جنبش دادخواهی پیروزمند مردم ایران پس از آن‌که رئیسی جلاد را از آرزوی سفر به‌نیویورک محروم کرد و حسرت حضور در مجمع عمومی ملل متحد و قرار گرفتن در کنار سران کشورهای جهان را بر دلش گذاشت، باز هم گریبان او را رها نکرد.
روز دوشنبه ۲۹شهریور، همزمان با اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد، کنفرانس بزرگی در واشنگتن با حضور شخصیتهای برجستهٔ سیاسی آمریکا برگزار شد که خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت نیز برای آن پیامی ویدیویی فرستاد. مضمون و محتوای این کنفرانس، فراخوان برای حسابرسی از رئیسی جلاد به‌خاطر قتل‌عام۶۷ بود. پیام و خواسته کنفرانس هم این بود که: رئیسی جلاد نماینده مردم ایران نیست و باید در برابر عدالت قرار گیرد.
روز سه‌شنبه ۳۰شهریور نیز همزمان با سخنرانی آنلاین آخوند جلاد رئیسی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، شاهد سلسله تظاهرات جهانی از جمله در مقابل مقر سازمان ملل در نیویورک و همزمان با آن در چندین پایتخت اروپایی بودیم که در آن ایرانیان آزاده خواستار محاکمه جلاد۶۷ شدند. در این تجمعات، زندانیان سیاسی از بند رسته و شاهدان و دادخواهان قتل‌عام ۳۰هزار زندانی که شاهد این نسل‌کشی و جنایت بزرگ علیه بشریت و نقش رئیسی جلاد به‌عنوان عضو هیأت مرگ بوده‌اند، از جمله در یک اجلاس بین‌المللی در سوئد، خواستار محاکمه بین‌المللی مسئولان قتل‌عام ۶۷به‌ویژه خامنه‌ای ولی‌فقیه ارتجاع، رئیسی و اژه‌ای سردژخیم قضاییه جلادان شدند.
پیش از این و در هفتهٔ گذشته نیز ۴۰۷تن از نخبگان ایرانی مقیم آمریکا، طی نامهٔ سرگشاده‌یی، خطاب به‌رئیس‌جمهور آمریکا نوشتند: «از دولت شما خواهان واکنش قوی و سریع هستیم که تصریح کنید رئیسی مردم ایران را نمایندگی نمی‌کند».
هم‌چنین بیش از۱۶۰ تن از زندانیان سیاسی از بند رسته از زندانهای رژیم خمینی و شماری از خانوادهایشان در آمریکا طی نامه‌یی خطاب به‌جو بایدن با اشاره به‌تعهد دولت آمریکا برای قرار دادن حقوق‌بشر در محور سیاست خارجی ایالات متحده، از او خواستند رئیسی جلاد را به‌دلیل نقش کلیدی‌اش در قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال۱۳۶۷ که یک جنایت علیه بشریت است محکوم کند.
هر کدام از این رویدادها، هم‌چون پتکی نه تنها بر فرق رئیسی جلاد بلکه بر پیکرهٔ رژیم فرود آمده و آن را سراپا تکان داده و نقشهٔ خلیفهٔ ارتجاع برای جا انداختن گماشتهٔ جلادش در صحنهٔ بین‌المللی را نقش بر آب کرده و رسوایی دیگری برایش رقم زده است، تا آنجا که رسانه‌های حکومتی ناچار اعتراف کردند که نرفتن رئیسی به‌نیویورک نه به‌خاطر کرونا (بهانه‌یی که ابتدا عنوان می‌شد) بلکه به‌خاطر این بوده که «از تنشهای احتمالی که ممکن است ایرانیان مقیم خارج از کشور ایجاد کنند و از این دست موارد، جلوگیری کنند» (روزنامهٔ حکومتی جهان صنعت ـ ۲۷شهریور). آنها هم‌چنین اعتراف کردند مشاوران حقوقی رئیسی جلاد به‌او هشدار داده‌اند که «سران کشورها... دارای مصونیت هستند، ولی... در ارتکاب جرایمی هم‌چون نسل‌کشی، جرایم جنگی و جرایم بر ضدبشریت آنها نیز به‌مانند سایر افراد فاقد مصونیت بوده و نمی‌توانند برای فرار از محاکمه و مجازات به‌مصونیت استناد کنند» (روزنامهٔ حکومتی همدلی – ۳۰شهریور).
این ضربات متوالی که طی یک هفته بر رژیم وارد آمده، خلیفهٔ ارتجاع را مبهوت کرده و نفسش را در سینه حبس کرده تا آنجا که توان عکس‌العمل را از او ربوده است. چرا که این رویدادها هر کدام نه تنها پیروزی درخشانی را برای جنبش دادخواهی به ثبت رسانده و محاکمه و کیفر یافتن آمران و عاملان قتل‌عام و جنایت علیه مردم ایران را در چشم‌انداز قرار داده، بلکه جنبش آزادیخواهانهٔ مردم ایران را نیز گامی بلند به‌پیروزی نهایی نزدیک کرده است.
