روز جمعه، ۲۶ بهمن ۱۴۰۳، دانشجویان دانشگاه تهران در اعتراض به‌قتل فجیع امیرمحمد خالقی، دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت، دست به اعتراض زدند. این اعتراض که ابتدا در خوابگاه کوی دانشگاه تهران آغاز شد، به‌سرعت به داخل دانشگاه و خیابانهای اطراف گسترش یافت.
دانشجویان معترض شعارهای زیر را سر دادند:
«دانشجو می‌میرد، ذلت نمی‌پذیرد»
«مسئول بی‌کفایت، استعفا استعفا»
«حراست درو باز کن»
«بی‌شرف، بی‌شرف»
«ما تماشاگر نمی‌خواهیم، به ما ملحق شوید»
خیزش دانشجویان در حالی برگزار شد که نیروهای امنیتی و سرکوبگر خامنه‌ای با خشونت تمام سعی در سرکوب دانشجویان داشتند. گزارشها حاکی از آن است که دست‌کم دو دانشجو بازداشت شده‌اند و یک دانشجوی دیگر از ناحیه بینی دچار شکستگی شده است.
روایت یک قتل
بر اساس اطلاعیه رسمی دانشگاه تهران، امیرمحمد خالقی در خارج از محیط دانشگاه و در محدوده پل گیشا جان خود را از دست داده است. با این حال، فایل صوتی مکالمه افسران پلیس آگاهی تهران که در فضای مجازی منتشر شده، نشان می‌دهد که این قتل در جریان یک تعقیب و گریز رخ داده است. مهاجمان پس از سرقت وسایل این دانشجو، او را با ضربه مرگبار چاقو از پای درآورده‌اند.
سیاست انکار و فرافکنی
اطلاعیه دانشگاه تهران و رسانه‌ها و کارگزاران ریز و درشت نظام، حاکی از تلاش برای کوچک جلوه دادن این جنایت و شانه خالی کردن از مسئولیت است. دانشگاه در بیانیه‌یی که بلافاصله پس از انتشار خبر قتل صادر کرد، بیش از هر چیز بر این نکته تأکید داشت که این واقعه در «فاصله‌یی زیاد از کوی دانشگاه»! رخ داده است. این در حالی است که دانشجویان شاهدان عینی این ماجرا بوده‌اند و فیلم‌های منتشر شده در فضای مجازی نیز نشان می‌دهد که حادثه در نزدیکی دانشگاه و در محلی رخ داده که دانشجویان بارها نسبت به ناامنی آن هشدار داده بودند.
یکی از دانشجویان معترض در سخنرانی خود در تجمع روز جمعه تأکید کرد: «مسئولان دانشگاه از همان ابتدا تلاش کردند با انتشار اطلاعات غلط، خود را از مسئولیت این فاجعه مبرا کنند. ما بارها نسبت به ناامنی اطراف دانشگاه هشدار داده‌ایم، اما مسئولان ترجیح داده‌اند به‌جای تأمین امنیت دانشجویان، ما را تحت‌نظر داشته باشند».
شوی حکومتی برای پیشگیری از جرقه‌های قیام
حاکمیت که از شکل‌گیری جرقه‌های قیام و سرایت آن به جامعه انفجاری ایران در هراسی مزمن فرو رفته است، تلاش کرد با اقدامات سطحی و تبلیغاتی موضوع را رفع و رجوع کرده و به «سارقان مسلح» ربط بدهد و از دانشجویان بخواهد مطالبه خود را سیاسی نکنند؛ همزمان نسبت به بهره‌برداری «مجاهدین» از این شرایط هشدار داد.
«مطالبه مشخص و روشن دانشجویان خیلی زود از مسیر اصلی خارج شد. تجمعی که می‌توانست فرصتی برای دریافت پاسخ‌های شفاف از مسئولان باشد، به بیانیه‌خوانی‌هایی تبدیل شد که هیچ ارتباطی با موضوع امنیت نداشتند. ناگهان بحث از تأمین امنیت مسیرهای دانشجویی به موضوعاتی تاریخی و سیاسی کشیده شد، از کوی دانشگاه و اتفاق ۱۸ تیر تا مسائلی که هیچ ارتباطی با این قتل نداشتند»! (۱)
بعد هم مدعی شد که معلوم نیست که کسانی که در اعتراض دانشجویی شرکت کردند دانشجو باشند!
علاوه بر آن دانشجویان را نیز تهدید کرد که چنین اعتراضاتی وضعیت را برای آنها ناامنتر خواهد کرد:
«وقتی یک درخواست مشخص به مسیرهای انحرافی کشیده می‌شود، نه‌تنها احتمال تحقق آن کمتر می‌شود، بلکه حتی ممکن است نتیجه معکوس داشته باشد و چنین فضایی، خودش تشدید ناامنی کند اگر تاکنون امنیت مسیرهای دانشجویی نادیده گرفته شده بود، حالا این خطر وجود دارد که این حواشی، شرایط را برای دانشجویان سخت‌تر کند» (۲).
ترس حاکمیت از تبدیل شدن اعتراض دانشجویان به قیام و براندازی از مطالبی که در رسانه‌های خود درباره مجاهدین منتشر می‌کند، پیشاپیش پیداست.
«نکته مهم آن که در حالی‌که برخی دانشجویان به‌دنبال برخی مطالبات درباره این موضوع هستند یک کانال تلگرامی نزدیک به گروهک تروریستی منافقین در تلاش است که با ایجاد جوی مسموم فضای احساسی دانشجویان را برهم بزند» (۳)
«دیگر نباید سکوت کرد»
اعتراض دانشجویان به‌قتل امیرمحمد خالقی دانشجوی دانشگاه تهران، برای دومین روز نیز ادامه یافت و باید ادامه یابد.
همان‌طور که خانم مریم رجوی در پیام خود تأکید کرد «عامل ناامنی یا مستقیماً پاسداران و نیروهای سرکوبگر هستند، یا حاصل سیاست‌های ضدمردمی رژیمی است که هدفش حفظ نظام با شدیدترین سرکوب است و امنیت و رفاه مردم برایش هیچ اهمیتی ندارد» (۴).
آری، امروز دیگر جای سکوت نیست. «دانشگاه سنگر آزادی است و باید نقش تاریخی خود را ایفا کند» (۵).
زمان برخاستن و قیام است
قتل امیرمحمد خالقی تنها یکی از دهها جنایتی است که در سایه بی‌کفایتی و سرکوب سیستماتیک نظام ولایت فقیه رخ داده است. دانشجویان در بیانیه‌های خود تأکید کرده‌اند که اعتراض ادامه خواهد داشت.
تظاهرات دانشجویان دانشگاه تهران در واکنش به‌قتل امیرمحمد خالقی، بار دیگر نشان داد که نسل جوان ایران به ظلم و بی‌عدالتی تن نخواهد داد و آماده است تا برای تغییر سرنوشت خود و جامعه‌اش به‌پاخیزد. اکنون زمان آن فرا رسیده که دانشگاهها بار دیگر نقش تاریخی خود را در هدایت مبارزات مردمی ایفا کنند و به سنگر واقعی آزادی بدل شوند.
اکنون زمان آن است که دانشجویان تهران و کوی دانشگاه را تنها نگذاریم و به حمایت از آنان برخیزیم.
«زمان برخاستن و قیام است. هر کوی و هر کلاس و هر دانشکده و دانشگاه را باید به یک کانون شورشی و پایگاه انقلاب ارتقا داد» (۶)
منابع: ـ
(۱-۳) مشرق نیوز. ۲۷ بهمن ۱۴۰۳
(۴ و ۵) پیام خانم مریم رجوی در شبکه ایکس
(۶) بخشی از پیام مسعود رجوی در ۲۶بهمن ۱۴۰۳
