اخیراً کار بررسی لایحه اف.ای.تی.اف(FATF) در مجلس ارتجاع به مشکل برخورد کرد تا جایی‌که بروجردی رئیس کمیسیون امنیت مجلس اعلام کرد: قرار شد این لایحه در جلسه غیرعلنی مجلس بررسی شود. این کار قرار بود روز یکشنبه ۶خرداد ۹۷ انجام شود اما هیچ اطلاعاتی از آن جلسه غیرعلنی منتشر نشد و علی لاریجانی رئیس مجلس آخوندی هم فقط چند کلمه درباره آن لایحه حرف‌های کلی زد اما در مورد آن لایحه و سرنوشتش هیچ چیز نگفت.
روز شنبه ۵خرداد بروجردی تلویحا گفت این لایحه روز یکشنبه در مجلس آخوندی تصویب خواهد شد؛ اما تصویب نشد! و روشن شد که هنوز در این مورد دستگاه سیاسی آخوندها به یک اجماع حداقلی هم نرسیده است.
چرا که جلسه یکشنبه برای بررسی FATF تشکیل شد و موضوع مورد بحث هم قرار گرفت اما هیچ توافقی حاصل نشد. امری که نشان‌دهنده وجود اختلاف‌نظر جدی و کشمکش باندی در این مورد است.
اف.ای.تی.اف و مشکلاتش
واقعیت این است که لایحه اف.ای.تی.اف باید امکان سیستماتیک سهل و سریع نظارت بین‌المللی بر نظام بانکی کشور را نهادینه و قانونی کند.
چنین کاری برای رژیم البته غیرممکن است چرا که در چنان صورتی دیگر نمی‌تواند به تروریستهایی هم‌چون حزب‌الله و امثال حزب‌الله که در لیست تحریم‌های تروریستی و همزمان مزدبگیر نظام حاکم بر ایران هم هستند، دستمزد پرداخت کند، سهل است، حتی نمی‌تواند به شخص قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس پاسداران و وحیدی و امثالهم هم حقوق ماهیانه‌اشان را بدهد! چون اینها (که از نظر اداری، پرداخت‌کننده دستمزد حزب‌الله و... هستند) خودشان در لیست‌های تروریستی رده‌بندی شده‌اند! و در صورت تصویب اف.ای.تی.اف نمی‌توانند از حسابداری و بانکهای مربوطه، دستمزد ماهانه‌اشان را دریافت کنند چرا که خودشان تروریست قلمداد شده و مشمول تحریم‌های مالی می‌شوند!
لایحه اف.ای.تی.اف و محدودیت فرصت آخوندها برای تعیین‌تکلیف آن
البته این تمامی مشکلات نظام در ماجرای لایحه اف.ای.تی.اف و تصویب یا حتی عدم‌تصویب آن نیست به این علت که خامنهای برای تصویب و اجرایی کردن مقررات اف.ای.تی.اف یک بازه زمانی محدود دارد و تا ابد نمی‌تواند این را کش دهد. از همین رو است که لایحه آن را پیوسته این دست و آن دست می‌کند، به مجلس می‌برد، بر می‌گرداند، برایش جلسه غیرعلنی تشکیل می‌دهد، درباره‌اش سکوت می‌کند و... ولی به هرحال آنچه که فشار بر روی رژیم را در این مورد مضاعف می‌کند همان محدودیت زمانی برای اجرایی کردن آن است. که اکنون آخوندها تجربه برجام را هم دارند و می‌دانند که اگر زودتر و فرضا با اوباما، قضیه را به‌نحو مطلوبی حل کرده بودند به بحران کنونی نمی‌افتادند، فرصتی که هم‌اینک نیز رسماً حسرت از دست دادنش را می‌خورند!
در مورد لایحه اف.ای.تی.اف هم آخوندها دچار همین مشکل هستند، بروجردی روز شنبه ۵خرداد این مشکل را این‌گونه توضیح داد و گفت: ما با جهانی مبتنی بر ساختار تعریف شده‌‌یی مواجه هستیم که ۱۸۸کشور به این کنوانسیون(کنوانسیون مقابله با تأمین مالی تروریسم یعنی CFT) پیوسته‌اند... تصویب این لایحه قبل از جدی شدن بحث پیوستن به این کنوانسیون بود. امروز به‌دلیل شرایط ویژه حاکم و مجموعه تعامل ما با بانکهای دنیا این موضوع مترتب است، در ساختار FATF در یک تعلیق محدود هستیم که زمان زیادی از آن هم باقی نمانده است.
اگر به اف.ای.تی.اف نپیوندیم!؟
در واقع بروجردی به‌روشنی می‌گوید یک مهلتی به ما داده‌اند که این مهلت در حال اتمام است و ما فعلاً در این ساختار اف.ای.تی.اف در یک تعلیق محدودی به‌سر می‌بریم که مدت زیادی هم از آن مهلت باقی نمانده، آمریکا، «رژیم صهیونیستی» و عربستان خیلی از کشورها دنبال این هستند که از این طریق محدودیتهای بیشتری را برای ما ایجاد بکنند.
بروجردی به‌روشنی می‌گوید وقتی رژیم به این کنوانسیون نپیوندد، شرکتها نمی‌آیند و رژیم با یک مشکل جدی‌تر و اساسی‌تر مواجه می‌گردد و آن این‌که بالاخره رژیم با خروج آمریکا از برجام می‌خواهد چه‌کار کند؟
لایحه اف.ای.تی.اف و برجام
به عبارت دیگر لایحه اف.ای.تی.اف زیرمجموعه برجام است، نظام آخوندی اگر قرار باشد در چارچوب برجام حرکت کند(امری که با توجه به سیاست جدید آمریکا و ضعف اروپا در استمرار برجام به‌رغم تحریم‌های آمریکا، هنوز روشن نیست واقعاً چقدر عملی و شدنی است) ضروری است که اف.ای.تی.اف را هم بپذیرد. اما اگر به هر علت حرکت در چارچوب برجام دیگر مقدور نباشد، پذیرش اف.ای.تی.اف هم از اساس منتفی می‌گردد اما اینک آخوندها در شرایطی هستند که پیش از تعیین‌تکلیف اصل قضیه(یعنی برجام) ناگزیر از تعیین‌تکلیف لایحه اف.ای.تی.اف شده‌اند!
آن هم در شرایطی که در میان خودشان هم به یک اتفاق‌نظر حداقلی نرسیده‌اند:
از سویی دلواپسان هم برجام آمریکایی و هم برجام اروپایی را می‌کوبند
از سوی دیگر، برجام اروپایی را خود خامنهای مطرح کرده و به‌گفته مهدی محمدی(تحلیل‌گر باند خامنهای) این خود خامنهای است که برای مذاکره با اروپا تسهیلات ایجاد می‌کند.
در چنین شرایطی اگر در چشم‌انداز، رژیم ناگزیر از «کوتاه آمدن» در قضیه برجام باشد، ضروری است که این کار را در همین زمانبندی باقیمانده مربوط به اف.ای.تی.اف بکند،
و اگر برعکس، یعنی قرار باشد که آخوندها در برابر برجام و شرایط جدید آن، کوتاه نیایند و تحریمها را به جان بخرند، در آن صورت اف.ای.تی.اف هم که زیر سقف برجام است، موضوعیت نخواهد داشت و دیگر دلیلی ندارد که بیایند FATF را تصویب کنند! اما محدودیت زمانی درباره تصمیم‌گیری پیرامون لایحه اف.ای.تی.اف آخوندها را در مخمصه جدی قرار داده، آنها اینک ناگزیر از پذیرش «فرعی» هستند که روشن نیست «اصل» آن وجود داشته باشد یا نه؟!
این بن‌بستی است که اینک گریبانگیر رژیم است.
