یک مرگ دلخراش، تذکار تبعیض علیه زنان در ایران
خودسوزی دلخراش دختر ایرانی، سحر خدایاری از جمله فجایع اجتماعی است که حاکمیت ننگین ارتجاع برای میهن ما به ارمغان آورده است. این دختر جوان در اسفندماه سال گذشته به هنگام ورود به ورزشگاه بازداشت و به زندان قرچک منتقل شده بود. وی که دوشنبه ۱۱شهریور جهت پیگیری پرونده‌اش به دادسرا مراجعه کرده بود، پس از اطلاع یافتن از محکومیتش به ۶ماه حبس در مقابل دادسرا خودسوزی کرد. سحر خدایاری معروف به دختر آبی صبح ۱۸شهریور در بیمارستان درگذشت.
این اولین بار نیست که در میهن ما به‌دلیل اعمال قوانین زن‌ستیز و ارتجاعی بر علیه زنان خودسوزی صورت می‌گیرد. آمار فزاینده خودسوزی در کشور ما عمق تبعیض و سرکوب زنان در ایران را به نمایش می‌گذارد. با نگاهی به قانون اساسی رژیم ارتجاعی می‌بینیم که زن‌ستیزی به‌عنوان یک خصوصیت ویژه و مشترک در قوانین آخوندی موج می‌زند.
موضع‌گیری رئیس‌جمهور برگزیدهٔ مقاومت
رئیس‌جمهور برگزیدهٔ مقاومت، خانم مریم رجوی در واکنش به مرگ تکان‌دهندهٔ سحر در توئیتی به تاریخ ۱۹شهریور ۹۸ نوشت: «جان‌باختن دختر جوانی که در اعتراض به سرکوب و تبعیض و محرومیتی که دیکتاتوری دینی بر زنان تحمیل می‌کند خود را با آتش کشید، وجدان و قلب مردم ایران را از ستم آخوندها به آتش می‌کشد. زنان و مردان آزادهٔ میهن عزم جزم خود را برای سرنگونی این رژیم و استقرار آزادی جزم‌تر می‌کنند».
کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت نیز طی اطلاعیه‌ای ضمن ابراز صمیمانه‌ترین تسلیتها و همدردیهای خود با دوستان و بستگان سحر از عموم مجامع بین‌المللی مدافع حقوق زنان و حقوق‌بشر خواست سیاست‌های زن‌ستیزانهٔ رژیم آخوندی و جنایات این رژیم علیه زنان و دختران ایرانی را قویاً محکوم نمایند.
موج همدردی با سحر و محکومیت قوانین زن‌ستیزانه در ایران
محکومیت سحر خدایاری به حبس و تنها به‌جرم تلاش برای ورود به استادیوم، آن‌چنان دردناک بود که بسیاری از وجدانهای انسانی در داخل و خارج ایران را به‌سختی آزرده‌خاطر نموده و به واکنش واداشته است.
فدراسیون بین‌المللی فوتبال(فیفا) در واکنش به درگذشت سحر خدایاری و در پاسخ به خبرنگار یورو نیوز اعلام کرد: «فیفا ضمن اعلام مراتب تسلیت خود به خانواده و دوستان سحر، بار دیگر مقامات ایران را به تأمین آزادی ورود زنان به ورزشگاه‌ها فرامی‌خواند».(هرانا. ۱۹شهریور ۹۸)
عفو بین‌الملل در واکنش به مرگ دلخراش سحر اعلام کرد: «آنچه برای سحر خدایاری اتفاق افتاد، اندوه‌آور است و حاکی از تأثیرات تلاشهای وحشتناک مقامات ایران در مورد حقوق زنان در کشور می‌باشد. تنها جرم وی «زن» بودن در کشوری است که زنان مورد تبعیضی قرار می‌گیرند که در قانون قویاً تثبیت شده و در هر گوشه از زندگی آنها حتی در ورزش به مخوف‌ترین وجه قابل تصور عمل می‌کند... ایران تنها کشوری است در جهان که زنان برای تلاش به ورود استادیوم فوتبال منع و مورد مجازات قرار می‌گیرند... این ممنوعیت تبعیض‌آمیز بایستی فوراً متوقف شود...».(سایت عفو بین‌الملل ۱۱سپتامبر ۲۰۱۹)
موضع‌گیریهای باشگاههای معروف فوتبال از جمله آث رم در ایتالیا، بارسلونا در اسپانیا و دورتموند در آلمان در قبال این حادثه غم‌انگیز و نیز همدردی گری لینکر فوتبالیست و مفسر مشهور بریتانیایی و شمار دیگری از شخصیتهای ورزشی نفرت جهانی از حکومت آدمخوار آخوندی را به‌نمایش می‌گذارد.
پهلوان مسلم اسکندر فیلابی از جانب کمیسیون ورزش شورای ملی مقاومت ایران طی اطلاعیه‌ای ضمن تسلیت به عموم هموطنان به‌ویژه ورزشکاران و ورزش‌دوستان و درخواست مقابله با سیاست‌های سرکوبگرانه و زن‌ستیز رژیم آخوندی به‌ویژه در عرصه ورزش، نوشت: «...به‌رغم تلاشهای رژیم برای سرپوش گذاشتن بر این فاجعه، جان‌باختن سحر به انزجار مضاعف اجتماعی از این رژیم و یک بی‌آبرویی بین‌المللی برای آن تبدیل شد. بدون شک نام سحر خدایاری برای همیشه در تاریخ ورزش ایران و در خاطره مردم جاودانه خواهد ماند».
واکنش هراس‌آلود کارگزاران رژیم نسبت به خشم عمومی
رسوایی این حادثه برای رژیم به‌حدی بود که کارگزاران ریز و درشت آن را به وحشت افکنده و مجبور کرد برای ماستمالی و پاک‌کردن دستانشان از این جنایت به صحنه بیایند.
پروانه سلحشوری، نماینده مجلس ارتجاع که خود از تصویب کنندگان قوانین ضد‌زن می‌باشد در وحشت از انزجار عمومی نسبت به فوت سحر خدایاری نوشت:«او تنها دختر آبی نبود... همه ما در حبس و سوختن سحرهای این سرزمین مسئولیم».
علی مطهری، نماینده دیگر مجلس ارتجاع که به‌کرات ضدیت خود را بر علیه آزادی پوشش زنان نشان داده نیز در توئیتر خود نوشت: «مرگ سحر دختری که به‌خاطر ورود پسرانه به استادیوم آزادی بازداشت و در اثر شنیدن محکومیت‌اش به ۶ماه زندان خودسوزی کرد، حاکی از بی‌تدبیری مسئول مربوطه است». وی بی‌شرمانه با بیان این‌که «فرضاً [هم اگر] کار او غیرقانونی بوده» به نظام راه‌کار نشان داده می‌افزاید: «کافی بود چند کلمه نصیحت شود نه محکوم به زندان. حفظ نظام به این کارها نیست».
فرید موسوی، نماینده مجلس ارتجاع و رئیس به‌اصطلاح فراکسیون جوانان در مجلس، در هراس از خشم اجتماعی در توئیتر خود هشدار می‌دهد که «...حل برخی مسائل ساده چنان دیر می‌شود که زخم‌های مهلک به روان جامعه می‌زند... تا دیرتر و فاجعه‌بارتر نشده این تبعیض‌های ناروا باید مرتفع شود».
رژیم علاوه بر این واکنش‌های هراس‌آلود به اقدامات دیگری مبادرت کرد تا از گسترش بازتابهای اجتماعی جلوگیری کند. یکی از دوستان خانوادگی سحر نوشت: «جنازه را به خانواده‌اش تحویل ندادند. گفتند اول باید بروید و توجیه شوید».
سرانجام سحر روز یکشنبه در «بهشت فاطمه» شهر قم بدون سر و صدا دفن شده است اما مگر می‌شود با دفن بی‌سر و صدای پیکر این دختر جوان، واقعهٔ دلخراش مرگ او و آثار تکان‌دهندهٔ آن را بر وجدان جمعی مردم ایران و جهان کتمان کرد؟! جوانه‌های اعتراض از هم‌اکنون در حال گرگرفتن هستند.
زنان، پیشتازان نبرد برای سرنگونی دستاربندان
سحر اولین دختر ایرانی نبود که در اعتراض به قوانین قرون‌وسطایی برآمده از افکار ارتجاعی دستاربندان خودسوزی کرد. آمار رو به فزونی پدیده خودکشی زنان در ایران عمق سرکوب و فشار بر زنان میهن را نمایان کرده و نشان می‌دهد که هیچ زمینه‌ای نبوده که در آن حقوق زنان پامال آخوندهای دین‌فروش و شیاد نشده باشد؛ به همین دلیل وقتی به تاریخچهٔ نبرد با این رژیم نگاه می‌کنیم می‌بینیم زنان قهرمان ایران به‌رغم سرکوبی شدید و زندان و شکنجه هرگز ساکت ننشسته و پیوسته در صف نخستین بر علیه این رژیم ارتجاعی به مبارزه برخاسته‌اند. آنها ۳دهه است که نقش رهبری یک مقاومت سازمان‌یافته و پرقدرت را به‌عهده گرفته‌اند و به‌زودی در کنار مردم به حکومت ننگین این رژیم پا به گور پایان خواهند بخشید. بدون تردید سرنگونی این رژیم ضدبشری یگانه راه‌حل همه مصائب و آلام زنان و دختران ایرانی است.
مرگ دلخراش سحر بار دیگر ضرورت سرنگونی تام و تمام این رژیم زن‌ستیز و قوانین ارتجاعی آن را به تک‌تک ما ایرانیان آزادیخواه و شرافتمند یادآوری می‌کند.
