اگر چنان‌چه به درستی و با آگاهی از میان درد و رنجش عبور کنیم، می‌تواند مقدمه‌ای باشد برای دستیابی به فردایی روشن.
