وقتی دیکتاتور خیابانها را می‌بندد، مردم به اعتصاب روی می‌آورند.
وقتی دیکتاتور با حیله و تهدید و تطمیع و... به اعتصاب‌ها خلل وارد می‌کند، مردم به تحصن متوسل می‌شوند!
و هنگامی که تحصن‌ها مستمر می‌شوند و دیکتاتور هم‌چنان صدای مردم را نمی‌‌شنود، قیام‌ها شکل می‌گیرند! این روند وقفه‌ناپذیری است که روزبه‌روز گسترده‌تر می‌شود و دامنه آن اقشار وسیع‌تری از جامعه در حال انفجار را دربرمی‌گیرد.
و این همه در حالی است که کانون‌های شورشی و شوراهای مقاومت بی‌وقفه مشغول کار و پیشبرد امر قیام هستند.
قیام بزرگ مردم ایران روزبه‌روز شکل سازمان‌یافته‌تری به خود می‌گیرد و این همان چیزی است که رژیم به‌شدت از آن وحشت دارد.
طنین شعار مرگ بر دیکتاتور در ورزشگاه‌ها
روز جمعه ۱۹مرداد در جریان مسابقه فوتبال استقلال و تراکتورسازی تبریز ناگهان آخوندها و پاسداران ابله‌شان خود را با شعار «مرگ بر دیکتاتور» روبه‌رو دیدند آن هم از همان زاویه استادیوم که بچه‌های آذربایجان نشسته بودند. و بعد هم سرود میهنی و بسیار زیبای تورک‌ها که خون هر ایرانی‌ای را به جوش می‌آورد:
همه ایران وطنم هست، زنده‌باد آذربایجان.
و به این ترتیب، در انتهای بازی، بازنده اصلی آخوندها بودند که کیسه‌‌شان با شعار مرگ بر دیکتاتور پر شد!
اعتصاب بازار تهران
روز بعد(شنبه ۲۰مرداد) اعتصاب در بازار کفاش‌های تهران شعله کشید و باز هم آخوندها را سراسیمه کرد. دامنه اعتصاب به بازار سپهسالار، منوچهرخانی و موسوی رسید.
امروز (یکشنبه ۲۱مرداد) باوجود تهدیدهای مأموران ضدشورش اعتراض بازاریان ادامه پیدا کرد و بر تعداد اعتصابیون و تجمع کنندگان در بازار کفاشان افزوده شد. در قسمتهای مختلف بازار کفاشان تهرانبازاریان شعار مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر گرانی سر دادند. همچنین بازاریان پاساژ وحید، پاساژ اعظم و پاساژ کمالی تهران نیر به اعتصاب پیوستند.
این روزها هر حرکتی می‌تواند به سرعت به یک حرکت سراسری تبدیل شود و این همان چیزی است که آخوندها از درک قانونمندی‌های آن عاجز هستند.
نگاهی به مجموعه حرکت‌های اعتراضی روزهای اخیر نمایی از همین ویژگی هوشمند خیزش اجتماعی مردم ایران است:
اعتصاب سراسری در راه‌آهن
روز شنبه ۲۰مرداد شورای هماهنگی کارگران و کارکنان نگهداری خط و ابنیه فنی راه‌آهن با صدور بیانیه‌یی، پایان اعتصاب ۱۶روزه کارگران خطوط و ابنیه فنی را به دریافت مطالبات معوقه منوط کرد.
اعتراض صنفی صدها کارگر «خط و ابنیه فنی راه‌آهن کشور» از روز جمعه(۲۹تیرماه) در اعتراض به تعویق ۳ تا ۴ماه حقوق و سایر مشکلات صنفی آغاز شده است.
در بیانیه به‌نقل از شورای هماهنگی کارگران و کارکنان نگهداری خط و ابنیه فنی راه‌آهن گفته می‌شود: جنبش اعتراضی ما به این علت فراگیر شده است که در مذاکرات با کارفرمایان به نتیجه‌یی نرسیده‌ایم.
یادآور می‌گردد که کارفرمایان همان آقازاده‌ها و کمپانی‌های وابسته به سپاه پاسداران هستند که تحت عنوان خصوصی‌سازی، مهمترین سازمان‌های عام‌المنفعه را خصوصی کرده و به قباله خود در آورده‌اند.
از قرار معلوم صدها کارگر به‌صورت رسمی و قراردادی در نقاط ریلی مختلف کشور مشغول کارند که با فراخوان شورای هماهنگی کارگران و کارکنان نگهداری خط و ابنیه فنی راه‌آهن، پیوستن آنها به اعتصاب بسیاری از بخش‌ها را موقتاً به تعطیلی کشانده است.
شورای هماهنگی کارگران و کارکنان خط و ابنیه فنی راه‌آهن در این بیانیه به دنبال وصول مطالبات کارگرانی است که در نقاط و نواحی مختلف ریلی کشور به دور از خانواده‌های خود در سخت‌ترین شرایط کاری مشغول کار هستند.
در بخش دیگری از این بیانیه آمده است: شرکت پیمانکاری «توسعه و صنعت» و «گسترش آهن‌راه» و «تراورس» و «جوش گستر» از جمله شرکتهایی هستند که با کارگران خطوط ریل راه‌آهن قرارداد کاری دارند اما به این قراردادها پایبند نبوده و به تعهداتشان در قبال کارگران عمل نمی‌کنند و از آنجا که وابسته به نهادهای قدرت هستند، هیچ شکایتی هم روی آنها تاثیر ندارد.
طبعا این تجربه جدیدی نیست که رژیم و عواملش خواسته‌های کارگران را زیرپا می‌گذارند اما غارتگران حکومتی اکنون باید با کارگرانی روبه‌رو شوند که برای پیگیری خواسته‌هایشان به اعتصاب سراسری روی می‌آورند!
اعتصاب کارگران حوزه راه‌آهن و بستن مسیر قطار ایستگاه بندر ترکمن
از روز جمعه(۲۹تیرماه) کارگران مناطق سیرجان، خراسان، شمال شرق ۲، بندر ترکمن، سرخس، شاهرود، دامغان و سمنان نیز به جمع همکاران معترض خود پیوستند. پیش از این کارگران ایستگاه نیشابور، سبزوار، کاشمر و عطار، کارگران خطوط ابنیه راه‌آهن زنجان و مناطق ریلی هرمزگان(سیرجان)، اسلامشهر تهران، کرج، لرستان، آذربایجان، زاگرس، شاهرود، دامغان، سمنان، احمدآباد هرمزگان، نگهداری ایستگاه ابومسلم و چند ایستگاه دیگر دست به اعتراض صنفی زده بودند».
دیگر اعتصاب‌ها و اعتراض‌های روزهای اخیر
روز چهارشنبه ۱۷مرداد ۹۷ چغندرکاران در کارخانه قند نقده تجمع کردند. کشاورزان گفتند پولشان را می‌خواهند اما متقابلاً کارگزاران رژیم هم در این کارخانه می‌گویند «فعلاً خبری از پول نیست».
کرمانشاه - تجمع اعتراضی کارگران شهرداری
ماکو - روز سه‌شنبه ۱۶مرداد ۹۷ کارگران شرکت ماوی در در اعتراض به تعطیلی بیش از حد به‌علت نبودن پی‌وی‌سی و مواد دیگر و بی‌توجهی کارگزاران آخوندی به وضعیت کارگران دست به تجمع زدند.
پیرانشهر- اعتصاب کارمندان و مأموران انتظامات گمرگ تمرچین
جزیره خارک - تجمع کارگران فلات قاره
مشهد - تحصن غارت‌شدگان پدیده شاندیز
بازتاب حرکت‌های مردمی در نظام
با قیام دیماه ۹۶ تمامی ارکان رژیم به‌لرزه در آمد. این، بخشی از نوشته روزنامه حکومتی آرمان در ۱۱دماه ۹۷ است که نشان‌دهنده میزان وحشت رژیم از قیام‌های مردم ایران است، این وضعیت اینک و پس از گذشت ۸ماه پیشرفت قیام، به‌مراتب برای رژیم سخت‌تر شده است:
«اعتراضات دیماه تنها نشان داد که به چه میزان جریان‌های سیاسی ما از قافله عقب هستند. معلوم شد برخی از آنچه زیر پوست جامعه می‌گذرد بی‌خبرند و میزان عقب‌افتادگی و بی‌خبری را آشکار کرد. حوادث نشان داد اگر آنها پوست‌اندازی نکنند و نگاهشان به جامعه را تغییر ندهند از قافله تحولات اجتماعی باز خواهند ماند. حتی تحلیل و مواجهه اصلاح‌طلبان بعد از رخداد دیماه نیز آن‌قدر ناقص، کج‌ومعوج بود که آنها بارها مجبور شدند ادبیات خود را عوض کنند. سیاست‌ورزان هر دو جناح رسمی کشور نگرش سلبی و در واقع عاجزانه‌ای از درک ژرفای تحولات جامعه داشتند. آنها با مراجعه به آمار که می‌گفت جمعیت معترضان حدود ۱۰۰هزار نفر بوده، چشم بر واقعیت بستند».
تحلیل‌گران نظام اکنون می‌توانند با دست و چشم بازتری نسبت به وضعیت جامعه، پیشرفت قیام و اوج‌گیری تنفر عمومی از نظام حاکم، اظهارنظر کنند!
