نه تطمیع، نه تهدید و نه حتی بند و زندان و مقابله با سلاح، نتوانسته جمع یکپارچه و متحد کامیونداران را که عزم پایداری کردهاند، به تسلیم بکشاند. آنها عزم جزم کردهاند لحظه‌ای از حقوق حقه‌شان کوتاه نیایند و برای آن هر رنج و هرمانی را به جان پذیرفته‌اند.
کامیونداران زحمتکش برای رسیدن به خواسته‌هایشان برای سومین بار از خرداد تا به‌حال و البته رساتر از دفعات قبل متحد و یکپارچه و سراسری در همه استانهای کشور و در بیش از ۳۰۰شهر اعتصاب کردهاند و حمایت سایر اقشار مردم و همچنین حمایت سندیکاها و اتحادیه‌های بین‌المللی را به‌دست آورده‌اند.
اعتراض آنها به فقر و نداری، دستمزد کم و هزینه‌های بالای قطعات و خدمات و هزینه سرویس و نگهداری و مهمتر از همه سیاست‌های ضدمردمی این رژیم است. وعده‌های زیادی که کارگزاران حکومتی به کامیونداران برای رسیدگی به مشکلاتشان در دور اول و دوم اعتصابشان در خرداد و مرداد دادند به هیچ نتیجه‌یی نرسیده است. و همین کافی بود که کامیونداران با عزم جزم‌تر دور سوم اعتصابشان را شروع کنند.
برخی از مشکلات کامیونداران
۱- کم بودن کرایه در مقابل افزایش هزینه‌های باربری
۲- بعضاً رانندگان تا ۲۰روز منتظر می‌مانند اما عوامل حکومتی با پرداخت رشوه به مسئولان حمل‌ونقل با چند ساعت در نوبت ماندن بار را تحویل می‌گیرند.
۳- مالیاتهای سنگین
۴- افزایش عوارض حمل بار
۵- افزایش قیمت لاستیک و لوازم یدکی
۶- ثابت ماندن قیمت کرایه به مدت ۳سال
۷- افزایش بیمه شخص ثالث
در رابطه با این مشکلات یکی از رانندگان در پیامی به مردم علت اعتراض خود و سایرکامیونداران را این چنین بیان می‌کند: «سلام هموطن من راننده کامیون آره اعتصاب می‌کنم، اعتصاب می‌کنم به‌خاطر فقر به‌خاطر نداری به‌خاطر لاستیک به‌خاطر قطعات به‌خاطر بیمه به‌خاطر مالیات به‌خاطر عوارض و هزارتا درد و کوفت دیگر...
آره اعتصاب می‌کنم به‌خاطر همکارانم اعتصاب می‌کنم هموطن به‌خاطر پلیس راه‌ور که همیشه ریشه در خون ما دوانده آره هموطن اعتصاب خواهم کرد درود به کل همکاران».
هم‌چنانکه اشاره شد این اعتصاب در ادامه اعتصاب سراسری رانندگان کامیون در خرداد و مرداد امسال صورت می‌گیرد. تعداد شهرهایی که کامیون‌دارانشان به اعتصاب پیوسته‌اند تاکنون به ۳۰۰شهر در ۳۱استان رسیده است.
تلاش مذبوحانه برای خاتمه‌دادن به اعتصاب
تهدید به سرکوب در عزم جزم رانندگان تاثیر نکرده است. در یک نمونه به‌دستور نیروی سرکوبگر انتظامی دفتر انجمن صنفی رانندگان اراک به اتهام شرکت کامیونداران این شهر در اعتصاب سراسری کامیونداران پلمپ شد. اما کامیونداران بدون توجه به این‌گونه اقدامات به اعتصاب خودشان ادامه دادند. پیش از این دادستان رژیم کامیونداران را تهدید به اعدام کرد اما به‌رغم دستگیری تعدادی از آنها، رانندگان وقعی به این اقدامات مذبوحانه نگذاشتند.
یک کارگزار حکومتی با دادن وعده‌های فریبکارانه به رانندگان تانکر که آزاد کار می‌کنند، گفت: «اگر در جایگاه‌های سوخت بار بزنند، به آنها امتیاز شرکت نفت را می‌دهد».
حال به‌رغم همه تهدیدها و وعده وعیدها، پس از گذشت ۲هفته نه تنها دامنه اعتصاب کمتر نشده است بلکه روزبه‌روز بیشتر و گسترده‌تر شده است. به‌طوری که می‌توان گفت نفس ادامه و استمرار این اعتصاب یک پیروزی بزرگ برای قیام آزادیخواهانه مردم ایران در مواجهه با رژیم ضدبشری است.
ادامه اعتصاب و همبستگی کامیونداران
به این علت راه دیگری برای کامیونداران باقی نماند جز این‌که مجدداً با اعتصاب خود و با همدلی و همبستگی با هم در اعتصابی مجدد حق خود را از غارتگران حاکم طلب کنند.
در این زمینه یک کامیون‌دار اعتصابی می‌گوید: «یعنی راه دیگر نداریم جز ماندن در اعتصاب. ۲ماه آینده دیگر خودبه‌خود تمام این ماشینها باید خواهی نخواهی از نداشتن لاستیک بماند. بعد ما اعلام همبستگی‌مان را کردیم که بچه‌های اراک تانکرداران پایانه اراک از طرف همه من اعلام می‌کنم که اعلام اعتصاب کردیم اعلام همبستگی کردیم با این وضعیت و با این مشکلات دیگر هیچ راهی برای کار کردن نیست».
رانندگان که رمز موفقیت را در اتحاد می‌دانند در برخی شهرها برای خنثی کردن توطئه‌ها و تهدیدهای رژیم در شب برای کنترل جاده‌ها پستهای نگهبانی برقرار کردهاند.
رسانه‌های حکومتی نیز مجبور به انعکاس برخی مشکلات کامیونداران شدند. از جمله خبرگزاری حکومتی فارس نوشت گرانی لوازم یدکی و ارزانی کرایه، کامیون‌ها را زمین‌گیر کرده است: «در حال حاضر یک جفت لاستیک ایرانی تا ۸میلیون تومان هم به فروش می‌رسد، یک فروشنده لاستیک می‌گوید، من یک جفت لاستیک خارجی با مارک معروف را ۹۰۰دلار می‌فروشم و بسته به قیمت دلار آزاد در هر روز آن نرخ بالا و پایین می‌شود که اگر امروز محاسبه کنیم، قیمت یک جفت لاستیک خارجی بیش از ۱۳میلیون تومان است، حال راننده در این شرایط چطور می‌تواند کامیون خود را به جاده بیاورد و با این نرخ‌های ارزان کرایه امرار معاش‌کند».(خبرگزاری فارس۲مهر ۹۷)
حمایتهای داخلی و بین‌المللی از اعتصاب کامیونداران
حمایت داخلی از خواسته‌ها و اعتصاب آنها روزبه‌روز در حال گسترش است.اقشار و انجمنهای متعدد از آنها حمایت کردهاند و بر حق آنها برای ابراز خواسته‌هایشان و اعتصاب برای رسیدن به آنها تأکید کردهاند. آنها همچنین برخورد سرکوبگرانه حکومت آخوندی با این خواستها و اعتصاب را محکوم کردهاند.
کامیونداران علاوه بر حمایتهای در داخل کشور، در سطح بین‌المللی نیز حمایت بسیاری از سندیکاها و اتحادیه‌های حمل‌ونقل در کشورهای مختلف را کسب کردهاند و جنبش اعتراضی‌شان از حمایت قوی بین‌المللی اتحادیه‌های حمل‌ونقل برخوردار است.
دوراهی بن‌بست برای برخورد با اعتصاب کامیونداران
آیا حاکمیت آخوندی راه‌کاری برای پاسخگویی به این جنبش اعتراضی دارد؟
واقعیت این است که رژیم در مقابله با این جنبش اعتراضی در دو راهی بن‌بست قرار دارد.
راه‌کار اول این‌که به سرکوب و ارعاب روی بیاورد که حربه‌ای کهنه‌شده و شکست‌خورده است و بی‌فایده بودن آن در عمل اثبات شده است. ضمن این‌که حربه سرکوب مشکلات و ریسک بیشتری را برای حکومت آخوندی در بر دارد و آتش خشم این قشر زحتمکش و سایر اقشار مردم را بیش‌از‌پیش شعله‌ور می‌کند.
راه‌کار دوم این است که به خواستهای کامیونداران پاسخ مثبت بدهد که در ادامه آن ناگزیر است به خواستهای سایر اقشار و اصناف مختلف هم پاسخ مثبت بدهد و لاجرم هزینه آن را باید از دهان نیروهای سرکوب و نهادهای به‌اصطلاح فرهنگی صدور ارتجاع و تروریسم بگیرد و به رانندگان اختصاص دهد. که این هم برای رژیم تهدید امنیتی دارد.
واضح است که در صورتی که حکومت حتی به پای پاسخگویی به برخی از خواسته‌های مردم بیاید در چنین شق مفروضی سرنگونی خود را بیش‌از‌پیش تسریع می‌کند.
پاسخ ندادن به مطالبات مردم لازمه‌اش این است که سرکوب را بالا ببرد که در چنین شقی کبریت در انبار باروت خشم مردم می‌زند و سرنگونی خودش را بیش‌از‌پیش تسریع می‌کند.
